Η σονάτα του σεληνόφωτος (Screenshots)

«Η σονάτα του σεληνόφωτος»

Μουσική: ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ

Ερμηνεία: ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

Σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΝΟΥΡΗΣ

Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2015

«Πειραιώς 260» (Χώρος Δ'), 17 Ιουλίου 2015

Screenshots: Μάνος Άρης ©

Άφησέ με νά 'ρθω μαζί σου. Τί φεγγάρι απόψε!

Είναι καλό το φεγγάρι, -δε θα φαίνεται που απρίσαν τα μαλλιά μου.

Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου.
Δε θα καταλάβεις.

Άφησέ με νά 'ρθω μαζί σου.

Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,

αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,

ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου

λησμονημένα λόγια -δε θέλω να τ' ακούσω. Σώπα.

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

Τούτο το σπίτι δε με σηκώνει πια.

Δεν αντέχω να το σηκώνω στη ράχη μου.

Πρέπει πάντα να προσέχεις, να προσέχεις,

να στεριώνεις τον τοίχο με το μεγάλο μπουφέ

να στεριώνεις τον μπουφέ με το πανάρχαιο σκαλιστό τραπέζι

να στεριώνεις το τραπέζι με τις καρέκλες

να στεριώνεις τις καρέκλες με τα χέρια σου

να βάζεις τον ώμο σου κάτω απ' το δοκάρι που κρέμασε.

Και το πιάνο, σα μαύρο φέρετρο κλεισμένο.

Δεν τολμάς να τ' ανοίξεις.

Όλο να προσέχεις, να προσέχεις, μην πέσουν, μην πέσεις.

Δεν αντέχω.

Άφησέ με νά 'ρθω μαζί σου.

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

Άφησέ με νά 'ρθω μαζί σου.

Εδώ, όσο σιγά κι' αν περπατήσω

μες στην άχνα της βραδιάς,

είτε με τις παντούφλες, είτε ξυπόλυτη, κάτι θα τρίξει,

-ένα τζάμι ραγίζει ή κάποιος καθρέφτης,

κάποια βήματα ακούγονται, -δεν είναι δικά μου.

Έξω, στο δρόμο μπορεί να μην ακούγονται τούτα τα βήματα,
-η μεταμέλεια, λένε, φοράει ξυλοπάπουτσα,

-κι' αν κάνεις να κοιτάξεις σ' αυτόν ή στον άλλον καθρέφτη,

πίσω απ' τη σκόνη και τις ραγισματιές,

διακρίνεις πιο θαμπό και πιο τεμαχισμένο το πρόσωπό σου,

το πρόσωπό σου που άλλο δε ζήτησες στη ζωή

παρά να το κρατήσεις καθάριο κι' αδιαίρετο.

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

Τα χείλη του ποτηριού γυαλίζουν στο φεγγαρόφωτο

σαν κυκλικό ξυράφι -πώς να το φέρω στα χείλη μου;

όσο κι' αν διψώ, -πώς να το φέρω; -Βλέπεις;

έχω ακόμη διάθεση για παρομοιώσεις, -αυτό μου απόμεινε,

αυτό με βεβαιώνει ακόμη πώς δε λείπω.

Άφησέ με νά 'ρθω μαζί σου.

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

Πιάνο: Νεοκλής Νεοφυτίδης

Χορευτές: Αντώνης Σπορίδης, Γιάννης Σταυρόπουλος

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

Άσε να σου κουμπώσω το πουκάμισο

-τί δυνατό το στήθος σου,
-τί δυνατό φεγγάρι, -η πολυθρόνα, λέω-
κι' όταν σηκώνω το φλιτζάνι απ' το τραπέζι
μένει από κάτω μια τρύπα σιωπή,
βάζω αμέσως την παλάμη μου επάνω να μην κοιτάξω μέσα,
-αφήνω πάλι το φλιτζάνι στη θέση του
και το φεγγάρι μια τρύπα στο κρανίο του κόσμου -μην κοιτάξεις μέσα,
είναι μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει -μην κοιτάξεις, μην κοιτάχτε,
ακούστε με πού σας μιλάω -θα πέσετε μέσα.

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

Τούτος ο ίλιγγος ωραίος, ανάλαφρος -θα πέσεις,

-ένα μαρμάρινο πηγάδι το φεγγάρι,

ίσκιοι σαλεύουν και βουβά φτερά, μυστηριακές φωνές -δεν τις ακούτε;

Δεν τις ακούτε; Δεν τις ακούτε;

Βαθύ - βαθύ το πέσιμο, βαθύ - βαθύ το ανέβασμα,
το αέρινο άγαλμα κρουστό μες στ' ανοιχτά φτερά του,
βαθειά - βαθειά η αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής,
-τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης,
όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα, ανάσα ωκεανού.
Ωραίος, ανάλαφρος ο ίλιγγος τούτος, -πρόσεξε, θα πέσεις.
Μην κοιτάς εμένα, εμένα η θέση μου
είναι το ταλάντευμα -ο εξαίσιος ίλιγγος.

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι-
την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της,
την πολιτεία του μεροκάματου.

Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία,

την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της.

Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία,
την πολιτεία που όλους μας αντέχει στη ράχη της
με τις μικρότητες, τις κακίες, τις έχτρες μας,
με τις φιλοδοξίες, την άγνοια και τα γηρατειά μας,
-ν' ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας,
να μην ακούω πια τα βήματα σου
μήτε τα βήματα του Θεού,
μήτε και τα δικά μου βήματα.

Screenshot by Manos Aris © July 17, 2015

 

Ακολουθήστε μας: 

· INSTAGRAM 

· FACEBOOK 

· YOUTUBE 

 

| The Grande Dame of the Greek Song Marinella performed the “Moonlight sonata (I sonata tou selinofotos)” by Yiannis Ritsos, composed by Stavros Xarchakos and directed by Yorgos Nanouris, in the evocative space of “Peiraios 260” in Athens, Greece, as part of the Hellenic Festival (Athens and Epidaurus Festival), on July 15 and 16, 2015. | Piano: Neoklis Neofytidis | Dancers: Antonis Sporidis, Yiannis Stavropoulos | Costume: Deny Vachlioti | Lighting design: Sophia Alexiadou | Screenshots by Manos Aris ©