ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ x ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
«ΓΙΑ
ΣΕΝΑΝΕ ΜΠΟΡΩ»
Ακούστε το νέο single «Για σένανε
μπορώ»
του Μιθριδάτη, με την φωνή της Μαρινέλλας,
στηριγμένο στην ομώνυμη μεγάλη επιτυχία!
Το εμβληματικό ερωτικό τραγούδι «Για 'σένανε μπορώ» γράφτηκε για την Μαρινέλλα από τον τραγουδοποιό Αντώνη
Στεφανίδη και την κορυφαία στιχουργό Σώτια Τσώτου το 1981 και κυκλοφόρησε σαν
σήμερα στο άλμπουμ «Μαρινέλλα» (PHILIPS: 6483 325), σε
παραγωγή του Φίλιππου Παπαθεοδώρου. Μάλιστα, έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του έγινε
«χρυσό», ξεπερνώντας τις 50.000 πωλήσεις.
Σαράντα χρόνια μετά, και με την
συναίνεση της κυρίας Μαρινέλλας, ο ταλαντούχος καλλιτέχνης Μιθριδάτης διασκεύασε
το τραγούδι με δικούς του στίχους και μουσικές παρεμβάσεις, παρουσιάζοντας ένα
ιδιαίτερο και εντυπωσιακό μουσικό αποτέλεσμα.
«Στο είδος που παίζω, που είναι το χιπ - χοπ,
η βάση της μουσικής είναι να δανείζεται στοιχεία από άλλα κομμάτια και άλλα
είδη, και να τα μετατρέπει σε κάτι διαφορετικό και καινούργιο. Στο αυθεντικό
κομμάτι, η Μαρινέλλα απευθύνεται στο αμόρε της και λέει τί θα έκανε για αυτό…»
δήλωσε ο Μιθριδάτης σε τηλεοπτική του συνέντευξη (στο «OPEN Weekend», στις 19 Σεπτεμβρίου) και εξήγησε πως προσέγγισε το τραγούδι με
διαφορετικό τρόπο, απευθυνόμενος στο κοινό, στους έρωτες και στον Μιθριδάτη,
στον ίδιο του τον εαυτό. «…Οπότε είναι τελείως διαφορετικό. Δεν ήταν ακριβώς
συνεργασία ούτε συνεργάστηκα με τη Μαρινέλλα, καθώς χρησιμοποίησα την αυθεντική
της φωνή από το ηχογράφημα, αλλά πήρα την ευλογία της…», πρόσθεσε στο τέλος.
«Για 'σένανε μπορώ, μέρος πρώτο,
να κάνω της Commedia dell'Arte τον Πιερότο,
θα γίνω αυτό που θέλεις, ένας starving artist,
ο Toulouse-Lautrec της μποέμ Μονμάρτης,
να σου φτιάχνω αγάλματα σαν τον
Ψαλιδοχέρη
χέρι - χέρι πάμε στο μονόπλευρο μας νταραβέρι,
στο κεφάλι μου
λαμπτήρες προκαλούν φωταγωγία,
πάρε την ευφυΐα μου και καν' τη νοσταλγία.
Για την ψυχαγωγία σου και την ευχαρίστηση
σού
γράφω ένα τραγούδι απλά σαν μια κυβίστηση,
άραξε εσύ, και εγώ θα σε σερβίρω,
θα
'μαι για 'σένα μπάτλερ, αλλά και superhero.
Ο Mr. Fantastic σώζει την ημέρα
και σκαλίζει τ' όνομα σου σε ακάνθινη
βέρα,
παιχνιδέτο μαϊμουδέτο με αλκαλικές
που θα χτυπάει πιατινάκια εις το
διηνεκές.
Αυτός που τρέφεται μ' ένα σου χειροκρότημα
είτε είναι σόλο, είτε με
συγκρότημα.
Έχω αστείρευτα κοιτάσματα ασμάτων
με συνιστούν 40 κατασκευαστές
συναισθημάτων.
“Για 'σένανε μπορώ” να ξενυχτώ
το φωτεινό μου σύμβολο τη νύχτα
να δω!
“Για 'σένανε μπορώ” να τιμωρώ
σαν Diego de la Vega, μασκοφόρος Zorro!
“Για 'σένανε μπορώ” να ξεπερνώ εμπόδια
σε νέες περιπέτειες και
νέα επεισόδια!
“Για 'σένανε μπορώ” να προχωρώ
και με τον εαυτό μου ν' απορώ που
μπορώ!
“Και όμως, το μπορώ…”.
Για 'σένανε μπορώ,
μέρος δεύτερο,
είμαι αυτό που θέλεις, άτομο ελεύθερο,
μα μόνο για τους άλλους,
εσύ είσαι εξαίρεση,
πάρε μου όλα τα συν και κάνε τους αφαίρεση.
Θα κάνω πως με
ξέρεις, εμένα, το ΑΤΙΑ,
για 'σένα θα κατέβω και δέκα σκαλοπάτια.
Στη διάθεσή σου έχεις
τον πρωτοκλασάτο
κι' ας μην πιάνει το βιμπράτο ενός καστράτο.
Ο ατσάλινος Superman που σε γοητεύει,
θα μεταμφιεστεί σε Clark που τελικά βολεύει,
αε Peter Pan πετούμενο, σχέδιο κινούμενο,
ζητούμενο να σε κάνω βρε
κουτό, χαρούμενο.
Δεν θα 'χω νεύρα, άγχος κι' όργανα ζωτικά,
θα φτιάχνουν μέσα μου γλυκά, μικρούλια ξωτικά.
Κυνικός
αντιήρωας με βίο άστατο,
με ειδικά γυαλιά θα με δεις και τρισδιάστατο
να βγαίνω
από του Film Noir το celluloid,
να καλύψω daddy issues που έλεγε και ο Freud,
κρεμάμενος στο ρολόι σαν τον Harold Lloyd,
insert coin, για άλλη μια σχέση Arkanoid.
“Για 'σένανε μπορώ” να ξενυχτώ
το φωτεινό μου σύμβολο τη νύχτα
να δω!
“Για 'σένανε μπορώ” να τιμωρώ
σαν Diego de la Vega, μασκοφόρος Zorro!
“Για 'σένανε μπορώ” να ξεπερνώ εμπόδια
σε νέες περιπέτειες και
νέα επεισόδια!
“Για 'σένανε μπορώ” να προχωρώ
και με τον εαυτό μου ν' απορώ που
μπορώ!
“Και όμως, το μπορώ…”.
Για 'σένανε μπορώ,
μέρος τρίτο,
έγινα ό,τι ήθελες, μπράβο μου και ζήτω!
Το θέλημα σου γεννηθήτω, να
εκπλήττω,
μπορεί να σε επιπλήττω μα παρέα σου δεν πλήττω.
Είμαι ο δεσμός σου, που
πήρες στο λαιμό σου
με moon walk στον πηγεμό προς τον γκρεμό σου.
Για 'σένα στην αρένα, να διασκεδάζω normies
με δάχτυλο μεσαίο στο Κολοσσαίο της Ρώμης.
Δεν έγινα ένας average ή Dalton Averell
μα loverman "Canaveral" για κάθε μια μαντάμαζελ.
Δεν μου 'δειξες τον δρόμο του
δήθεν σοβαρού
και πλάνα υποκοριστικά ενός ανιαρού.
Τέσταρέ με έχοντας τον ρόλο
του αυστηρού,
κάθε μέρα, σενάριο Kobayashi Maru.
Ό,τι δοκιμασία θέλεις πάνω μου εφάρμοσ' τη,
για μια ζωή εφαρμοστή κι' αλλες φορές ανάρμοστη.
Ό,τι και να λέω, σου κάνω όλα τα χούγια,
τραβάτε με
κι' ας κλαίω κι' ας μου φεύγει η
ούγια.
Είναι αυτοκαταστροφικό το ότι σ' αγαπώ,
είναι το αυτί του Vincent Van Gogh…»
·
Στίχοι: Μιθριδάτης
· Στίχοι ρεφρέν: Μιθριδάτης, Σώτια Τσώτου
· Μουσική: Αντώνης
Στεφανίδης, Μιθριδάτης, DJ «S», Μιχάλης
Παπαθανασίου
· Ηχογράφηση - Μίξη ήχου - Τελική επεξεργασία: Μιχάλης Παπαθανασίου
·
Επιμέλεια παραγωγής: Μιθριδάτης
· Σκηνοθεσία: Sherif Francis
· Παραγωγή:
Χριστίνα Συρίγου
Το τραγούδι δημοσιεύτηκε την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021
στον επίσημο
λογαριασμό του Μιθριδάτη στο «YouTube».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου