Ρεσιτάλ (PHILIPS 6641 459) 1976

Τον Απρίλιο του 1976, κατά την περίοδο του Πάσχα,

κυκλοφόρησε το ιστορικό άλμπουμ «Ρεσιτάλ»

σε τριπλό δίσκο 33' στροφών (PHILIPS: 6641 459)

από τη δισκογραφική εταιρία «Phonogram»,

με την ετικέτα της «Philips Records».

Το «Ρεσιτάλ» αποτελεί την πρώτη μουσική συνύπαρξη της Μαρινέλλας και του Κώστα Χατζή, η οποία έλαβε χώρα στη μπουάτ «Σκορπιός», στην Πλάκα της Αθήνας, στις 28 Μαρτίου 1976.

 Αποτελείται από 50 συνθέσεις του Κώστα Χατζή (45 νέα τραγούδια και 5 επανεκτελέσεις) σε στίχους -κυρίως- της Σώτιας Τσώτου, του Μάνου Κουφιανάκη και των Δημήτρη Χριστοδούλου, Δανάης Στρατηγοπούλου (ως Αργυρώ Καλλιγά), Ηλία Λυμπερόπουλου, Γιάννη Παύλου, Γιάννη Λογοθέτη, Ούρσουλας Γιόρντη και Τώνη Τσιρμπίνου.

Όλο το μουσικό πρόγραμμα ηχογραφήθηκε ζωντανά και -χωρίς να υποστεί καμιά τεχνική επεξεργασία σε στούντιο- κυκλοφόρησε σε τριπλό δίσκο 33' στροφών. Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του έγινε «πλατινένιος», ξεπερνώντας τα 300.000 αντίτυπα! Ακόμη και σήμερα, συγκαταλέγεται μέσα στους δέκα πιο εμπορικούς δίσκους της Ελληνικής Δισκογραφίας.

ΔΙΣΚΟΣ A'

Πλευρά Α'

01. ΘΥΜΑΜΑΙ · (Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)

Θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά τα όνειρα που κάναμε, θυμάμαι, νομίζαμε με μια δρασκελιά τον ουρανό θα φτάναμε, θυμάμαι. Μας άρεσε να είμαστε αρχηγοί και υπήκοους ζητούσαμε, θυμάμαι, χωρίζαμε στα δυο την αυλή και πάντα εμείς νικούσαμε, θυμάμαι. Μια μέρα ξάφνου η ζωή μας έριξε σκληρά στη βιοπάλη, τα παιδικά τα όνειρα ποτέ δεν θα γυρίσουν πάλι. Γύρω σου κοίτα ένα πρωί, για λίγο φτωχικό φαΐ οι άνθρωποι παιδεύονται, μα ούτε λέξη όμως να μην πεις, τα βάσανα είναι για 'μας, άσ' τα παιδιά να ονειρεύονται.

02. ΓΥΡΩ ΣΚΟΤΑΔΙ · (Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)

Γύρω σκοτάδι, ούτε ένα φως, τώρα κοιμάται η πολιτεία, κανείς το δίκιο δεν ζητά μέσα στου ύπνου τη μαγεία. Τώρα οι πλούσιοι κι' οι φτωχοί δεν βλέπουν τη διαφορά τους, και δεν δακρύζει η ψυχή παρά μονάχα στα όνειρα τους. Την ώρα ετούτη στοργικά όλους η νύχτα αγκαλιάζει και ούτε ζήλια ούτε καημός τη σκέψη τους δεν την ταράζει. Θεέ μου, μια μέρα να ξημέρωνε κι' όλος ο κόσμος να ημέρωνε, να μην υπήρχανε τα πάθη, να διορθώνονταν τα λάθη κι' όλοι μαζί αδελφωμένοι ν' αγκάλιαζαν την οικουμένη, κι' όλων τα χείλη πέρα ως πέρα με μιας να λέγαν «Καλημέρα». Θεέ μου, θα χαμογελούσες όλο αγάπη και γαλήνη, και καθετί θα συγχωρούσες που μέχρι τώρα έχει γίνει.

03. ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Στο σινεμά τις πολιτείες τις απέραντες κοιτούμε, «Αυτό το έργο πρέπει να το ξαναδούμε» μου λες σιγά, στα σκοτεινά, στο σινεμά. Γιατί το ξέρεις ότι εμείς ποτέ δεν θα γενούμε τίποτα, τις Κυριακές κρυφά θα ζούμε τα όνειρα μας τα χαμένα και τ' ανείπωτα. Γιατί το ξέρεις ότι εμείς ποτέ δεν θα γενούμε τίποτα, τις Κυριακές κρυφά θα ζούμε τα όνειρα μας τα χαμένα και τ' ανείπωτα. Στο σινεμά σφιχτά κρατιόμαστε οι δυο μας, χέρι - χέρι, κοίτα πώς λάμπει το φεγγάρι στην Ταγέρη, στην Ταϊτή, στον Παναμά, στο σινεμά. Γιατί το ξέρεις ότι εμείς ποτέ γι' αλλού δεν θα σαλπάρουμε, στη γειτονιά που γεννηθήκαμε θα ζούμε, φύγαν τα πλοία που μπορούσαμε να πάρουμε.

04. ΔΕΝ ΕΙΜ' ΕΓΩ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Ένα αφύλαχτο σπίτι η καρδιά μου και μπήκες, μπήκες να ξαποστάσεις και εσύ το λεηλάτησες. Η καρδιά μου καράβι σε παρθένο ταξίδι, ήρθες σαν τον κουρσάρο με φωτιές και το πάτησες. Τώρα τί τρέμεις, γιατί λυπάσαι, εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ. Αυτή η φωνή που τη φοβάσαι, δεν είμ' εγώ, δεν είμ' εγώ. Εγώ σωπαίνω, άκου, σωπαίνω, εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ. Άλλος φωνάζει, άλλος ρωτάει, άλλος κρατάει λογαριασμό, σ' το ορκίζομαι, δεν είμ' εγώ. Τώρα τί τρέμεις, γιατί λυπάσαι, εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ. Αυτή η φωνή που τη φοβάσαι, δεν είμ' εγώ, δεν είμ' εγώ. Εγώ σωπαίνω, άκου, σωπαίνω, εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ. Άλλος φωνάζει, άλλος ρωτάει, άλλος κρατάει λογαριασμό, σ' το ορκίζομαι, δεν είμ' εγώ. Ένα αφύλαχτο σπίτι η καρδιά μου και μπήκες, μπήκες, βρήκες γαλήνη και μετά το πυρπόλησες. Ήρθες μέσα στη μάχη με κλωνάρι ειρήνης, μιλώντας για ειρήνη, ξαφνικά, πυροβόλησες.

05. ΔΙΠΛΑ Σ' ΑΓΑΠΗΣΑ · (Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)

Το δάκρυ σκούπισε και κοίταξέ με, Θεός δεν ήμουνα, συγχώρεσέ με, όλοι μου είπανε πως κάνω λάθος μα 'γώ επίστεψα πως ήταν πάθος. Στα μάτια κοίτα με και θα μπορέσεις αυτό που έκανα να συγχωρέσεις, διπλά σ' αγάπησα και σ' αγαπάω, διπλή συγχώρεση τώρα ζητάω.

06. ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΝΩ · (Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)

Εγώ που ό,τι ήθελα το κέρδιζα και με το χρήμα αποκτούσα oτιδήποτε, και ήμουν οπουδήποτε και πάντοτε εγώ ο κερδισμένος οπωσδήποτε. Δεν ήθελα να δίνω κι' όμως έδωσα, δεν ήθελα να χάνω κι' όμως έχασα, δεν ήθελα να κλαίω κι' όμως έκλαψα, δεν ήξερα από πόνο κι' όμως πόνεσα. Εσύ μου τα 'μαθες αυτά, σε ευγνωμονώ όπου και να 'σαι, γυρίζω, ψάχνω να σε βρω, πού σ' έχω χάσει να μου πεις. Χαμένος πρώτη μου φορά, θέλω να κλάψω, να με δεις, να έχω δάκρυα και 'γώ, όμως πού να 'σαι, πού να 'σαι;

07. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΙ · (Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)

Στα χείλη μου έβαλες πικρό ποτήρι, κρυφά το γέμιζες τόσον καιρό, και 'γώ το άδειασα χωρίς μια λέξη, χωρίς παράπονο ή δεν μπορώ. Θα 'ρθεί το αύριο και θα μπορέσω αυτό που έγινε να συγχωρέσω, να το ξεχάσω, να σ' αγκαλιάσω, πάλι να αρχίσω να σ' αγαπώ. Άνθρωπος είσαι και τίποτ' άλλο, με ελαττώματα όπως και 'γώ, γι' αυτό σε νιώθω, σε αγαπάω, κι' αυτό το λάθος σου το συγχωρώ.

08. ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΛΛΑ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά, η μοναξιά τους παγώνει, πηγαίνουνε στο σινεμά για να μη νιώθουνε μόνοι. Μα εγώ έχω εσένα κι' εσύ εμένα, κι' είν' η αγάπη μας χρυσό πουλί, μα εγώ έχω εσένα κι' εσύ εμένα, δυο π' αγαπιούνται είναι πολλοί. Θόρυβοι, φώτα, φωνές και μέσ' τα γέλια το χιόνι. Τηλέφωνα, συντροφιές, για να μη νιώθουνε μόνοι.

09. Η ΓΗ ΓΙΑ 'ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Η Γη για 'μένα είναι σπίτι που το κρατάω με το νοίκι, που όσα στολίδια και αν στολίσω, θα φύγω και θα μείνουν πίσω. Γι' αυτό πετάω, πετάω, πετάω πιο πάνω απ' τα όνειρα μου, και πάω, λοιπόν, και πάω και πάω εκεί που με πάει η καρδιά μου. Η Γη βουνό κι' εγώ σπουργίτη, στο έλεος του ιδιοκτήτη, θα μείνω όσο εκείνος θέλει, για παραπέρα δε με μέλλει. Γι' αυτό πετάω, πετάω, πετάω πιο πάνω απ' τα όνειρα μου, και πάω, λοιπόν, και πάω και πάω εκεί που με πάει η καρδιά μου. Την δόξα άφησα στους ψεύτες, τα πλούτη άφησα στους κλέφτες, άδεια η τσέπη και σκισμένη, χωρίς χρυσάφι που βαραίνει.

10. ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Στα χέρια του έγερνε σα φύλλο, τον είχε άντρα, αδερφό και φίλο. Κι' αυτός την έπαιρνε στ' αστεία. Συνηθισμένη ιστορία. Θα βαρεθεί κάποια φορά, θα βαρεθεί. Θα 'ρθεί η δική του η σειρά, θα 'ρθεί. Τα βάσανα είναι δανεικά, στο τέλος ο καλός νικά. Τα βάσανα είναι δανεικά, στο τέλος ο καλός νικά. Ο ένας πλούσιος που όλα τα 'χει, φτωχός ο άλλος σαν το στάχυ. Μεγάλη του 'κανε αδικία. Συνηθισμένη ιστορία. Κάποτε ήρθε ο καιρός, έγιν' ο πλούσιος φτωχός. Τα βάσανα είναι δανεικά, στο τέλος ο καλός νικά. Τα βάσανα είναι δανεικά, στο τέλος ο καλός νικά. Εμείς με το λεωφορείο, εκείνοι λιμουζίνες δύο. Μας ταπεινώνουν με μανία. Συνηθισμένη ιστορία. Κάνε κουράγιο να χαρείς, όσο θα ζεις πολλά θα δεις.

11. ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ · (Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου)

Κάτω απ' το σύννεφο η μέρα αρχίζει και τ' άστρα γίνανε μαύρα πουλιά, ο δρόμος άδικος, με πόνο αρχίζει κι' η λάσπη έφθασε ως την καρδιά. Ο δρόμος άδικος, με πόνο αρχίζει κι' η λάσπη έφθασε ως την καρδιά. Για πού τραβάμε μέσα στην μπόρα και πού θα βρούμε φλέβα βαθιά; Πόνος στο αίμα μου μέσα γυρίζει και με ερημώνει πικρή φωτιά.

12. ΑΚΟΥΣΕ, ΥΠΝΕ ΜΟΥ · (Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου)

Άκουσε, ύπνε μου, μη με κυκλώνεις, ξέρω το δρόμο μου και τα σκυλιά, με πας στο βάθος σου να με σκεπάσεις μ' άγρια χώματα, μ' άλλη θηλιά. Κι' αν πάρω, ύπνε μου, τη μαύρη οδό σου, πού θα με βγάλει η λησμονιά; Μόνος θα δέομαι στον ερχομό σου, τριμμένο σίδερο μέσ' στα νερά.

13. ΠΙΚΡΟΙ ΚΑΙΡΟΙ · (Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος)

Πικροί καιροί, σταυραδερφέ, θα 'ρθούνε κι' άλλοι, η μοναξιά είν' η μοίρα μας γιατί πολύ αγαπήσαμε, γιατί πολύ προσμέναμε το τρένο που δεν θα 'ρθει. Έλα να πιούμε ένα κρασί, να θυμηθούμε Σολωμό, Πορφύρα ν' απαγγείλουμε, Καβάφη και Σεφέρη, κι' αν δε με βρήκε ετούτη η γη στο δρόμο για τον λυτρωμό, αδέρφι ποιος το ξέρει τ' αγέρι τί θα φέρει. Πικροί καιροί, σταυραδερφέ, τουφέκι και μαχαίρι μας μονάχα το χαμόγελο, πικροί, σταυραδερφέ, θέλουν, θέλουν τραγούδι.

14. ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΣ · (Στίχοι: Γιάννης Λογοθέτης)

Ήταν κάποτε σκοτάδι, ήταν κάποτε σιωπή, νύχτα απέραντη το βράδυ κι' ούτε ελπίδα να φανεί. Ήταν κάποτε σκοτάδι κι' ήρθε άξαφνα ένα φως, τ' όνομα του μη ρωτάτε, ήταν για όλους αδερφός. Κι' ως εσπάθιζε η νύχτα το σκοτάδι το πηχτό, αντρειωνόταν η ελπίδα στην καρδιά σαν φυλαχτό. Τ' όνομα του μη ρωτάτε, πέστε τον μονάχα «Φως», άσπροι, μαύροι που πονάτε, ήταν για όλους αδερφός, ήταν για όλους αδερφός. Ήταν φως, ήταν ελπίδα στη ζωή μας την πεζή, της καρδιά μας ήταν χάδι, ήταν χρόνων προσμονή. Μα ήρθε χέρι απ' το σκοτάδι κι' έσβησε με μιας το φως, κι' έτσι χάθηκε η ελπίδα, πάει μαζί κι' ο αδερφός.

15. ΕΣΥ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ · (Στίχοι: Ούρσουλα Γιόρντης)

Εσύ που ήρθες απ' την άκρη τ' ουρανού, πες μου αν είχατ' άνοιξη, αν είχε καλοκαίρι. Πες μου, τη μέρα του Χριστού γιορτάσατε ανάμνηση; Πες μου, τα παλικάρια που μιλούσαν για ζωή και είναι τώρα φυλακή, έχουν καρδιά, είν' στη ζωή, είναι νεκρά να ξαποστάσουν τα καημένα; Ας ήταν να 'χα, να 'χα την ευχή να 'ρθώ σαν περιστέρι και να σας φέρνω τη ζωή με του Θεού το χέρι.

16. ΑΜΗΝ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Απόψε με καίει μια άγνωρη λύπη, η αγάπη μου λείπει πολύ, ας ήταν ν' αλλάξει του κόσμου η τάξη και φως να χαράξει, αμήν. Ας ήταν ν' αλλάξει του κόσμου η τάξη και φως να χαράξει, αμήν. Αυτοί που πεινάνε ψωμί να χορτάσουν κι' οι ναύτες να φτάνουν γεροί, ας ήταν να γίνει στον κόσμο ειρήνη και αιώνια να μείνει, αμήν. Ας ήταν να γίνει στον κόσμο ειρήνη και αιώνια να μείνει, αμήν. Νεογέννητη πλάση χωρίς ιστορία, καμένα βιβλία στη γη, πώς ήταν φτιαγμένα σπαθί και μαχαίρι κανείς να μην ξέρει, αμήν, αμήν. Τα σπίτια ανοιγμένα, στον ήλιο λουσμένα, χωρίς κλειδαριά και κλειδί, καινούργια οικουμένη χωρίς αστυνόμους, δικαστήρια και νόμους, αμήν. Καινούργια οικουμένη χωρίς αστυνόμους, δικαστήρια και νόμους, αμήν. Και να 'ν' το χρυσάφι φθηνό σαν τ' αλάτι, και να 'ναι γεμάτη η Γη, και να 'ν' τα κανόνια κλειστά στα μουσεία, ενθύμιο στη βία, αμήν.

15. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Θέλω να πω ένα τραγούδι που να μη μοιάζει με τα άλλα, παρθενικές να βρω εικόνες με λόγια ανείπωτα, μεγάλα. Βαρέθηκα να λέω χρόνια για πολέμους, φωτιές, κανόνια, για του φτωχού τη δυστυχία, του πλούσιου την αδικία, για δάκρυα που ξεχειλίζουν και αγαπημένους που χωρίζουν. Θέλω να γράψω ένα τραγούδι, τραγούδι ολόδροσο, μεγάλο, να βρω καινούργιους παραδείσους και μέσ' τις νότες να τους βάλω. Κουραστικός θα έχω γίνει να λέω όλο για ειρήνη, για 'κείνον που αφήνει εκείνη και για τον πόνο που δε σβήνει, μιλώ συνέχεια για πόνο κι' αντί να τραγουδώ ματώνω, κι' αντί να τραγουδώ ματώνω, μιλώ συνέχεια για πόνο. Θέλω να βρω καινούργιο θέμα, παντού το ψάχνω απελπισμένα, είναι όλα έτσι φτιαγμένα, βουτώ την πένα μου στο αίμα και γράφω ένα - ένα - ένα τ' αληθινά, τα πικραμένα, αυτά τα χιλιοειπωμένα και τα χιλιοτραγουδισμένα. Θέλω πολύ ν' αλλάξω θέμα, να δω τη Γη με νέο βλέμμα, μα πώς μπορώ ν' αλλάξω θέμα αν δεν αλλάξει ο κόσμος θέμα;

Πλευρά Β'

01. ΝΕΚΡΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ · (Στίχοι: Γιάννης Παύλου)

Έπεσε τ' όνειρο νεκρό κάτω στο χώμα, πάνω στα βλέφαρα η αγρύπνια μου βαραίνει, με πόση πίκρα μου φαρμάκωσες το στόμα, ήσουν ελπίδα, ζωή αγαπημένη. Σε πήρα τρυφερά σαν το λουλούδι, σ' έκλεισα στης καρδιάς την αγκαλιά, σε έκανα στα χείλη μου τραγούδι, μα μου το πήρανε της νύχτας τα πουλιά. Σε πήρα τρυφερά σαν το λουλούδι, σ' έκλεισα στης καρδιάς την αγκαλιά, σε έκανα στα χείλη μου τραγούδι, μα μου το πήρανε της νύχτας τα πουλιά. Έμοιαζες μ' όνειρο, με χάρτινο αητό, κι' εγώ ξετύλιγα κουβάρι απ' την ελπίδα, μα εσύ δε μ' ένιωσες κι' αυτό ήταν αρκετό να μείνει ανάμνηση η μέρα που σε είδα.

02. ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΣΑΙ EΣΥ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Πόσο σου μοιάζει η σκιά που από μακριά πλησιάζει, ο κάθε ίσκιος που περνά νομίζω πως σου μοιάζει. Μέσ' στις βιτρίνες είσ' εσύ, μέσα στα πλοία είσ' εσύ, μέσ' στις αφίσες είσ' εσύ, και τρέχω και πετάω. Όλη η πόλη είσ' εσύ, εσύ που πια δε μ' αγαπάς, όλος ο κόσμος είσ' εσύ και πού αλλού να πάω; Όλη η πόλη είσ' εσύ, εσύ που πια δε μ' αγαπάς, όλος ο κόσμος είσ' εσύ και πού αλλού να πάω; Όταν μιλάνε σιγανά, εσύ μιλάς νομίζω, σε κάθε βήμα που περνά, το βήμα σου γνωρίζω. Μέσ' στο σκοτάδι είσαι 'σύ, μέσα στα φώτα είσαι 'σύ, μέσα στα τρένα που περνούν εσένα κυνηγάω.

03. Σ' ΑΓΑΠΩ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Σ' αγαπώ, όπως η μάνα το παιδί, όπως η φλόγα το δαδί, όπως ο γέρος τη ζωή που τον αφήνει. Σ' αγαπώ, όπως η άβυσσος το φως, όπως τα όνειρα ο φτωχός κι' ο κουρασμένος στρατιώτης την ειρήνη. Δεν έχω τίποτ' άλλο, είμαι μια φωνή, είμαι δυο χέρια αδειανά που σε τυλίγουν. Μα σ' αγαπώ και κοίτα, ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν. Σε ζητώ, όπως το χώμα τη βροχή, όπως το γέλιο η ψυχή κι' οι οδοιπόροι τα βαθύσκιωτα πλατάνια. Σε ζητώ, όπως το χιόνι τη φωτιά, ο πονεμένος τη γιατρειά και η μεγάλη αμαρτία, αχ, την μετάνοια.

04. Σ' ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΑ ΤΡΙΣ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Σ' απαρνήθηκα τρις κι' αν με ρώταγαν κι' άλλη θα σ' αρνιόμουν και πάλι, τί να πεις - τί να πεις; Ρίζες νόμιζα έχει η αγάπη στη γης, μα τί λίγο αντέχει στο βοριά της ζωής, στο βοριά της ζωής, τί να πεις - τί να πεις; Σ' απαρνήθηκα τρις, πόσο έκλαψα, πόσο, και σ' αγάπαγα τόσο, τί να πεις - τί να πεις; Πέτρα είπα θα γίνω και βουνό να κρυφτείς κι' έγειρα σαν το κρίνο στο βοριά της ζωής, στο βοριά της ζωής, τί να πεις - τί να πεις; Σ' απαρνήθηκα τρις και τα όνειρα σβήσαν θα σ' αρνιόμουν κι' αν ήσαν χίλιοι τρεις, τί να πεις; Βράχος έλεγα θα 'ναι η αγάπη στη γης, μα οι όρκοι σκορπάνε στο βοριά της ζωής, στο βοριά της ζωής, τί να πεις - τί να πεις;

05. ΚΙ' ΥΣΤΕΡΑ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Κι' ύστερα πήρες από πάνω μου το χιόνι κι' ύστερα τίναξες τη στάχτη απ' τη ζωή μου, πήρε στα μάτια το παράπονο να λιώνει, κι' ύστερα έκλαψα κοντά σου ως το πρωί. Κι' ύστερα κι' ύστερα μα δεν υπάρχει ύστερα, κλείσαν ξανά τα σίδερα κι' όλα τελειώνουν σήμερα. Κι' ύστερα κι' ύστερα μα δεν υπάρχει ύστερα, κλείσαν ξανά τα σίδερα κι' όλα τελειώνουν σήμερα. Κι' ύστερα τίναξες τη στάχτη απ' την καρδιά μου κι' έγινε διάφανο στα χέρια σου γυαλί, το ουράνιο τόξο είχε καθίσει στα μαλλιά μου και κάποιος έπαιζε στα σύννεφα βιολί.

06. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΓΝΩΣΑΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ · (Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος)

Τώρα που στέγνωσαν τα δάκρυα μου, πέτρα θα κάνω την καρδιά να μη γυρίσω να δω τη στάχτη που 'χει μείνει απ' τη φωτιά, αφού τη δύναμη δεν έχω τώρα πια να σ' αντικρίσω. Πού να υπάρχει ο λυτρωμός, πάνω στα στήθη μου ο καημός, και πώς να τον κρατήσω και πώς να τον κρατήσω; Τώρα που στέγνωσαν στα χείλη τα φιλιά, πού να τη βρω πια τη μιλιά να σου μιλήσω, πώς να σου βάλω μια γαρδένια στα μαλλιά, πώς να ανεβώ της λησμονιάς τόσα σκαλιά να σ' αναστήσω.

07. ΣΥΝΟΡΑ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Άσε με να κάτσω πλάι σου και ό,τι θέλεις συλλογίσου, δεν θα σου μιλώ, δεν θα σου μιλώ. Μίλα με τους άλλους γύρω σου για ν' ακούω τη φωνή σου, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ. Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει, πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ. Γέρνεις και ο ίσκιος σου μ' αγγίζει, κι' εγώ ριγώ κι' εγώ ριγώ. Άσε με απ' το ποτήρι σου μια γουλιά να πιω ακόμα, δίψασα πολύ, δίψασα πολύ. Φεύγει η ζωή και χάνεται και τ' αφίλητο μου στόμα κλαίει για ένα φιλί, ω, κλαίει για ένα φιλί.

08. ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Όταν το φως της αγάπης θα σβήσει, ο μέγας ήλιος αυτός ο λαμπρός, τότε η καρδιά σπλαχνικά ας μιλήσει κι' η καλοσύνη ας γίνει το φως. Κι' εμείς που είμαστε δυο σ' ένα σώμα, αδερφωμένοι στην ίδια ψυχή, και χωρισμένοι ας μείνουμ' ακόμα δυο αδερφοί, δυο αδερφοί. Κι' εμείς που είμαστε δυο σ' ένα σώμα, αδερφωμένοι στην ίδια ψυχή, και χωρισμένοι ας μείνουμ' ακόμα δυο αδερφοί, δυο αδερφοί. Τώρα που πια στ' άγγιγμα σου δε σβήνω κι' έγινε στάχτη η παλιά σου η φωτιά, σπλαχνιά ας γίνει το όνειρο εκείνο κι' ας πονεθούμε σαν άνθρωποι πια. Χρόνια πλαγιάζαμε χείλη με χείλη, είδαμε μπόρες και ήλιους μαζί, και χωρισμένοι ας μείνουμε φίλοι, δυο αδερφοί, δυο αδερφοί.

09. ΓΛΥΚΟ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥΛΙ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Γλυκό της νιότης μου πουλί, πρώτο φιλί - πρώτο σκαλί, τι άδεια που 'ν' η κορυφή κι' η μοναξιά μεγάλη. Τώρα που έφτασα ως εδώ, πώς θα 'θελα να κατεβώ κι' από το πρώτο το σκαλί να ξαν' αρχίσω πάλι. Γλυκό της νιότης μου πουλί, πρώτο φιλί - πρώτο σκαλί, απ' τη κορφή με προσκαλεί, σα να με περιμένει. Με βρήκε χιόνι στα ψηλά, η νύχτα πια δε μου μιλά, ο ήλιος δε χαμογελά κι' η γη δε με ζεσταίνει. Αχ νιότη μου, αχ νιότη μου, θυμάσαι που πεινάγαμε; Με την καρδιά γελάγαμε, με την καρδιά γελάγαμε! Αχ νιότη μου, αχ νιότη μου, ξαν' άνοιξε το κρίνο σου, να βρω το γέλιο εκείνο σου!

10. ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΤΣΙΓΓΑΝΕ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε, στα γλυκά μεγάλα ταξίδια, σαν καρφιά βαθιά με πονάνε κάθε μέρα τα ίδια, τα ίδια. Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε, στα γλυκά μεγάλα ταξίδια, σαν καρφιά βαθιά με πονάνε κάθε μέρα τα ίδια, τα ίδια. Πάμε σε καινούργιες πολιτείες, που όλα στην αρχή τους είν' ακόμα, οι ιδέες κι' οι φιλοσοφίες, κι' άσε με να κοιμηθώ στο χώμα. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, πες κι' ένα τραγούδι που να μην το λένε τα ραδιόφωνα. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, κόψε ένα λουλούδι απ' τ' αγνά του κάμπου τα χιλιόχρονα. Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε, με κουράσαν πια όσα είδα, τυχεροί αυτοί που ζητάνε κάθε μέρα κι' άλλη πατρίδα.

11. Η ΑΓΑΠΗ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα, τόσο βαθιά και γαλανά, είν' η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά. Δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία, λόγια απλά, καθημερινά, μα είν' η αγάπη που τα κάνει όλα, όλα αληθινά. Η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει, δίνει ζωή στην οικουμένη κι' η γη γυρίζει, κι' η γη γυρίζει. Η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει, δίνει ζωή στην οικουμένη κι' η γη γυρίζει, κι' η γη γυρίζει. Είσαι και 'σύ μι' αυγής λουλούδι, κάτι που εφήμερα περνά, μα είν' η αγάπη που τα κάνει όλα, όλα αληθινά. Είναι τα λάθη σου μεγάλα και κάθε λάθος σου πονά, μα είν' η αγάπη που τα κάνει όλα, όλα, όλα αληθινά. Δεν ξέρει η αγάπη μοιρολόι, αρχή και τέλος δε γνωρίζει, χτυπάει τ' αόρατο ρολόι κι' η γη γυρίζει, κι' η γη γυρίζει.

ΔΙΣΚΟΣ B'

Πλευρά Α'

01. Ο ΓΕΛΑΣΤΟΣ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΟΣ · (Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος)

· (Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Χατζής)

Ο γελαστός μου αδερφός που χάθηκε στα σύννεφα, χαμογελούσε σαν παιδί την ώρα του θανάτου. Δεν είχε θέση δυνατή στην κοινωνία μήτε κυνήγησε τη δόξα με μανία, ήταν παιδί μικρό και γελαστό, δεν είχε τίποτα μεγάλο, ήξερε μόνο ν' αγαπά και τίποτ' άλλο. Ο γελαστός μου αδερφός, ωραίος γκρίζος άγγελος, ήταν δικός μου αδερφός μα ήταν και δικός σας. Δεν είχε όνειρα τη γη να υποτάξει μήτε στ' αστέρια γιγαντένιος να πετάξει, ήταν απλός, μικρός και γελαστός, δεν είχε τίποτα μεγάλο, ήξερε μόνο να αγαπά και τίποτ' άλλο. Πήρα και 'γώ, πάρτε και 'σείς το παιδικό χαμόγελο του γελαστού μου αδερφού, γιατί ήταν και δικό σας. Κι' αν κάποια μέρα σαν κι' εκείνον να μπορούσα με το χαμόγελο τον κόσμο να νικούσα, να 'μουν απλός, μικρός και γελαστός, με δίχως τίποτα μεγάλο, να 'ξερα μόνο ν' αγαπώ και τίποτ' άλλο.

02. ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ · (Στίχοι: Ούρσουλα Γιόρντης)

· (Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Χατζής)

Αν είσαι άνδρας με καρδιά και πεις πως είχαν δέσει το Χρήστο και το Νικολιό μπρος στου βοριά τη θέση, τότε κι' η δική σου μάνα θα πεθάνει μέσ' στο κλάμα. Τότε κι' η δική σου μάνα θα πεθάνει μέσ' στο κλάμα, τότε κι' η δική σου μάνα θα πεθάνει μέσ' στο κλάμα.

03. ΠΟΣΟ ΠΙΚΡΑΜΕΝΗ ΕΙΝ' Η ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ · (Στίχοι: Ούρσουλα Γιόρντης)

· (Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Χατζής)

Πόσο πικραμένη είν' η ματιά μου, πόσο πληγωμένη είν' η καρδιά μου, τί την θέλω τη ζωή μου που δεν είσαι πια μαζί μου; Μου σκότωσαν τον αητό μου, μου σκότωσαν τ' όνειρο μου, παλικάρι μου δικό μου, παλικάρι μου δικό μου. Τί την θέλω τη ζωή μου που δεν είσαι πια μαζί μου, ποιος μπορεί πια να με νιώσει, ποιος μπορεί πια να με νιώσει; Αχ, και να 'σουνα κοντά μου, να 'χα το δικό σου χέρι, μάνα μου, να με χαϊδεύει, μάνα μου να με χαϊδεύει. Τί γλυκιά ήταν η ζωή όταν ήμουνα παιδί, όταν ήμουνα παιδί, τί γλυκιά που ήταν η ζωή.

04. ΛΕΒΕΝΤΟΝΙΟΣ · (Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος)

· (Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Χατζής)

Λεβεντονιός, λεβεντονιός, το σούρουπο μού μίλησε κι' έγειρε και με φίλησε στου φεγγαριού το φως, λεβεντονιός. Κι' όταν θα 'ρθει μάνα να με πάρει, θα χορέψω για 'κείνον στο φεγγάρι, κι' όταν θα 'ρθει μάνα να με πάρει, θα χορέψω για 'κείνον στο φεγγάρι. Ποιος μου τον πήρε, τάχα ποιος, κι' έφυγε και δεν γύρισε κι' ο πόνος με πλημμύρισε και μου 'γινε καημός, λεβεντονιός. Για τον αδικοχαμένο, μάνα, χτύπα μάνα, χτύπα καμπάνα. Για τον αδικοχαμένο μάνα, χτύπα μάνα, χτύπα καμπάνα.

05. ΚΑΙ ΜΗ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΙΑ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

· (Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Χατζής)

Αυτόν που θάψαν σαν ληστή τη νύχτα στην αλάνα, εσένα είχε μάνα, και μη ρωτήσεις πια ποιανού καρδιά στα στήθια χτυπάει λυπητερά, σε 'σένανε χτυπά. Μη λες πως δεν τον ήξερα, μη λες πως δεν τον είδα, είμαστε μια αλυσίδα, και μη ρωτήσεις πια ποιανού καρδιά στα στήθια χτυπάει λυπητερά, αχ, σε 'σένανε χτυπά. Κι' αν το μαχαίρι του φονιά τα ξένα στήθη σφάζει, τις φλέβες σου αδειάζει, το αίμα σου σκορπά! Και μη ρωτήσεις πια ποιανού καρδιά στα στήθια χτυπάει λυπητερά, σε 'σένανε χτυπά.

06. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

· (Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Χατζής)

Ένα βιβλίο κλειστό είν' η ζωή μου, το είδα, αχ να μπορούσα να δω την τελευταία σελίδα, να μάθω πια τι θα γίνει, πόλεμος ή ειρήνη, να πω ό,τι θέλει ας γίνει, να βρω επιτέλους γαλήνη. Εχθές καημός και βραχνάς κι' αύριο πάλι ελπίδα, αχ, να μπορούσα να δω και τη στερνή τη σελίδα, παντού ληστές και προδότες, μαύρη φωτιά που δε σβήνει, ας ήξερα μέχρι πότες, να βρω επιτέλους γαλήνη! Είδα παντού το κακό, την αδικία την είδα, αχ, να μπορούσα να δω και τη στερνή τη σελίδα, να δω που θα 'ρθουν οι αγγέλοι να σπείρουν δικαιοσύνη και των τυράννων τα τέλη, να βρω επιτέλους γαλήνη!

Πλευρά Β'

01. ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ · (Στίχοι: Δανάη Στρατηγοπούλου ως Αργυρώ Καλλιγά)

Κάποια μέρα σκεφτόμουνα γιατί ζούμε, γιατί ζω. Αυτό που λέμε βίο άσχετο, βίο πεζό. Κάποια μέρα σκεφτόμουνα: πληγή άδεια, μοναξιά. Αυτό που λέμε βίο άσχετο και απελπισιά. Κι' έφτανε μόνο ένα τραγούδι για να ξεχνάω καθετί, κι' έφτανε μόνο ένα τραγούδι να μου γιατρεύει χίλια γιατί, κι' έφτανε μόνο ένα τραγούδι να κάνει ελπίδα τον καημό, κι' έφτανε μόνο ένα τραγούδι να με γλιτώνει απ' το χαμό. Κάποια μέρα σκεφτόμουνα: φαΐ, ύπνος και δουλειά. Αυτό που λέμε ζωή - μέγγενη, ρουτινιέρικη και δουλειά. Κάποια μέρα σκεφτόμουνα: είναι πλούσιοι και φτωχοί. Αυτό που λέμε βίο άδικο, άδικο και τραχύ. Φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι για να ξεχνάω καθετί, φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι να μου γιατρεύει χίλια γιατί, φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι να κάνει ελπίδα τον καημό, φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι να με γιατρεύει απ' το χαμό. Κάποια μέρα σκεφτόμουνα τους πολέμους, τα παιδιά. Αυτό που λέμε βίο βρώμικο, κτηνώδικο και προστυχιά. Εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι για να σκεπάσει τόσους νεκρούς, εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι να συνεφέρει τους τρελούς, εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι για να σκεπάσει τόσο κακό, εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι για να σκεπάσει τόσους νεκρούς.

02. ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΜΕ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου) · (Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής)

Εγώ μιλώ με τ' άλογα, τον σπίνο, τον κορυδαλλό, με όντα εγώ παράλογα και με ανθρώπους δε μιλώ. Μονολογούμε, μονολογούμε, τι λέν' οι άλλοι ούτε που ακούμε, τον ξένο πόνο δεν τον μπορούμε, μιλάμε έτσι για να μιλούμε. Μονολογούμε, μονολογούμε, τι λέν' οι άλλοι ούτε που ακούμε, τον ξένο πόνο δεν τον μπορούμε, μιλάμε έτσι για να μιλούμε. Εγώ μιλώ με τη βροχή και με το κύμα στον γιαλό, με όντα εγώ χωρίς ψυχή και με ανθρώπους δε μιλώ.

03. ΑΓΑΠΩ, ΑΓΑΠΩ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Ρώτησα αγύρτες και σοφούς, ναύτες που είδανε πολλά και στρατοκόπους και τρελούς και ερημίτες στα ψηλά, ένα τραγούδι για να κάνω κι' όλη τη ζωή να βάνω, ένα τραγούδι για να κάνω κι' όλη τη ζωή να βάνω. Ξέρω μια λέξη όμως, όμως, ίσως με πάρουν για κουτό, μια λέξη και γυρίζει ο κόσμος: αγαπώ, μόνο αυτό, αγαπώ, αγαπώ. Ρώτησα μάνες και παιδιά, τον μαραγκό και τον ψαρά, νοικοκυρές με την ποδιά που ψώνιζαν στην αγορά, ένα τραγούδι για να κάνω που να το λέν' κι' όταν πεθάνω, ένα τραγούδι για να κάνω που να το λέν' κι' όταν πεθάνω.

04. ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο, είναι ένα «Γεια σου» σ' έναν άγνωστο στον δρόμο, να σπλαχνιστείς τον κουρασμένο ταχυδρόμο, ένα νεράκι να προσφέρεις με χαμόγελο και δεν θα νιώθει το φορτίο του στον ώμο. Να πεις «Στον πόλεμο δεν πάω», αλλά με χαμόγελο, να πεις σε κάποιον «Χτύπα με, δεν σε χτυπάω», να πεις σ' αυτόν που σε μισεί «Μίσησέ με εσύ, αλλά εγώ, εγώ πολύ - πολύ σε αγαπάω». Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο, είναι ένα «Γεια σου» σ' έναν άγνωστο στο τρένο, να σπλαχνιστείς τον λυπημένο ταξιδιώτη, να τον ρωτήσεις τί συμβαίνει με χαμόγελο, να δεις τι εύκολοι κι' απλοί που είν' οι ανθρώποι. Να ημερέψεις τη ζωή που αγριεύτηκε, να δεις που όλοι, όλοι και κανένας μας δε φταίει, αν πεις σε κάποιον στην ουρά «Πάρ' τη δική μου τη σειρά», να δεις που όλοι τους θα πάνε τελευταίοι. Εύκολη θα 'ναι η ζωή μ' ένα χαμόγελο, μια «Καλημέρα» στον ανήξερο διαβάτη, είμαστε όλοι μας φτωχοί, γυμνοί γεννιόμαστε, γυμνοί, και δεν υπάρχει άλλο ρούχο απ' την αγάπη.

05. Η ΠΑΛΙΑ ΕΔΕΜ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Η παλιά Εδέμ που λένε οι Γραφές, είναι λίγες ώρες με τ' αεροπλάνο, έτσι και τ' αποφασίσω φθάνω, μα τί να κάνω, μα τί να κάνω; Θα είμαι πάλι στον Παράδεισο αλλά θ' αφρίζει το θεριό και θα λυσσά μέσ' στην καρδιά μου, τα πολυβόλα θα σκοτώνουν τα πουλιά, τα ραδιόφωνα θα στέλνουν μακριά τα εγκλήματα μου. Και θα φανεί ένας άγγελος χλωμός και θα μου πει «Δεν ήρθε ακόμα ο καιρός σου κι' ο λυτρωμός σου» και θ' ακουστεί πίσω απ’ την πόρτα ο Θεός και θα ρωτάει «Κάιν, πού 'ν' ο αδερφός σου, ο αδερφός σου;». Η παλιά Εδέμ που λένε οι Γραφές, είναι στην Ασία, στον Ευφράτη επάνω, έτσι και τ' αποφασίσω φθάνω, αλλά τί να κάνω, μα τί να κάνω; Θα είμαι πάλι στον Παράδεισο, τ' αεροπλάνο μου από ψηλά θα καίει τον κόσμο κάτω, απ' τους καπνούς θα σκοτεινιάσουν οι ουρανοί και οι τηλέγραφοι θα στέλνουν συνεχώς σήμα θανάτου. Και θα φανεί ένας άγγελος με μια πληγή και θα μου πει «Γιατί με χτύπησες, γιατί; Δεν είμ' εχθρός σου» και θ' ακουστεί πίσω απ' την πόρτα ο Θεός και θα ρωτά «Ιούδα, πού 'ν' ο Κύριος σου, ο Κύριος σου;».

06. ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

Οικοδόμησα τη ζωή μου σε βάσεις γερές και πιστά ακολούθησα τις δέκα εντολές, με μικρές παραλλαγές. Ου κλέψεις παρά μόνο για το ψωμί του παιδιού σου. Ου ψευδομαρτυρήσεις παρά μόνο για να χαντακώσεις τον εχθρό σου. Ου μοιχεύσεις αλλά δεν είναι έγκλημα μια - δυο παρανομίες. Τίμα τον πατέρα σου αν δεν έχετε στα κληρονομικά διαφωνίες. Αυτά σ' αφήνω για διαθήκη μακρινέ, μελλοντικέ απόγονε μου, σου γράφω μέσα στη φρίκη τρεις ώρες μετά την έναρξη του τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Οικοδόμησα τη ζωή μου σε θεμέλιο σωστό, πρακτικά ακολούθησα, όμως, τη μέση οδό, μη με πούνε και κουτό. Δεν αδίκησα παρά μόνο για το καλό των δικών μου. Δεν εσκότωσα παρά μόνο στη μάχη τον αντίπαλο μου. Δεν είπα ψέματα παρά μόνο ν' αποφύγω τις τρικλοποδιές του κόσμου. Αλλά αγάπησα τον πλησίον μου και ο πιο πλησίον ήταν ο εαυτός μου. Αυτά σ' αφήνω για σημάδι το στερνό του αιώνα μου βιβλίο, σήμερα ο κόσμος ρημάδι, πού έκανα λάθος άραγε; Πού έκανα λάθος; Αντίο, αντίο!

ΔΙΣΚΟΣ Γ'

Πλευρά Α'

01. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ · (Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος)

Θα σας μιλήσω για τη συνείδηση μου, η οποία τα βράδια με συγχύζει. Χθες το βράδυ με τάραξε πάλι! Μετά από τόση κούραση που είχα, μόλις έγειρα να πάρω τον ύπνο του δικαίου, να τη αυτή, ήρθε! Της λέω «Ό,τι έχεις να μου πεις, πες το μου σε δυο λεπτά γιατί θέλω να κοιμηθώ εγώ». Άλλωστε τί να μου πεις; Όλος ο κόσμος ξέρει ότι εγώ είμαι ένα ανθρωπάκι. Ανθρωπάκι είμαι, ανθρωπάκι. Αφού δεν πειράζω κανέναν, μόνο την δουλειά μου κοιτάω. Αλλά μόλις είπα έτσι αυτή γέλασε. Γέλασε, έτσι, ειρωνικά. Μου λέει «Το πιστεύεις αυτό που λες;», λέω «Βεβαίως το πιστεύω», λέει «Έμαθα ότι στη δουλειά σου είσαι μέγας και τρανός», λέω «Δε βαριέσαι, ε, το κατά δύναμιν… Εκεί, βγάζουμε πέντε δεκάρες…», λέει «Τα χιλιάρικα τα λες δεκάρες;», λέω «Γιατί; Εσύ είσαι η εφορία;». «Όχι» μου λέει, «Αλλά απλώς σου θυμίζω που έλεγες κάποτε ότι το άτιμο το χρήμα δεν το θέλω, δεν το υπολογίζω, δεν το κάνω, δεν το φτιάχνω, κάτι τέτοια που έλεγες…» - «Ε, καλά, μπορεί να έλεγα, αλλά τώρα σε παρακαλώ να μ' αφήσεις ήσυχο γιατί θέλω να κοιμηθώ». Λέει «Πριν σ' αφήσω, θα σου κάνω δύο ερωτήσεις…», λέω «Ωραία, ακούω την πρώτη…». Λέει «Είσαι καλός Χριστιανός;», λέω «Είμαι, καλός, καλός είμαι, καλός…», λέει «Έχεις και πλούσια τα ελέη…» - «Ε, έχω, έχω, έχω…». Λέει «Έχεις και γκαρδαρόμπα…», λέω «Ε, έχω…», λέει «Ο Χριστός που είπε: Ο έχων δύο χιτώνες…», λέω «Μη το παιδεύεις, ξέρω πού το πας, αλλά ο Χριστός μίλησε για χιτώνες, δε μίλησε για κοστούμια». Λέει «Έχεις φάει;», λέω «Ε, βεβαίως έχω φάει. Όλοι εμείς οι άνθρωποι, πρώτα τρώμε και μετά κοιμόμαστε. Βέβαια μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος είναι αδιάθετος. Ή οι κυρίες, που κάνουν δίαιτα για να είναι πιο σέξι…», μου λέει «Δε ντρέπεσαι;», λέω «Να ντραπώ που θέλουν οι κυρίες να 'ναι πιο σέξι;». Λέει «Δεν ξέρεις ότι πεινάνε εκατομμύρια στον κόσμο;» - «Ωραία, άμα πεινάνε να δουλέψουν να φάνε». Λέει «Δεν ξέρεις ότι πεθαίνουνε χιλιάδες τη μέρα γιατί δεν έχουν ούτε το 'να ούτε τ' άλλο;», λέω «Ωραία και τι θέλεις να κάνω εγώ δηλαδή, να ταϊσω αυτά τα εκατομμύρια; Ας ενδιαφερθούν τα κράτη. Το κάθε κράτος. Αλλά θα μου πεις, ένα κράτος θα κοιτάξει πρώτα αυτούς τους ψωμολίμηδες; Όχι, ένα κράτος θα κοιτάξει πρώτα την άμυνα του. Τανκς, αεροπλάνα, πλοία, σφαίρες και τέτοια. Γιατί, απ' τους αρχαίους καιρούς, τα κράτη εξασφαλίζουν πρώτα τους εχθρούς και μετά τους φίλους. Και λέει «Ποιος είναι ο πολιτισμός σας; Να σκοτώνει ο ένας τον άλλον;» - «Γιατί όταν έχεις όπλο, κάτι πρέπει να το κάνεις…». Έτσι με βασανίζει τα βραδάκια η συνείδηση μου, μου κάνει τέτοια παιχνιδάκια, αλλά συνείδηση στον κόσμο, έχουν μόνο τα ανθρωπάκια. Πού να πάνε να την βρούνε τη συνείδηση τα κράτη; Δεν τα λέει μόνο σε 'μένα όταν πάω να κοιμηθώ, μα τα λέει και σε 'σένα, και σε 'κείνον και σ' αυτήν. Μα σηκώνουμε τους ώμους και της λέμε «Δε βαριέσαι; Μήπως θα σώσω εγώ αυτό τον κόσμο;». Ένα μόνο που μας νοιάζει, είν' το πορτοφόλι. Τη συνείδηση μας στ' άλλα, ήσυχη την έχουμ' όλοι.

02. ΚΑΛΟΒΟΛΗ ΕΤΟΥΤΗ Η ΒΡΑΔΙΑ · (Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ: Καλόβολη ετούτη η βραδιά. Δόξα τω Θεώ, κρύο δεν κάνει, ε; Άσε να διαβάσουνε τα παιδιά, πάμε εμείς μια βόλτα και μας φτάνει.
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ: Γύρω φωτεινές επιγραφές, μέσ' στους δρόμους τρέχουν οι λιμουζίνες. Από 'δω δεν ήρθαμε κι' εχτές, ε;

- Δεν ήρθαμε, γι' αυτό σ' έφερα!

- Κοίτα τί ολόφωτες βιτρίνες!… Κοίτα ένα όμορφο ταγέρ…

- Ωραίο…

- Αλλά η τιμή του είναι τσιμπημένη, ε;
- Τι κι' αν είν' μοντέλο με γραμμή;

- Είναι, βέβαια!

- Αυτό, σίγουρα, θα σε παχαίνει!
- Νομίζεις;
- Μόλις πληρωθώ με το καλό, θα σου πάρω εκείνο το πράσινο το φουστάνι…
- Θα μου πάει, θα 'ναι και ζεστό! Ε, να, ο χειμώνας όπου να 'ναι φτάνει.
- Για να δω όμως κοντά για την τιμή…
- Τι, ακριβό είναι; Ε; Όχι…
- Στην πρώτη του μηνός μετά το νοίκι…
- Θα μου το πάρεις;
- Ένα ίδιο ύφασμα θα σου πάρω από έναν φίλο μου που έχει αποθήκη.
- Μα θέλω οπωσδήποτε αυτό.
- Γιατί, γιατί;

- Αλλά έχεις δίκιο, γιατί να το πληρώσουμε βιτρίνα, ε;
- Βεβαίως, αφού σε ράβει πολύ ωραία και φθηνά…
- Ποιος καλέ;
- Εκείνη η ξαδέρφη σου, η Ματίνα.
- Η Ματίνα; Πού τη θυμήθηκες τη Ματίνα!

- Έκτακτο κι' εκείνο το παλτό…
- Θέλεις να σ' το πάρω;
- Ναι!
- Στις εκπτώσεις!
- Πάμε σπίτι ξαφνικά…
- Πάμε μήπως μου κρυώσεις.
ΜΑΖΙ: Βγήκανε τα κάστανα ξανά, κοίτα που πουλάνε στη γωνία!

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ: Ξέρω πως σου αρέσουνε πολύ…

ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ: Πάρα πολύ!

- Πάμε να σου πάρω κανα δυο - τρία…
- Πάμε, έλα, πάμε…

- Άσε το μανίκι, μην τραβάς!

- Μα γιατί λες πως πάντα σε νευριάζω, ε;
- Μπορεί να 'μαι σπάγκος όπως λες…

- Ου! Πολύ μεγάλος!

ΜΑΖΙ: Μα ευτυχώς στο σόι σου δε μοιάζω!

03. ΖΗΤΕΙΤΑΙ · (Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)

Χρόνια και χρόνια, κάθε μέρα, διαβάζω την εφημερίδα και όλο ψάχνω στα «Ζητείται» που είναι ολόκληρη σελίδα. Ζητείται εργάτης, οδηγός, μηχανικός, ηλεκτρολόγος, εισπράκτορας, εργοδηγός, νέος πλασιέ, αρχαιολόγος. Χρόνια και χρόνια, κάθε μέρα, ανοίγω την εφημερίδα και όλο ψάχνω στα «Ζητείται» που είν' ολόκληρη σελίδα. Ζητείται γκρουμ και πωλητής νέων σπανίων προϊόντων, με ποσοστά, και ο μισθός θα 'ν' αναλόγως των προσόντων. Ζητούνται ηλεκτρονικοί και χειρισταί μηχανημάτων, δύο υπομηχανικοί και τρεις πλασιέ υποδημάτων. Ζητούνται δέκα νεαρές, ψηλές, ξανθές, για επαρχία. Ζητείται ένας νομικός να αναλάβει μια μοιχεία. Χρόνια και χρόνια επιμένω, ψάχνω στην κάθε εφημερίδα, όμως ποτέ μου μέχρι τώρα «Ζητείται άνθρωπος» δεν είδα!

04. ΠΩΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ · (Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος)

· (Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής, Ζωζώ Κυριαζοπούλου)

Πώς να φύγεις, δεν μπορείς, δεν μπορείς. Αν ανοίξεις τη φλέβα σου την καρδιά μου θα βρεις. Όταν τρέμουν τα χέρια σου είμαι 'γώ που τ' αγγίζω. Πώς να φύγω, δεν μπορώ, δεν μπορώ. Όποιον δρόμο κι' αν τράβηξα ήσουν πάντα μπροστά μου. Στα δικά σου τα σίδερα είμαι 'γώ που υποφέρω. Πώς να φύγεις, πώς να φύγω, δεν μπορούμε. Είμ' εγώ η πληγή σου κι' είσ' εσύ το μαχαίρι μου, η καρδιά μου στην φλέβα σου, η καρδιά σου στο χέρι μου. Μας χωρίζει ο καημός, η οργή, μας ενώνει μια αγάπη.

05. ΔΑΚΡΥ ΣΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟ ΠΙΚΡΟ · (Στίχοι: Τώνης Τσιρμπίνος)

· (Πρώτη εκτέλεση: Βούλα Ξεναρίου, Χρήστος Γκάρτσος)

Δυο νύχτες ψάχνεις να με βρεις, δυο νύχτες με προσμένεις, μα τώρα πια δε θα με βρεις κι' όλο θα περιμένεις. Δάκρυ στο δάκρυ το πικρό κι' ο πόνος μεγαλώνει, φιλί - φιλί στον ουρανό κι' η πίκρα δεν τελειώνει. Φιλί - φιλί στον ουρανό κι' η πίκρα δεν τελειώνει. Φιλί - φιλί στον ουρανό κι' η πίκρα δεν τελειώνει. Περίμενε - περίμενε, καρτέρι στο καρτέρι, δώσε το χέρι της καρδιάς και κάνε το μαχαίρι.

Πλευρά Β'

01. ΕΙΝ' ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΑΣ · (Στίχοι: Γιάννης Παύλου)

Είν' καράβια τα κορμιά μας, η ζωή ωκεανός, η ελπίδα σιγουριά μας, καπετάνιος ο καημός. Και φανάρι στο φανάρι, κι' από βράδυ σε πρωί, ο Θεός μας κουμαντάρει, και έτσι αλλάζει η ζωή. Και φανάρι στο φανάρι, κι' από βράδυ σε πρωί, ο Θεός μας κουμαντάρει, και έτσι αλλάζει η ζωή. Η συνήθεια παλαμάρι που μας δένει εδώ κι' εκεί, οι χαρές μονάχα γλάροι που περνάνε βιαστικοί.

02. ΜΕ ΛΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ · (Στίχοι: Γιάννης Παύλου)

Εγώ τραγούδησα για 'σένα κι' εσύ με λες τραγουδιστή, πήγαν τα νιάτα μου χαμένα γιατί είχες την καρδιά κλειστή. Εγώ τραγούδησα γι' αγάπη, ειρήνη και άδικο χαμό, και εσύ μου γύρισες την πλάτη κι' είχες στα μάτια τον θυμό, κι' είχες στα μάτια τον θυμό. Το πρόβλημα θέλει μια λύση, δεν θα την βρούμε εγώ κι' εσύ, μα κάποιος πρέπει να κρατήσει την πόρτα στ' άδικο κλειστή.

03. ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΠΩ · (Στίχοι: Δανάη Στρατηγοπούλου ως Αργυρώ Καλλιγά)

Μόνη μου επήρα απόψε τους δρόμους, μέσ' στη βαθιά τη συννεφιά. Μόνη, σιωπηλή, με σκυμμένους τους ώμους, με τα βήματα μου συντροφιά. Ξέχασα να πω στο φτωχό μου σκύλο πως δε θα γυρίσω ξανά, μόνο ένα γράμμα στον Χρήστο θα στείλω να μη με ζητήσει πουθενά, ω, πουθενά, πουθενά. Μια βελανιδιά μέσ' στον κάμπο βογκάει, μέσ' τη θολή τη συννεφιά. Δέντρο δυνατό κι' ο βοριάς το λυγάει, έρημη φωλιά, χωρίς πουλιά.

04. ΦΟΒΑΜΑΙ · (Στίχοι: Δανάη Στρατηγοπούλου ως Αργυρώ Καλλιγά)

Φοβάμαι το κρύο σαν χελιδόνι, θέλω να πετάξω σαν χελιδόνι, έχω φτερά σαν χελιδόνι, έχω φτερά σαν χελιδόνι και αλυσίδες σαν άνθρωπος. Φοβάμαι το κρύο σαν χελιδόνι, θέλω να πετάξω σαν χελιδόνι, έχω φτερά σαν χελιδόνι, έχω φτερά σαν χελιδόνι και αλυσίδες σαν άνθρωπος. Οι περιβολάρηδες κάψαν τις τσουκνίδες να ανασάνουνε τα λουλούδια, οι άσπροι άνθρωποι κρεμάσανε τον νέγρο να ανασάνουνε οι τσουκνίδες.

05. ΤΡΕΛΟΣ Ή ΠΑΛΙΚΑΡΙ · (Στίχοι: Σώτια Τσώτου) · (Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής)

Κάποιος λείπει απόψε απ' την παρέα κι' είναι το ποτήρι του αδειανό, πέθανε απ' αγάπη τελευταία κάποιον που τον λέγαμε τρελό. Να 'ταν τρελός ή παλικάρι (ήταν και τρελός, ήταν και παλικάρι), να 'ταν φτωχός ή βασιλιάς (ήταν και φτωχός, ήταν και βασιλιάς). Κλάψ' τον αυγή, κλάψ' τον φεγγάρι, ήταν τρελός και παλικάρι, ήταν φτωχός και βασιλιάς. Τ' άσπρο του πουκάμισο σκισμένο (σκισμένο και μπαλωμένο), κόκκινο λουλούδι η καρδιά, κάποιον που τον είχαμε χαμένο, πέθανε στ' αλήθεια μια βραδιά. Να 'ταν τρελός και παλικάρι, να 'ταν φτωχός και βασιλιάς. Κλάψ' τον αυγή, κλάψ' τον φεγγάρι, ήταν τρελός και παλικάρι, ήταν φτωχός και βασιλιάς!

Έπαιξαν οι μουσικοί: Μάρκος Αλεξίου (πιάνο), Σταμάτης Πρωτόπαππας (φλάουτο), Άρης Καραντάνης (φλάουτο, κλαρίνο, σαξόφωνο), Στέλιος Λαζάρου (ηλεκτρική κιθάρα), Τούλης Μαγκαφάς (δωδεκάχορδη κιθάρα), Αναστάσιος Λιβέρης (ντραμς), Μάκης Μαύρος (κρουστά), Στέλιος Λαούδης (μπάσο), Δημήτρης Τουφεξιάδης (βιολοντσέλο), R. Favilli (mellotron, synthi).

Η παραγωγή του άλμπουμ έγινε από τον Φίλιππο Παπαθεοδώρου για τη δισκογραφική εταιρεία «Phonogram» (μετέπειτα «PolyGram Records», «Universal Music Greece» και σήμερα «Cobalt Music / Helladisc»). Η ζωντανή ηχογράφηση έγινε με τη χρήση του κινητού στούντιο της «Audiolab», με υπεύθυνο ήχου τον Λάκη Τελκή και ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών (και τη διεύθυνση της δεκαμελούς ορχήστρας στο Β' μέρος του προγράμματος) επιμελήθηκε ο Κώστας Χατζής και ο Κώστας Κλάββας. Η μακέτα εξωφύλλου έγινε από τον Θεόδωρο Πανταλέων. Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Αλίντα Μαυρογένη και στον Elliott Landy.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε επίσης σε διπλή κασέτα μαγνητικής εγγραφής (PHILIPS: MC 7649 012) και σε κασέτα τύπου «8-Track» (PHILIPS: 7789 165). Λίγο καιρό αργότερα, κυκλοφόρησε και η διεθνής έκδοση, με τίτλο «Marinella - Hatzis Recorded live» (PETERS INTERNATIONAL: DPI 508/10), κάτω από την ετικέτα της «Peters International» των Η.Π.Α.

Το 1987, το άλμπουμ κυκλοφόρησε και σε διπλό δίσκο ψηφιακής μορφής (2xCD) σε Ελλάδα (POLYGRAM / PHILIPS: 832 954-2) και εξωτερικό (POLYGRAM / PHILIPS: 229 037) από την ίδια δισκογραφική εταιρία. Επίσης, υπό αυτή τη νέα μορφή, κυκλοφόρησαν και δύο επανεκδόσεις: η μία το 2007 (UNIVERSAL / PHILIPS: 00422 8329 5421) και η άλλη το 2009 (UNIVERSAL / Εφημερίδα «Veto»), από την «Universal».

Τον Νοέμβριο του 1996, με αφορμή την επέτειο είκοσι χρόνων από την συνεργασία τους το 1976, κυκλοφόρησε μια ειδική συλλεκτική έκδοση του «Ρεσιτάλ» και του άλμπουμ «Ταμ - ταμ» σε ψηφιακή μορφή (4xCD), με τον τίτλο «Ρεσιτάλ για δυο» (MERCURY: 7314 5342 4524, από την «PolyGram»), που στο πολυσέλιδο ένθετο της εμπεριείχε σημειώματα των βασικών συντελεστών. H συλλογή επανεκδόθηκε το 2008 (MERCURY: 1765 0572) από την «Universal», το 2013 (HELLADISC: 06025 3707 3740) και το 2016 (THE GREEK LEGENDS: 06025 3707 3740), από την «Cobalt Music».

Η Μαρινέλλα για το «Ρεσιτάλ», είκοσι χρόνια μετά…

“Η συμμετοχή μου στο «Ρεσιτάλ», ήταν μια ευκαιρία να εκπληρωθεί η επιθυμία μου να συνεργαστώ με τον Κώστα Χατζή (με τον οποίο είμαστε μαζί από το 1962), αλλά συγχρόνως ήταν και το βήμα να βρεθώ σε μπουάτ της Πλάκας μετά από τα μεγάλα μαγαζιά που συνεργαζόμουν. Τα τραγούδια «Ρεσιτάλ» έμειναν κλασικά και δεν υπάρχει πρόγραμμα που με οποιονδήποτε τρόπο να μην τα συμπεριλάβω. Ποιός δεν τραγούδησε και δεν τραγουδά ακόμα «Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει», «Η αγάπη όλα τα υπομένει», «Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά», τραγούδια που ξεχωρίζουν για τους αληθινούς και σπουδαίους στίχους της Σώτιας Τσώτου και την ωραία και απλή μουσική του Κώστα Χατζή, τραγούδια που θα μείνουν για πάντα στο πάνθεον των μεγάλων επιτυχιών. Το «Ρεσιτάλ» ήταν και η αφορμή να συνεχίσω τη συνεργασία μου με τον Κώστα Χατζή και να κάνουμε ένα άλλο σπουδαίο επίσης δίσκο. Το «Ταμ - ταμ», που μας έδωσε την ευκαιρία να δουλέψουμε μαζί στην Πλάκα, στην μπουάτ «Σκορπιός». Μια συνεργασία που πράγματι θα μου μείνει αξέχαστη. Και επειδή η επιτυχία ενός δίσκου δε γίνεται μόνο από τον συνθέτη και τον τραγουδιστή, αλλά και από όλους τους συνεργάτες, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου, τον Κώστα Κλάββα που επιμελήθηκε την ενορχήστρωση, τον Φίλιππο Παπαθεοδώρου που επιμελήθηκε την παραγωγή του, τον Γιάννη Σμυρναίο σαν υπεύθυνο του ήχου, όλους τους στιχουργούς, τους μουσικούς και πάνω απ' όλους, τον φίλο μου Κώστα Χατζή…”.

Ο Κώστας Χατζής για το «Ρεσιτάλ», είκοσι χρόνια μετά…

“Ήμουν, και είμαι, υπέρ της συλλογικής δουλειάς, διότι υπάρχει ένα διάχυτο πνεύμα και τα μηνύματα δεν είναι (μονότονα ή μονόχνοτα) πιστεύω στο γνωμικό που λέει: «Όπου συμβούλιο δεν υπάρχει, οι σκοποί ματαιώνονται Εν δε τω πλήθει των συμβούλων στερεώνονται». Γι' αυτό ευχαριστώ όλους αυτούς που συνεργάσθηκαν μαζί μου. Όπως, ποιητές, στιχουργοί, τραγουδιστές, ενορχηστρωτές, ηχολήπτες, παραγωγούς και την εταιρία μου και άλλους που δέχτηκαν και δέχονται να εκφράζουν και να σέβονται αυτό το είδος μπαλάντας. Και είναι αιτία όλοι αυτοί, να βγαίνουν τα μηνύματα που θέλω. Που δυστυχώς είναι διαχρονικά. Και λέω δυστυχώς, γιατί θα προτιμούσα να ήταν Ρετρό τα τραγούδια μου παρά που και σήμερα μιλάν για τα ίδια πράγματα. Όπως και τότε και τώρα ίδια ρουτίνα σε όλη τη χώρα…”.

Photo credit: Nikos Mavrogenis © 1974

Η Σώτια Τσώτου για το «Ρεσιτάλ», είκοσι χρόνια μετά…

“Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια και ακούγοντας ξανά το «Ρεσιτάλ» και το «Ταμ - ταμ» λέω πως όλα είναι γραμμένα και υπακούουν σε αφανέρωτους νόμους της φαντασίας και του ονείρου. Και σ' αυτούς τους νόμους αποδίδω την επιτυχία τους τότε, που απόδειξη είναι η αναπαραγωγή τους τώρα σε αυτήν την έκδοση. Εκείνος -ο Κώστας Χατζής- μελαχρινός βάρδος, εκφραστής της πίκρας και της αγανάκτησης των λούμπεν, των αδικημένων και μιας νεολαίας που ονειρευότανε ένα καλύτερο αύριο που δεν ήρθε ποτέ. Εκείνη -η Μαρινέλλα- ξανθή αισθαντική ερμηνεύτρια του ερωτικού και έντεχνου λαϊκού, η αγαπημένη του κατεστημένου και των σαλονιών. Γάμος αταίριαστος με όλη τη βαρύτητα της λέξης. Κι' όμως, επιτεύχθηκε εκείνη η θαυμάσια χημεία που φέρνει την ευτυχία ή την επιτυχία. Ο ένας διείσδυσε στον κόσμο του άλλου. Ακούσαμε μια εκπληκτική Μαρινέλλα να κατεβάζει στο δρόμο και να βάζει στο στόμα του κόσμου τραγούδια κοινωνικού προβληματισμού κι' έναν ερωτικό Χατζή να κρατάει συντροφιά στο πικάπ τους μοναχικούς και ονειροπόλους. Κανείς απ' τους δυο δεν πρόδωσε τον εαυτό του, απλώς κι' οι δυο είχανε κάνει βήμα ο ένας στον κόσμο του άλλου. Εκεί έγινε η μεγάλη συνάντηση που έφερε την επιτυχία, που απόηχος της θα ηχεί, ίσως και είκοσι χρόνια μετά από σήμερα. Θ' αδικούσα τον εαυτό μου και τους άλλους συναδέλφους στιχουργούς αν δεν μας έδιναν την πρέπουσα μερίδα σ' αυτήν την επιτυχία. Μπράβο Χατζή! Μπράβο Μαρινέλλα! Μπράβο Κώστα Κλάββα που ενορχήστρωσες με τόση έμπνευση τους κόπους μας. Ο Θεός να μας έχει καλά και μαζί με 'μας και 'σας που μας ακούτε απόψε!”.

Ο Κώστας Κλάββας για το «Ρεσιτάλ», είκοσι χρόνια μετά…

“Όταν η μουσική, ο λόγος, οι φωνές, το ταίριασμα συναντιούνται σε ευλογημένες στιγμές, το έργο που γεννιέται ξεπερνά τα όρια της ομορφιάς. Γίνεται επικοινωνία, χαρά, αγάπη και ειρήνη… Σήμερα οι άνθρωποι υπάρχουν. Ίσως λείπουν οι ευλογημένες στιγμές. Μα, αν και στιγμές υπάρχουν, τότε σίγουρα, λείπει η ευλογία. Εύγε σ' αυτούς που την κρατούν, έστω και σαν ανάμνηση…”.

Ο Φίλιππος Παπαθεοδώτου για το «Ρεσιτάλ», είκοσι χρόνια μετά…

“Το μυστικό στη χημεία του Χατζή με τη Μαρινέλλα ήταν η ανομοιογένεια της καλλιτεχνικής τους υπόστασης. Εκείνος, πατριάρχης των μπουάτ της Πλάκας, έσπαγε ο κόσμος τις πόρτες του «Σκορπιού» για να τον ακούσει να τραγουδάει τα γνωστά του τραγούδια διαμαρτυρίας κατά του κατεστημένου. Εκείνη, ιέρεια της πίστας διέλυε με την εκρηκτική της παρουσία στην ελιτιστική Αθήνα που συνωστίζονταν κάθε βράδυ να τη δει και να την ακούσει στα κοσμικά κέντρα που τραγουδούσε. Κι' όμως αυτοί οι δυο ανομοιογενείς καλλιτέχνες είχαν ένα κοινό σημείο. Θαύμαζε ο ένας τον άλλον και στο βάθος τους είχαν κρυφή επιθυμία, κάποτε να συνεργαστούν. Χρειάστηκε απλώς να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε η επιθυμία τους αυτή να γίνει πραγματικότητα. Είχα την τύχη να είμαι παραγωγός και των δύο και να ξέρω τη διάθεση, ώσπου στο τέλος βρέθηκε η φόρμα και έγινε ο δίσκος. Πενήντα δύο τραγούδια, άλλα με συνοδεία κιθάρας, άλλα με ορχήστρα, άλλα σόλα, άλλα ντουέτα, μας πήραν οι πρόβες γεμάτους έξι μήνες. Κι' όλα αυτά, για μια και μοναδική παράσταση! Που θα έπρεπε να ηχογραφηθεί ζωντανά και που δεν υπήρχαν περιθώρια λάθους. Έτσι φτάσαμε στην περίφημη 28η Μαρτίου του 1976. Ο κόσμος μέσα στον «Σκορπιό» να περιμένει ανυπόμονα να δει επιτέλους αυτούς τους δυο κολοσσούς να συνεργάζονται στην πίστα. Κι' όταν τέλος ήρθε η ώρα και βγήκαν, αυτό ήταν! Απ' τις πρώτες νότες έγινε αντιληπτό ότι κάτι μεγάλο συντελούνταν. Κάτι που θα έμενε αναλλοίωτο και μοναδικό στις δεκαετίες που θα έρχονταν. Ο κόσμος άκουγε μαγεμένος αυτόν τον περίεργο συνδυασμό της χροιάς των φωνών τους που τόσο διέφεραν αλλά και τόσο μοιάζαν μεταξύ τους. Κι' όταν τελείωσε το δίωρο πρόγραμμα τους, μέσα σε ατέλειωτα χειροκροτήματα και μπιζ, κανείς δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία πως αυτό ήταν το καλύτερο ντουέτο που είχε ακουστεί μέχρι τότε κι' ότι θα πέρναγαν δεκαετίες για να ξεπεραστεί. Το πείραμα επαναλήφθηκε μετά τέσσερα χρόνια. Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ήταν ένα διπλό άλμπουμ, το «Ταμ - ταμ». Ένα έργο στιβαρό στη δομή του με πολλά στοιχεία απ' τη δημοτική μουσική αλλά και τη νέγρικη, τη λαϊκή αλλά και τη μοντέρνα, προσφιλείς άλλωστε πηγές έμπνευσης του Χατζή…”.

Σημειώματα των συντελεστών

για την ειδική επετειακή έκδοση

του «Ρεσιτάλ» και του «Ταμ - ταμ»

σε ψηφιακή μορφή (4xCD Box Set),

με τίτλο «Ρεσιτάλ για δυο», το 1996.

Διαβάστε το χρονικό αυτής της ιστορικής μουσικής βραδιάς,

πατώντας εδώ: «Ρεσιτάλ: Μια ιστορική μουσική βραδιά»!

«Δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα,

τόσο βαθιά και γαλανά,

είν' η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά…

Δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία,

λόγια απλά, καθημερινά,

μα είν' η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά…

Η αγάπη όλα τα υπομένει,

η αγάπη όλα τα ελπίζει,

δίνει ζωή στην οικουμένη

κι' η Γη γυρίζει, κι' η Γη γυρίζει…

Είσαι και 'σύ μι' αυγής λουλούδι,

κάτι που εφήμερα περνά,

μα είν' η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά…

Είναι τα λάθη σου μεγάλα

και κάθε λάθος σου πονά,

μα είν' η αγάπη που τα κάνει

όλα, όλα, όλα αληθινά!…

Δεν ξέρει η αγάπη μοιρολόι,

αρχή και τέλος δε γνωρίζει,

χτυπάει τ' αόρατο ρολόι

κι' η Γη γυρίζει, κι' η Γη γυρίζει…»

«Your eyes aren't big, so deep or blue,

it's love that makes it all true…

Your words are not important,

they're simple, quotidian,

but it's love that makes it all true…

Love withstands all,

love aspires all,

it infuses life into the universe

and the Earth goes round,

and the Earth goes round…

You too are one dawn's flower,

something evanescent that goes away,

but it's love that makes it all true…

Your mistakes are enormous

and each mistake of yours brings pain,

but it's love that makes it all true…

Love knows not of mourning,

knows not of start or end,

the unseen clock keeps beating

and the Earth goes round,

and the Earth goes round…»

 

Ακολουθήστε μας / Follow us: 

· INSTAGRAM 

· FACEBOOK 

· YOUTUBE 

 

| In April of 1976, during the Greek Orthodox Easter, was released the triple live album “Recital” by Phonogram (PolyGram Records, Universal Music Greece, Cobalt Music / Helladisc) in Greece. A unique musical performance by Marinella and Kostas Chatzis that was recorded at the boîte “Scorpios” in Pláka of Athens, on March 28, 1976, and it went “platinum” selling over 300,000 units! This was their first coexistence on stage, with 50 brand new songs composed by Kostas Chatzis, on Greek lyrics by Sotia Tsotou, Dimitris Christodoulou, Ilias Lymperopoulos, Manos Koufianakis, Giannis Pavlou, Danaë Stratigopoulou (as Argiro Kalliga), Tonis Chirbinos and Ursula Yordi.

The original release was in stereo version on triple 33' rpm vinyl record (Philips: 6641 459), compact cassette (Philips: MC 7649 012) and 8-track tape (Philips: 7789 165), under the label of Philips Records. In the same year, was also released the international version, titled “Marinella - Hatzis Recorded live” (Peters International: DPI 508/10). The album was released on double compact disc (a 2-CD set) in 1987 by PolyGram in Greece (Philips: 832 954-2) and abroad (Philips: 229 037). And under this new format, were released two re-issues; in 2007 (Philips: 00422 8329 5421) and 2009 (for the Greek newspaper “Veto”) by Universal Music Greece.

Twenty years later, the album was re-issued in remastered sound on a 4-CD box set, together with their 1980 live album “To tam - tam” (Philips / PolyGram: 6666 013), titled “Resital gia dio (Recital for two)” in November 1996 (Mercury: 7314 5342 4524) by Universal Music Greece. This compilation album was re-released in 2008 (Mercury / Universal: 1765 0572), 2013 (Cobalt Music / Helladisc: 06025 3707 3740) and 2016 (The Greek Legends / Cobalt Music: 06025 3707 3740) in new editions.

«I love you

like the mother loves the child,
like the flame loves the torch,
like an old man the life that leaves him…
I love you

like the abyss loves the light,
like the poor man the dreams,
and the tired soldier the peace…
I have nothing more; I am a voice!
I am two empty arms wrapped around you!
But I love you and look,

the skies are opening,
skies that are so difficult to be opened…
I seek for you

like the ground seeks the rain,
like the soul the laughter,
and the wayfarers the well shading plane trees…
I seek for you

like the fire seeks the snow,
like the sick one the cure,
and the great sin the repentance…»

Disc 1.

Side One.

01. “Thimame” (My dead dream) – (Lyrics: Manos Koufianakis)

Thimáme ótan ímastan pediá ta ónira pu káname, thimáme, nomízame me mia draskeliá ton uranó tha ftáname, thimáme. Mas árese na ímaste arhiyí ke ipíkous zitúsame, thimáme, horízame sta dio tin avlí ke pánta emís nikúsame, thimáme. Mia méra xáfnu i zoí mas érixe sklirá sti viopáli, ta pediká ta ónira poté den tha yirísun páli. Yíro su kíta éna proí, yia lígo ftohikó faí i ánthropi pedévonte, ma úte léxi ómos na min pis, ta vásana íne yia 'mas, as' ta pediá na onirévonte.

02. “Giro skotadi” (All around is dark) – (Lyrics: Manos Koufianakis)

Yíro skotádi, úte éna fos, tóra kimáte i politía, kanís to díkio den zitá mésa stu ípnu ti magía. Tóra i plúsii ki' i ftohí den vlépun ti diaforá tus, ke den dakrízi i psihí pará monáha sta ónira tus. Tin óra etúti storgiká ólus i níhta agkaliázi ke úte zília úte kaimós ti sképsi tus den tin pirázi. Theé mu, mia méra na ximérone ki' ólos o kósmos na imérone, na min ipírhane ta páthi, na diorthónontan ta láthi ki' óli mazí adelfoméni n' agkáliazan tin ikuméni, ki' ólon ta híli péra os péra me mias na légan “Kaliméra”. Theé mu, tha hamoyelúses ólo agápi ke galíni, ke kathetí tha sighorúses pu méhri tóra éhi yíni.

03. “Sto cinema” (At the movies) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Sto cinemá, tis políties tis apérantes kitúme, “Aftó to érgo prépi na to xanadúme” mu les sigá, sta skotiná, sto cinemá. Yiatí to xéris óti emís poté den tha genúme típota, tis Kiriakés krifá tha zúme ta ónira mas ta haména ke t' anípota. Yiatí to xéris óti emís poté den tha genúme típota, tis Kiriakés krifá tha zúme ta ónira mas ta haména ke t' anípota. Sto cinemá, sfihtá kratiómaste i dio mas, héri - héri, kíta pos lámpi to feggári stin Tayéri, stin Taití, ston Panamá, sto cinemá. Yiatí to xéris óti emís poté yi' allú den tha salpárume, sti yitoniá pu gennithíkame tha zúme, fígan ta plía pu mporúsame na párume.

04. “Den eim' ego” (It isn't me) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Éna afílahto spíti i kardiá mu ke mpíkes, mpíkes na xapostásis ke esí to leilátises. I kardiá mu karávi se parthéno taxídi, írthes san ton kursáro me fotiés ke to pátises. Tóra tí trémis, yiatí lipáse, egó efthínes den su zitó. Aftí i foní pu ti fováse, den im' egó, den im' egó. Egó sopéno, áku, sopéno, egó efthínes den su zitó. Állos fonázi, állos rotái, állos kratái logariasmó, sto orkízome, den im' egó. Tóra tí trémis, yiatí lipáse, egó efthínes den su zitó. Aftí i foní pu ti fováse, den im' egó, den im' egó. Egó sopéno, áku, sopéno, egó efthínes den su zitó. Állos fonázi, állos rotái, állos kratái logariasmó, sto orkízome, den im' egó. Éna afílahto spíti i kardiá mu ke mpíkes, mpíkes vríkes galíni ke metá to pirpólises. Írthes mésa sti máhi me klonári irínis, milóntas yia iríni xafniká pirovólises.

05. “Dipla s' agapisa” (I loved you doubly) – (Lyrics: Manos Koufianakis)

To dákri skúpise ke kítaxe me, Theós den ímuna, sighóresé me, óli mu ípane pos káno láthos ma 'gó epístepsa pos ítan páthos. Sta mátia kíta me ke tha mporésis aftó pu ékana na sighorésis, diplá s' agápisa ke s' agapáo, diplí sighóresi tóra zitáo.

06. “Den ithela na dino” (I didn't want to give) – (Lyrics: Manos Koufianakis)

Egó pu ó,ti íthela to kérdiza ke me to hríma apoktúsa otidípote, ke ímun opudípote ke pántote egó o kerdisménos oposdípote. Den íthela na díno ki' ómos édosa, den íthela na háno ki' ómos éhasa, den íthela na kléo ki' ómos éklapsa, den íxera apó póno ki' ómos pónesa. Esí mu ta 'mathes aftá, se evgnomonó ópu ke na 'se, yirízo, psáhno na se vro, pu s' ého hási na mu pis. Haménos próti mu forá, thélo na klápso, na me dis, na ého dakriá ke 'gó, ómos pú na 'se, pú na 'se?

07. “Anthopos eise” (You are only human) – (Lyrics: Manos Koufianakis)

Sta híli mu évales pikró potíri, krifá to yémizes tóson keró, ke 'gó to ádiasa horís mia léxi, horí parápono í den mporó. Tha 'rthí to ávrio ke tha mporéso aftó pu éyine na sighoréso, na to xeháso, na s' agkaliáso, pá na arhíso na s' agapó. Ánthropos íse ke típot' állo, me elattómata ópos ke 'gó, yi' aftó se niótho, se agapáo, ki' aftó to láthos su to sighoró.

08. “Spoudei anthropi, alla” (Great people, but) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Spudéi ánthropi allá, i monaxiá tus pagóni, piyénune sto cinemá yia na mi nióthune móni. Ma egó ého eséna ki' esí eména, ki' in' i agápi mas hrisó pulí, ma egó ého eséna ki' esí eména, dio p' agapiúnte íne pollí. Thórivi, fóta, fonés ke mes' sto yélio to hióni. Tiléfona, sintrofiés, yia na mi nióthune móni.

09. “I gi gia 'mena eine spiti” (Earth is my home) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

I yi yia 'ména íne spíti pu to kratáo me to níki, pu ósa stolídia ke an stolíso, tha fígo ke tha mínun píso. Gi' aftó petáo, petáo, petáo pio páno ap' ta ónira mu, ke páo, lipón, ke páo ke páo ekí pu me pái i kardiá mu. I yi vunó ki' egó spurgíti, sto éleos tu idioktíti, tha míno óso ekínos théli, yia parapáno de me mélli. Gi' aftó petáo, petáo, petáo pio páno ap' ta ónira mu, ke páo, lipón, ke páo ke páo ekí pu me pái i kardiá mu. Tin dóxa áfisa stus pséftes, ta plúti áfisa stus kléftes, ádia i tsépi ke skisméni, horís hrisáfi pu varéni.

10. “Sinithismeni istoria” (A usual story) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Sta héria tu éyerne sa fíllo, ton íhe ántra, aderfó ke fílo. Ki' áftos tin éperne st' astía. Sinithisméni istoría. Tha varethí kápia forá, tha varethí. Tha 'rthí i dikí tu i sirá, tha 'rthí. Ta vásana íne daniká, sto télos o kalós niká. Ta vásana íne daniká, sto télos o kalós niká. O énas plúsios pu óla ta 'hi, ftohós o állos san to stáhi. Megáli tu 'kane adikía. Sinithisméni istoría. Ta vásana íne daniká, sto télos o kalós niká. Ta vásana íne daniká, sto télos o kalós niká. Emís me to leoforío, ekíni limuzínes dío. Mas tapinónun me manía. Sinithisméni istoría. Káne kuráyio na harís, óso tha zis pollá tha dis.

11. “Kato ap' to sinnefo” (Under the cloud) – (Lyrics: Dimitris Christodoulou)

Káto ap' to sínnefo i méra arhízi ke t' ástra yínane mávra puliá, o drómos ádikos, me póno arhízi ki' i láspi éfthase os tin kardiá. Yia pú traváme mésa stin mpóra ke pú tha vrúme fléva vathiá? Póno sto éma mu mésa yirízi ke me erimóni pikrí fotiá.

12. “Akouse, ypne mou” (Listen, my sleep) – (Lyrics: Dimitris Christodoulou)

Ákuse, ípne mu, mi me kiklónis, xéro to drómo mu ke ta skiliá, me pas sto váthos su na me skepásis m' ágria hómata, m' álli thiliá. Ki' an páro, ípne mu, ti mávri odó su, pú tha me vgáli i lismoniá? Mónos tha déome ston erhomó su, trimméno sídero mes' sta nerá.

13. “Pikroi keri” (Bitter times) – (Lyrics: Ilias Lymperopoulos)

Pikrí kerí, stavraderfé, tha 'rthúne ki' álli, i monaxiá in' i míra mas yiatí polí agapísame, yiatí polí prosméname to tréno pu den tha 'rthi. Éla na piúme éna krasí, na thimithúme Solomó, Porfíra n' apaggílume, Kaváfi ke Seféri, ki' an de me vríke etúti i yi sto drómo yia ton litromó, adérfi pios to xéri t' ayéri ti tha féri. Pikrí kerí, stavraderfé, tuféki ke mahéri mas monáha to hamóyelo, pirkí, stavraderfé, thélun, thélun tragúdi.

14. “Itan gia olous adelfos” (He was a brother to all) – (Lyrics: Giannis Logothetis)

Ítan kápote skotádi, ítan kápote siopí, níhta apéranti to vrádi ki' úte elpída na faní. Ítan kápote skotádi ki' írthe áxafna éna fos, t' ónoma tu mi rotáte, ítan yia ólus aderfós. Ki' os espáthize i níhta to skotádi to pihtó, antrionótan i elpída stin kardiá san filahtó. T' ónoma tu mi rotáte, péste ton monáha “Fos”, áspri, mávri pu ponáte, ítan yia ólus aderfós, ítan yia ólus aderfós. Ítan fos, ítan elpída stin zoí mas tin pezí, tis kardiás mas ítan hádi, ítan hrónon prosmoní. Ma írthe héri ap' to skotádi ki' ésvise me mias to fos, ki' etsi háthike i elpída, pái mazí ki' o aderfós.

15 “Esi pou irthes” (You that came) – (Lyrics: Ursula Yordi)

Esí pu írthes ap' tin ákri t' uranú, pes mu an íhat' ánixi, an íhe kalokéri. Pes mu, ti méra tu Hristú yiortásate anámini? Pes mu, ta palikária pu milúsan yia zoí ke íne tóra filakí, éhun kardiá, ín' sti zoí, íne nekrá na xapostásun ta kaiména? As ítan na 'ha, na 'ha tin efhí na 'rtho san peristéri ke na sas férno ti zoí me tu Theú to héri.

16. “Amin” (Amen) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Apópse me kéi mia ágnori lípi, i agápi mu lípi polí, as ítan n' alláxi tu kósmu i táxi ke fos na haráxi, amín. As ítan n' alláxi tu kósmu i táxi ke fos na haráxi, amín. Aftí pu pináne psomí na hortásun ki' i náftes na ftánun yerí, as ítan na yíni ston kósmo iríni ke eónia na míni, amín. As ítan na yíni ston kósmo iríni ke eónia na míni, amín. Neoyénniti plási horís istoría, kaména vivlía sti yi, pos ítan ftiagména spathí ke mahéri kanís na min xéri, amín, amín. Ta spítia anigména, ston ílio lusména, horís klidariá ke klidí, kenúryia ikuméni horís astinómus, dikastíria ke nómus, amín. Kenúrgia ikuméni horís astinómus, dikastíria ke nómus, amín. Ke na 'n' to hrisáfi fthinó san t' aláti, ke na 'ne yemáti i Yi, ke na 'n' ta kanónia klistá sta musía, enthímio sti vía, amín.

17. “Thelo na po ena tragoudi” (I want to say a song) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Thélo no po éna tragúdi pu na mi miázi me ta álla, parthenikés na vro ikónes me loyia anípota, megála. Varéthika na léo hrónia yia polémus, fotiés, kanónia, yia tu ftohú ti distihía, tu plúsiu tin adikía, yia dákria pu xehilízun, yia agapiménus pu horizun. Thélo na grápso éna tragúdi, tragúdi olódroso, megálo, na vro kenúryius paradísus ke mes' stis notes na tus válo. Kurastikós tha ého yíni na léo ólo yia iríni, yia 'kínon pu afíni ekíni ke yia ton póno pu de svíni, miló sinéhia yia póno ki' antí na tragudó matóno, ki' antí na tragudó matóno, miló sinéhia gia póno. Thélo na vro kenúryio théma, pantú to psáhno apelpisména, íne óla étsi ftiagména, vutó tin péna mu sto éma ke gráfo éna - éna - éna t' alithiná, ta pikraména, aftá ta hilioipoména ke ta hiliotragudisména. Thélo polí n' alláxo théma, na do ti Yi me néo vlémma, ma pós mporó n' alláxo théma an den alláxi o kósmos théma?

«Great people, but,

loneliness freezes them…
They go to the cinema,
so as not to feel alone…
But I have you, and you have me,
and our love is a golden bird,
but I have you and you have me,
two people loving each other are enough!
Sounds, lights, voices,
snow falling in the laughter…
Calls, company,
so as not to feel alone…»

Side Two.

01. “Nekro mou oneiro” (My dead dream) – (Lyrics: Giannis Pavlou)

Èpese t' óniro nekró káto sto hóma, páno sta vléfara i agrípia mu varéni, me pósi píkra mu farmákoses to hóma, ísun elpída, zoí agapiméni. Se píra triferá san to lulúdi, s' éklisa stis kardiás tin agkaliá, se ékana sta híli mu tragúdi, ma mu to pírane tis níhtas ta puliá. Se píra triferá san to lulúdi, s' éklisa stis kardiás tin agkaliá, se ékana sta híli mu tragúdi, ma mu to pírane tis níhtas ta puliá. Èmiazes m' óniro, me hártino aitó, ki' egó xetíliga kuvári ap' tin elpída, ma esí de m' énioses ki' aftó ítan arketó na míni anámnisi i méra pu se ída.

02. “Olos o kosmos eise esi” (You're the whole world) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Póso su miázi i skiá pu apó makriá plisiázi, o káthe ískios pu perná nomízo pus su miázi. Més' tis vitrínes íse 'sí, mésa sta plía íse 'sí, més' tis afíses íse 'sí, ke trého ke petáo. Óli i póli íse 'sí, esí pu pia de m' agapás, ólos o kósmos íse 'si, ke pú allú na páo? Óli i póli íse 'sí, esí pu pia de m' agapás, ólos o kósmos íse 'si, ke pú allú na páo? Ótan miláne siganá, esí milás nomízo, se káthe víma pu perná, to víma su gnorízo.

03. “S' agapo” (I love you) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

S' agapó ópos i mana to pedí, ópos i flóga to dadí, ópos o yéros ti zoí pu ton afíni. S' agapó ópos i ábissos to fos, ópos ta ónira o ftóhos ki' o kurasménos stratiótis tin iríni. Den ého típot' állo, íme mia foní, íme dio héria adianá pu se tilígun. Ma s' agapó ke kíta, anígun i uraní, i uraní pu tóso dískola anígun. Se zitó ópos to hóma ti vrohí, ópos to yélio i psihí ki' i odipóri ta vathískiota platánia. Se zitó ópos to hióni ti fotiá, o poneménos ti yiatriá ke i megáli amartía, ah, tin metánia.

04. “S' aparnithika tris” (I renounced you thrice) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

S' aparníthika tris ki' an me rótagan ki' álli tha s' arniómoun' ke páli, tí na pis - tí na pis? Rízes nómiza éhi i agápi sti yis, ma ti lígo antéhis sto voriá tis zoís, sto voriá tis zoís, tí na pis - tí na pis? S' aparníthika tris, póso éklapsa, póso, ke s' agápaga tóso, tí na pis - tí na pis? Pétra ípa tha yíno ke vunó na kriftís ki' égira san to kríno sto voriá tis zoís, sto voriá tis zoís, tí na pis - tí na pis? S' aparníthika tris ke ta ónira svísan tha s' arniómun ki' an ísan hílii tris, tí na pis? Vráhos élega tha 'ne i agápi sti yis, ma i órki skorpáne sto voriá tis zoís, sto voriá tis zoís, tí na pis - tí na pis?

05. “Ki' ystera” (And afterwards) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Ki' ístera píres apó páno mu to hióni ki' ístera tínaxes ti stáhti ap' ti zoí mu, píre sta mátia to parápono na lióni, ki' ístera éklapsa kontá su os to proí. Ki' ístera ki' ístera ma den ipárhi ístera, klísan xaná ta sídera ki' óla teliónun símera. Ki' ístera ki' ístera ma den ipárhi ístera, klísan xaná ta sídera ki' óla teliónun símera. Ki' ístera tínaxes ti stáhti ap' tin kardiá mu ki' éyine diáfano sta héria su yialí, to uránio tóxo íhe kathísi sta malliá mu ke kápios épeze sta sínnefa violí.

06. “Tora pou stegnosan ta dakria mou” (Now that my tears have dried) – (Lyrics: Ilias Lymperopoulos)

Tóra pu stégnosan ta dákria mu, pétra tha káno tin kardiá na mi giríso na do ti stáhti pu 'hi míni ap' ti fotiá, afú ti dínami den ého tóra pia na s' antikríso. Pú na ipárhi o litromós, páno sta stíthi mu o kaimós, ke pós na ton kratíso ke pós na ton kratíso? Tóra pu stégnosan sta híli ta filiá, pú na ti vro pia ti miliá na su milíso, pós na su válo mia gardénia sta malliá, pós na anevó tis lismoniás tósa skaliá na s' anastíso.

07. “Sinora i agapi den gnorizi” (Love knows no frontier) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Áse me na kátso plá su ke ó,ti thélis silloyísu, den tha su miló, den tha su miló. Míla me tus állus yíro su yia n' akúo ti foní su, se parakaló, se parakaló. Sínora i agápi de gnorízi, póso s' agapó, póso s' agapó. Yérnis ke o ískios su m' aggízi, ki' egó rigó ki' egó rigó. Áse me ap' to potíri su mia guliá na pio akóma, dípsasa polí, dípsasa polí. Févgi i zoí ke hánete ke t' afílito mu stóma kléi yia éna filí, oh, kléi yia éna filí.

08. “Otan to fos tis agapis tha svisi” (When the light of love will turn off) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Ótan to fos tis agápis tha svísi, o mégas o ílios aftós o lamprós, tóte i kardiá plahniká as milísi ki' i kalosíni as yíni to fos. Ki' emís pu ímaste dio s' ena sóma, aderfoméni stin ídia psihí, ke horisméni as mínum' akóma dio aderfí, dio aderfí. Ki' emís pu ímaste dio s' ena sóma, aderfoméni stin ídia psihí, ke horisméni as mínum' akóma dio aderfí, dio aderfí. Tóra pu pia st' ágigma su de svíno ki' éyine stáhti i paliá su i fotiá, splahniá as yíni to óniro ekíno ki' as ponethúme san ánthropi pia. Hrónia playiázame híli me híli, ídame mpóres ke ílius mazí, ke horisméni as mínume fíli, dio aderfí, dio aderfí.

09. “Gliko tis niotis mou pouli” (Sweet bird of my youth) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Glikó tis niótis mu pulí, próto filí - próto skalí, ti ádia pu 'n' i korifí ki' i monáxia megáli. Tóra pu éftasa os edó, pós tha 'thela na katevó ki' apó to próto to skalí na xan' arhíso páli. Glikó tis niótis mu pulí, próto filí - próto skalí, ap' ti korfí me prokalí sa na me periméni. Me vríke hióni sta psilá, i níhta pia de mu milá, o ílios de hamoyelá ki' i yi de me zesténi. Ah nióti mu, ah nióti mu, thimáse pu pinágame? Me tin kardiá yelágame, me tin kardiá yelágame! Ah nióti mu, ah nióti mu, xan' ánixe to kríno su, na vro to yélio ekíno su!

10. “Pare me mazi sou tsiggane” (Gypsy man, take me with you) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Páre me mazí su tsiggáne, sta gliká megála taxídia, san karfiá vathiá me ponáne káthe méra ta ídia, ta ídia. Páre me mazí su tsiggáne, sta gliká megála taxídia, san karfiá vathiá me ponáne káthe méra ta ídia, ta ídia. Páme se kenúryies politíes, pu óla stin arhí tus ín' akóma, i idées ki' i filosofíes, ki' áse me na kimithó sto hóma. Se parakaló, se parakaló, pes ki' éna tragúdi pu na min to léne ta radiófona. Se parakaló, se parakaló, kópse éna lulúdi ap' t' agná tu kámpu ta hilióhrona. Páre me mazí su tsiggáne, me kurásan pia ósa ída, tiherí aftí pu zitáne káthe méra ki' álli patrída.

11. “I agapi ola ta ipomeni” (Love withstands all) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Den ín' ta mátia su megála, tóso vathiá ke galaná, ín' i agápi pu ta káni óla alithiná. Den ín' ta lóyia su spudéa, lóyia aplá, kathimeriná, ma ín' i agápi pu ta káni óla, óla alithiná. I agápi óla ta ipoméni, i agápi óla ta elpízi, díni zoí stin ikuméni ki' i yi yirízi, ki' i yi yirízi. I agápi óla ta ipoméni, i agápi óla ta elpízi, díni zoí stin ikuméni ki' i yi yirízi, ki' i yi yirízi. Íse ke 'sí mi' avgís lulúdi, káti pu efímera perná, ma ín' i agápi pu ta káni óla, óla alithiná. Íne ta láthi su megála ke káthe láthos su poná, ma ín' i agápi pu ta káni óla, óla, óla alithiná. Den xéri i agápi mirolói, arhí ke télos de gnorízi, htipái t' aórato rolói ki' i yi yirízi, ki' i yi yirízi.

«Sweet bird of my youth,

first kiss - first step,

how empty the top is,

what enormous loneliness!

Now that I made it up here,

how I wish I could go down

and from the first step

start over again…

Sweet bird of my youth,

first kiss - first step,

from the top it invites me

as if it were waiting for me…

I ran into snow up high,

the night talks to me no more,

the sun does not smile

and the earth does not warm me!

Oh youth of mine, oh youth of mine,

remember when we used to starve?

We used to laugh so cordially,

we used to laugh so cordially!

Oh youth of mine, oh youth of mine,

sprout your bloom once again

so I may find that laughter of yours!…»

Disc 2.

Side One.

01. “O gelastos mou adelfos” (My laughing brother) – (Lyrics: Ilias Lymperopoulos)

O yelastós mu aderfós mu háthike sta sínnefa, hamoyelúse san pedí tin óra tu thanátu. Den íhe thési dinatí stin kinonía míte kiníyise ti dóxa me manía, ítan pedí mikró ke yelastó, den íhe típota megálo, íxere móno n' agapá ke típot' állo. O yelastós mu aderfós, oréos gkrízos ággelos, ítan dikós mu aderfós ma ítan ke dikós sas. Den íhe ónira ti yi na ipotáxi míte st' astéria giganténios na petáxi, ítan aplós, mikrós ke yelastós, den íhe típota megálo, íxere móno na agapá ke típot' állo. Píra ke 'go, párte ke 'sís to pedikó hamóyelo tu yelastú mu aderfú, yiatí ítan ke dikó sas. Ki' an kápia méra san ki' ekínon na mporúsa me to hamóyelo ton kósmo na nikúsa, na 'mun aplós, mikrós ke yelastós, me díhos típota megálo, na 'xera móno n' agapó ke típot' állo.

02. “An eise antras me kardia” (If you are a man with a heart) – (Lyrics: Ursula Yordi)

An íse ándras me kardiá ke pis pos íhan dési to Hrísto ke to Nikolió mpros stu voriá ti thési, tóte ki' i dikí su mána tha petháni mes' sto kláma. Τóte ki' i dikí su mána tha petháni mes' sto kláma, tóte ki' i dikí su mána tha petháni mes' sto kláma.

03. “Poso pikrameni ein' i matia mou” (How bitter my look is) – (Lyrics: Ursula Yordi)

Póso pikraméni ín' i matiá mu, póso pligoméni ín' i kardiá mu, tí tin thélo ti zoí mu pu den íse pia mazí mu? Mu skótosan ton aitó mu, mu skótosan t' óniro mu, palikári mu dikó mu, palikári mu dikó mu. Tí tin thélo ti zoí mu pu den íse pia mazí mu, piós mporí pia na me niósi, pios mporí pia na me niósi? Ah, ke na 'suna kontá mu, na 'ha to dikó su héri, mána mu, na me haidévi, mána mu na me haidévi. Tí glikia ítan i zoí ótan ímuna pedí, ótan ímuna pedí, tí glika pu ítan i zoí.

04. “Leventonios” (Laddie) – (Lyrics: Ilias Lymperopoulos)

Leventoniós, leventoniós, to súrupo mu mílise ki' éyire ke me fílise stu feggariú to fos, leventoniós. Ki' ótan tha 'rthi mána na me pári, tha horépso gia 'kínon sto feggári, ki' ótan tha 'rthi mána na me pári, tha horépso gia 'kínon sto feggári. Piós mu ton píre, táha pios, ki' éfiye ke den yírise ki' o pónos me plimmírise ke mu 'yine kaimós, leventoniós. Yia ton ádikohaméno mána, htípa mána, htípa kampána.

05. “Ke mi rotisis pia” (And ask no more) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Aftón pu thápsan san listí ti níhta stin alána, eséna íhe mána, ke mi rotísis pia pianú kardiá sta stíthia htipái lipiterá, se 'sénane htipá. Mi les pos den ton íxera, mi les pos den ton ída, ímaste mia alisída, ke mi rotísis pia pianú kardiá sta stíthia htipái lipiterá, ah, se 'sénane htipá. Ki' an to mahéri tu foniá ta xéna stíthi sfázi, tis fléves su adiázi, to éma su skorpá! Ke mi rotísis pia pianú kardiá sta stíthia htipái lipiterá, se 'sénane htipá.

06. “I teleftea selida” (The last page) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Éna vivlío klisto in' i zoí mu, to ída, ah na mporúsa na do tin teléftea selída, na mátho pia tí tha yíni, pólemos í iríni, na po ó,ti théli as yíni, na vro epitélus galíni. Ehthés kaimós ke vrahnás ki' ávrio páli elpída, ah na mporúsa na do ke ti sterní ti selída, pantú listés ke prodótes, mávri fotiá pu de svíni, as íxera méhri pótes, na vro epitélus galíni! Ída pantú to kakó, tin adikía tin ída, ah, na mporúsa na do ke ti sterní ti selída, na do pu tha 'rthun i aggéli na spírun dikeosíni ke ton tirranon ta téli, na vro epitélus galíni!

«Let me sit beside you

and do think of anything you want,
I won't speak to you, I won't speak to you…
Talk with the others around you
so that I can hear your voice,

please, please…
Love knows no boundaries,
how much I love you, how much I love you!
You lay and your shade touches me,
and I shiver, and I shiver…
From your glass let me
take one more sip,
I'm so thirsty, I'm so thirsty!
Life goes by and vanishes
and my unkilled mouth
is burning for a kiss, is burning for a kiss…»

Side Two.

01. “Kapia mera skeftomouna” (I was thinking someday) – (Lyrics: Danae Stratigopoulou as Argiro Kalliga)

Kápia méra skeftómuna yiatí zúme, yiatí zo. Aftó pu léme vío ásheto, vío pezó. Kápia méra skeftómuna: Pliyí ádia i monaxiá. Aftó pu léme vío ásheto ke apilpisiá. Ki' éftane móno éna tragúdi yia na xehnáo kathetí, ki' éftane móno éna tragúdi na mu yiatrévi hília yiatí, ki' éftane móno éna tragúdi na káni elpída ton kaimó, ki' éftane móno éna tragúdi na me glitóni ap' to hamó. Kápia méra skeftómuna: faí, ípnos ke duliá. Aftó pu léme zoí - méggeni, rutiniériki ke duliá. Kápia méra skeftómuna: ine plúsii ke ftohí. Aftó pu léme vío ádiko, ádiko ke trahí. Ftáni de ftáni éna tragúdi yia na xehnáo kathetí, ftáni de ftáni éna tragúdi na mu yiatrévi hília yiatí, ftáni de ftáni éna tragúdi na káni elpída ton kaimó, ftáni de ftáni éna tragúdi na me glitóni ap' to hamó. Kápia méra skeftómuna tus polémus, ta pediá. Aftó pu léme vío vrómiko, ktinódiko ke prostihiá. Edó de ftáni éna tragúdi yia na skepási tósus nekrús, edó de ftáni éna tragúdi na sineféri tus trelús, edó de ftáni éna tragúdi yia na skepási tóso kakó, edó de ftáni éna tragúdi yia na skepási tósus nekrús.

02. “Monologoume” (We're monologuing) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Egó miló me t' áloga, ton spíno, ton koridalló, me ónta egó paráloga ke me anthrópus de miló. Monologúme, monologúme, ti lén' i álli úte pu akúme, ton xéno póno den ton mporúme, miláme étsi yia na milúme. Monologúme, monologúme, ti lén' i álli úte pu akúme, ton xéno póno den ton mporúme, miláme étsi yia na milúme. Egó miló me ti vrohí ke me to kíma ston yialó, me ónta egó horís psihí ke me anthrópus de miló.

03. “Agapo, agapo” (I love, I love) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Rótisa ayírtes ke sofús, náftes pu ídane pollá ke stratokópus ke trelús ke erimítes sta psilá, éna tragúdi yia na káno ki' óli ti zoí na váno, éna tragúdi yia na káno ki' óli ti zoí na váno. Xéro mia léxi ómos, ómos, ísos me párun yia kutó, mia léxi ke yirízi o kósmos; agapó, móno aftó, agapó, agapó. Rótisa mánes ke pediá, ton maragkó ke ton psará, nikokirés me tin podiá pu psonízan stin agorá, éna tragúdi yia na káno pu no to lén' ki' ótan petháno, éna tragúdi yia na káno pu na to lén' ki' ótan petháno.

04. “Oli i zoi eine ipothesis chamogelo” (The whole life is a question of smile) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Óli i zoí íne ipóthesis hamóyelo, íne éna “Yia su” s' énan ágnosto ston drómo, na spahnistís ton kurasméno tahidrómo, éna neráki na prosféris me hamóyelo ke den tha nióthi to fortío tu ston ómo. Na pis “Ston pólemo den páo”, allá me hamóyelo, na pis se kápion “Htípa me, den se htipáo”, na pis s' aftón pu se misí “Mísisé me esí, allá egó, egó polí - polí se agapáo”. Óli i zoí íne ipóthesis hamóyelo, na dis ti éfkoli ki' aplí pu ín' i anthrópi. Na imerépsis ti zoí pu agriéftike, na dis pu óli, óli ke kanénas mas de ftéi, an pis se kápion stin urá “Par' ti dikí mu ti sirá”, na dis pu óli tus tha páne teleftéi. Éfkoli tha 'ne i zoí m' éna hamóyelo, mia “Kaliméra” ston aníxero diaváti, ímaste óli mas ftohí, yimní yienniómaste, yimní, ke den ipárhi állo rúho ap' tin agápi.

05. “I palia Edem” (Old Eden) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

I paliá Edém pu léne i Grafés, íne líyes óres me t' aeropláno, étsi ke t' apofasíso ftháno, ma tí na káno, ma tí na káno? Tha íme páli ston Parádiso allá th' afrízi to therió ke tha lissá mes' stin kardiá mu, ta polivóla tha skotónun ta puliá, ta radiófona tha stélnun makriá ta egklímata mu. Ke tha faní énas ággelos hlomós ke tha mu pi “Den írthe akóma o kerós su ki' o litromós su” ke th' akustí píso ap' tin pórta o Theós ke tha rotái “Káin, pu 'n' o aderfós su, o aderfós su?”. I paliá Edém pu léne i Grafés, íne stin Asía, ston Evfráti epáno, étsi ke t' apofasíso ftháno allá tí na káno, ma tí na káno? Tha íme páli ston Parádiso, t' aeropláno mu apó psila tha kéi ton kósmo káto, ap' tus kapnús tha skotiniásun i uraní ke i tilégrafi tha stélnun sinehós síma thanátu. Ke tha faní énas ággelos me mia pliyí ke tha mu pi “Yiatí me htípises, yiatí? Den ím' ehthrós su” ke th' akustí píso ap' tin pórta o Theós ke tha rotá “Iúda, pú 'n' o Kírios su, o Kírios su?”.

06. “Deka entoles” (Ten commandments) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Ikodómisa ti zoí mu se vásis yerés ke pistá akolúthisa tis déka entolés, me mikrés paralayés. Ú klépsis pará móno yia to psomí tu pediu su. Ú psevdomartirísis pará móno yia na hantakósis ton ehthró su. Ú mihéfsis allá den íne églima mia - dio paranomíes. Tíma ton patéra su an den éhete sta klironimiká diafoníes. Aftá s' afino yia diathíki makriné, mellontiké apógone mu, su gráfo mésa sti fríki tris óres metá tin énarxi tu trítu Pagkosmíu Polému. Ikodómisa ti zoí mu se themélio sostó, praktiká akolúthisa, ómos, ti mési odó, mi me púne ke kutó. Den adíkisa pará móno yia to kaló ton dikón mu. Den eskótosa pará móno sti máhi ton antípalo mu. Den ípa psémata pará móno n' apofígo tis triklopodiés tu kósmu. Allá agápisa ton plisíon mu ke o pio plísion ítan o eaftós mu. Aftá s' afíno yia simádi to sternó tu eóna mu vivlío, símera o kósmos rimádi, pú ékana láthos áraye? Pú ékana láthos? Antío, antío!

«I renounced you thrice

and if more asked me,

I would renounce you another,

what can you say - what can you say?

I thought there were roots

of love in the earth

but how little it lasts

in the norther of life,

what can you say - what can you say?

I renounced you thrice,

how much I cried - how much,

and I loved you so,

what can you say - what can you say?

I said I'd become a rock

 and a mountain for you to hide,

and I leaned like a lily
in the norther of life,

what can you say - what can you say? 

I renounced you thrice

and the dreams faded,

I'd renounce even if there were

a thousand and three, what can you say?

I thought of love

as a rock in the earth,

but the vows are scattered

in the norther of life, 

what can you say - what can you say?…»

Disc 3.

Side One.

01. “I sinidisi” (The conscience) – (Lyrics: Ilias Lymperopoulos)

Tha sas milíso yia ti sinídisi mu, i opía ta vrádia me sighízi. Hthes vrádi me táraxe páli! Metá apó tósi kúrasi pu íha, mólis éyira na páro ton ípno tu dikéu, na ti aftí, írthe! Tis léo “Ó,ti éhis na mu pis, pes to mu se dio leptá yiatí thélo na kimithó egó”. Álloste tí na mu pis? Ólos o kósmos xéri oti egó íme éna anthropáki. Anthropáki íme, anthropáki. Afú den pirázo kanénan, móno tin duliá mu kitáo. Allá molis ípa étsi aftí yélase. Yélase, étsi, ironiká. Mu léi “To pistévis aftó pu les?”, léo “Vevéos to pistévo”, léi “Ématha oti sti duliá su íse mégas ke tranós”, léo “De variése, e, to katá dínamin… Ekí, vgázume pénte dekáres…”, léi “Ta hiliárika ta les dekáres?”, léo “Yiatí? Esí íse i eforía?”. “Óhi” mu léi, “Allá aplós su thimízo pu éleyes kápote óti to átimo to hríma den to thélo, den to ipoloyízo, den to káno, den to ftiáhno, káti tétia pu éleyes…” - “E, kalá, mporí na élega, allá tora se parakaló na m' afísis ísiho yiatí thélo na kimithó”. Léi “Prin s' afíso, tha su káno dío erotísis…”, léo “Oréa, akúo tin próti…”. Léi “Íse kalós Hristianós?”, léo “Íme, kalós, kalós íme, kalós…”, lei “Éhis ke plúsia ta eléi…” - “E, ého, ého, ého…”. Léi “Éhis ke gkardarómpa…”, léo “E, ého…”, léi “O Hristós pu ípe: O éhon dio hitónes…”, léo “Mi to pedévis, xéro pú to pas, allá o Hristós mílise yia hitónes, de mílise yia kustúmia”. Léi “Éhis fái?”, léo “E, vevéos ého fái. Óli emís i ánthropi, próta tróme ke metá kimómaste. Vévea mporí na íne kápios o opíos íne adiáthetos. Í i kiríes, pu kánun díeta yia na íne pio séxy…”, mu léi “Den ntrépese?”, léo “Na ntrapó pu thélun i kiríes na 'ne pio séxy?”. Léi “Den xéris óti pináne ekatommíria ston kósmo?” “Oréa, áma pináne na dulépsun na fáne”. Léi “Den xéris óti pethénune hiliádes ti méra yiatí den éhun úte to 'na úte t' állo?”, léo “Oréa ke ti thélis na káno egó diladí, na taíso aftá ta ekatommíria? As endiaferthún ta kráti. Ta káthe krátos. Allá tha mu pis, éna krátos tha kitáxi próta aftús tus psomolímides? Óhi, éna krátos tha kitáxi próta tin ámina tu. Tanks, aeroplána, plía, sféres ke tétia. Yiatí, ap' tus arhéus kerús, ta kráti exasfalízun próta tus ehthrús ke metá tus fílus. Ke léi “Pios íne o politismós sas? Na skotóni o énas ton állon?” - “Yiatí ótan éhis óplo, káti prépi na to kánis…”. Étsi me vasanízi ta vradákia i sinídisi mu, mu káni tétia pehnidákia, allá sinídisi ston kósmo, éhun móno ta anthropákia. Pu na páne na tin vrúne ti sinídisi ta kráti? Den ta léi móno se 'ména ótan páo na kimithó, ma ta léi ke se 'séna, ke se 'kínon ke s' aftín. Ma sikónume tus ómos ke tis léme “De variése? Mípos tha sóso egó aftó ton kósmo?” Éna móno pu mas niázi, ín' to portofóli. Ti sinídisi mas st' álla, ísihi tin éhum' óli.

02. “Kalovoli etouti i vradia” (A night with good intentions) – (Lyrics: Manos Koufianakis)

CHATZIS: Kalóvoli etúti i vradiá. Dóxa to Theó, krío den káni, e? Áse na diavásune ta pediá, páme emís mia vólta ke, mas ftáni.

MARINELLA: Yíro fotinés epigrafés, més' stus drómus tréhun i limuzínes. Apó 'do den írthame ki' ehtés, e?

- Den írthame, yi' aftó s' éfera!

- Kíta tí olófotes vitrínes!… Kíta éna ómorfo tayér…

- Oréo…

- Allá i timí tu íne tsimpiméni, e?

- Ti ki' an ín' montélo me grammí?

- Íne, vévea!

- Aftó, sígura, tha se pahéni!

- Nomízis?

- Mólis plirothó me to kaló, tha su páro ekíno to prásino to fustáni…

- Tha mu pái, tha 'ne ke zestó! E, na, o himónas ópu na 'ne ftáni.

- Yia na do ómos kontá yia tin timí…

- Ti, akrivó íne? E? Óhi…

- Stin próti tu minós metá to níki…

- Tha mu to páris?

- Éna ídio ífasma tha su páro apó énan fílo mu pu éhi apothíki.

- Ma thélo oposdípote aftó.

- Yiatí, yiatí?

- Allá éhis díkio, yiatí na to plirósume vitrína, e?

- Vevéos, afú se rávi polí oréa ke fthiná…

- Pios kalé?

- Ekíni i xadérfi su, i Matína.

- I Matína? Pú ti thimíthikes ti Matína!

- Éktakto ki' ekíno to paltó…

- Thélis na s' to páro?

- Ne!

- Stis ekptósis!

- Páme spíti xafniká…

- Páme mípos mu kriósis.

MARINELLA & CHATZIS: Vgíkane ta kástana xaná, kíta pu puláne sti gonía!

CHATZIS: Xéro pos su arésune polí…

MARINELLA: Pára polí!

- Páme na su páro kana dio - tría…

- Páme, ela, páme…

- Áse to maníki, min travás!

- Ma yiatí les pos pánta se nevriázo, e?

- Mporí na 'me spágkos ópos les…

- U! Poli megálos!

MARINELLA & CHATZIS: Ma eftihós sto sói su de miázo!

03. “Ziteite” (Requested) – (Lyrics: Manos Koufianakis)

Hrónia ke hrónia, káthe méra, diavázo tin efimerída ke ólo psáhno sta “Zitíte” pu íne olókliri selída. Zitíte ergátis, odigós, mihanikós, ilektrológos, ispráktoras, ergodigós, néos plasié, arheológos. Hrónia ke hrónia, káthe méra, anígo tin efimerída ke ólo psáhno sta “Zitíte” pu in' olókliri selída. Zitíte gkrum ke politís néon spaníon proiónton, me posostá, ke o misthós tha 'n' analógos ton prosónton. Zitúnte ilektronikí ke hiristé mihanimáton, dio ipomihanikí ke tris plasié ipodimáton. Zitúnte déka nearés, psilés, xanthés, yia eparhía. Zitíte énas nomikós na analávi mia mihía. Hrónia ke hrónia epiméno, psáhno stin káthe efimerída, ómos poté mu méhri tóra “Zitíte ánthropos” den ída!

04. “Pos na figis” (How can you leave) – (Lyrics: Ilias Lymperopoulos)

Pós na fíyis, den mporís, den mporís. An aníxis ti fléva su tin kardiá mu tha vris. Ótan trémun ta héria su íme 'gó pu t' aggízo. Pós na fígo, den mporó, den mporó. Ópion drómo ki' trávixa ísun pánta mprostá mu. Sta diká su ta sídera íme 'gó pu ipoféro. Pós na fíyis, pós na fígo, den mporúme. Ím' egó i pliyí su ki' ís' esí to mahéri mu, i kardiá mu stin fléva su, i kardiá mu sto héri mu. Mas horízi o kaimós, i orgí, mas enóni mia agápi.

05. “Dakri sto dakri to pikro” (Tears, with bitter tears) – (Lyrics: Tonis Chirbinos)

Dio níhtes psáhnis na me vris, dio níhtes me prosménis, ma tóra pia de tha me vris ki' ólo tha periménis. Dákri sto dákri to pikró ki' o pónos megalóni, filí - filí ston uranó ki' i píkra den telióni. Filí - filí ston uranó ki' i píkra den telióni. Filí - filí ston uranó ki' i píkra den telióni. Perímene - perímene, kartéri sto kartéri, dóse to héri tis kardiás ke káne to mahéri.

«I am afraid of the cold

like a swallow!
I want to fly like a swallow!
I have wings like a swallow!
And I am in chains like a man!…»

 

Side Two.

01. “Ein' karavia ta kormia mas” (Our bodies are ships) – (Lyrics: Giannis Pavlou)

Ín' karávia ta kormiá mas, i zoí okeanós, i elpída siguriá mas, kapetánios o kaimós. Ke fanári sto fanári, ki' apó vrádi se proí, o Theós mas kumantári, ke étsi allázi i zoí. Ke fanári sto fanári, ki' apó vrádi se proí, o Theós mas kumantári, ke étsi allázi i zoí. I siníthia palamári pu mas déni edó ki' ekí, i harés monáha glári pu pernáne viastikí.

02. “Me les tragoudisti” (You call me a singer) – (Lyrics: Giannis Pavlou)

Egó tragúdisa yia 'sena ki' esí me les tragudistí, pígan ta niáta mu haména yiatí íhes tin kardiá klistí. Egó tragúdisa yi' agápi, iríni ke ádiko hamó, ke esí mu yírises tin pláti ki' íhes sta mátia ton thimó, ki' íhes sta mátia ton thimó. To próvlima théli mia lísi, den tha tin vrúme egó ki' esí, ma kápios prépi na kratísi tin pórta st' ádiko klistí.

03. “Xechasa na po” (I forgot to say) – (Lyrics: Danae Stratigopoulou as Argiro Kalliga)

Móni mou epíra apópse tu drómus, mes' sti vathiá ti sinnefiá. Móni, siopilí, me skimménus tus ómus, me ta vímata mu sintrofiá. Xéhasa na po sto ftohó mu skílo pos den tha yiríso xaná, móno éna grámma ston Hrísto tha stílo na mi me zitísi puthená, oh, puthená, puthená. Mia velanidiá mes' ston kámpo vogkái, mes' sti tholí ti sinnefiá. Déntro dinató ki' o voriás to ligái, érimi foliá, horís puliá.

04. “Fovame” (I am afraid) – (Lyrics: Danae Stratigopoulou as Argiro Kalliga)

Fováme to krío san helidóni, thélo na petáxo san helidóni, ého fterá san helidóni ke alisídes san ánthropos. Fováme to krío san helidóni, thélo na petáxo san helidóni, ého fterá san helidóni ke alisídes san ánthropos. I perivolárides kápsan tis tsuknídes na anasánune ta lulúdia, i áspri ánthropi kremásane ton négro na anasánune i tsuknídes.

05. “Trelos i palikari” (A madman or a lad) – (Lyrics: Sotia Tsotou)

Kápios lipi apópse ap' tin paréa ki' íne to potíri tu adianó, péthane ap' agápi teleftéa kápion pu ton légame treló. Na 'tan trelós í palikári (ítan ke trelós, ítan ke palikári), na 'tan ftohós í vasiliás (ítan ke ftohós, ítan ke vasiliás). Kláps' ton avgí, kláps' ton feggári, ítan trelós ke palikári, ítan ftohós ke vasiliás. T' áspro tu pukámiso skisméno (skisméno ke mpaloméno), kókkino lulúdi i kardiá, kápion pu ton íhame haméno, péthane st' alíthia mia vradiá. Na 'tan trelós ke palikári, na 'tan ftohós ke vasiliás. Kláps' ton avgí, kláps' ton feggári, ítan trelós ke palikári, ítan ftohós ke vasiliás!

Personnel.

Philippos Papatheodorou – Producer

Kostas Klavvas – Arranger and conductor

Giannis Smyrneos – Recording engineer

Alinta Mavrogeni – Photographer

Elliott Landy – Photographer

Lakis Telkis – Sound engineer

Theodoros Pantaleon – Layout

Petros Paraschis – Artwork (1987, 2xCD release)