Πριν από 20 χρόνια, στις 30 Μαρτίου 2004
κυκλοφόρησε
το άλμπουμ «Άμμος ήτανε…»
σε ψηφιακό δίσκο (Minos EMI: 7243 5788 6628)
από
τη δισκογραφική εταιρία «Minos EMI A.E».
Το άλμπουμ περιλαμβάνει έντεκα τραγούδια σε μουσική του αείμνηστου Νίκου Αντύπα και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, που ηχογράφησε η κορυφαία ερμηνεύτρια Μαρινέλλα. Μετά την κυκλοφορία του έγινε
«χρυσό»,
ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα 20.000 αντίτυπα.
01. ΜΕΣΗΜΕΡΙ - 5:32
Να με πάρει κανείς από το χέρι που σαν ήσυχος ξέρει να βαδίζει στο χρόνο. Να με πάει σε μέρη που γυρνάς μεσημέρι με το αίσθημα μόνο, με το αίσθημα μόνο. Να με πάρει κανείς απ' τον ώμο, να θυμάμαι ένα δρόμο να τον δω μ' άλλα μάτια. Τ' ανεξήγητα όλα να συνδέσω κομμάτια, να μ' αρέσουνε όλα, να μ' αρέσουνε… Να μου γελά χωρίς να με καταλαβαίνει, δεν ζει καλά αυτός που δάκρυα προλαβαίνει. Να τυλιχτώ σ' αυτό το απέραντο που βγήκα, να ξηλωθώ πιασμένη εκεί που δεν ανήκα. Να μου γελά χωρίς να με καταλαβαίνει, δεν ζει καλά αυτός που δάκρυα προλαβαίνει. Να με πάει κανείς ως την πόρτα, να με φέρει μια βόλτα στη χαρά τη μεγάλη. Απ' το πρώτο μου σπίτι τελικά δεν είμ' άλλη, να με πάει ως την πόρτα, να με πάει…
02. ΓΥΑΛΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ (Άμμος ήτανε…) - 3:52
Τα σκούπισα, τα μάζεψα τα θρύψαλα της γυάλινης καρδιάς μου. Με τόσο πόνο χάζεψα, πώς γλίστρησε απ' τα χέρια ο έρωτας μου. Τα σκούπισα, τα μάζεψα τα θρύψαλα της γυάλινης καρδιάς μου. Τ' απίστευτο σημάδεψα, πώς μου 'φυγε απ' τα χέρια ο έρωτας μου. Άμμος ήτανε προτού γυαλί να γίνει, γάμος ήταν που δεν ήτανε να γίνει. Ό,τι ήτανε χρειάστηκε, χρειάστηκε καμίνι, για να λιώσει, για να λιώσει, τόσο διάφανο να γίνει. Μα τα 'χει αυτά το γυάλινο το μέσα το κρυστάλλινο να σπάσει, κοιτάς τα λαμπυρίσματα που πάει πια, τα παίρνει το φαράσι. Μα τα 'χει αυτά ο έρωτας σαν έρωτας να 'ρθει και να περάσει. Μια πρόσθεση, μια αφαίρεση, ας έκανε μια εξαίρεση, μια στάση.
03. ΘΑΥΜΑΤΑ - Στίχοι: Νίκος Αντύπας - 4:16
Θέλω τόσο να σε δω σε ένα τέτοιο ουρανό που θα μοιάζεις μιαν αυγή σαν αστέρι λαμπερό. Θέλω τόσο να σε δω, έχω τόσα να σου πω, μοναξιά και δειλινό, στη ζωή εσύ και εγώ. Χαραμάδα εσύ που σκορπάς το φως, πιάσε με απ' το χέρι, μοναξιά μου αληθινή. Μα δεν πίστευα στα θαύματα γιατί είχα μόνο τραύματα, γιατί έχω μόνο τραύματα αφού δεν έχω εσένα. Μα δεν πίστευα στα θαύματα γιατί είχα μόνο τραύματα, γιατί έχω μόνο τραύματα αφού δεν έχω εσένα. Έχω τόσα να σου πω, θέλω τόσο να σε δω, σαν πληγή να γιατρευτώ απ' τα χείλη σου τα δυο. Ένα δάκρυ απαλά έχω αφήσει να κυλά, είν' αυτό το μυστικό: λύγισα, άλλο δεν μπορώ.
04. ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΔΡΟΜΟΙ - 4:37
Υπάρχουνε δρόμοι που χάνομαι ακόμη, άγνωστα μέρη, δικό μου κενό. Ποιος εαυτός μου στ' αλήθεια με ξέρει, αυτός που κρύβω που δεν ανοίγω κι' αν δε σε δω ξεχνώ. Αυτός που κρύβω, που δεν ανοίγω και αν δε σε βλέπω ξεχνώ. Αν δε σ' είχα θα 'βαζα στο νου μου αυτά που διάβαζα, πως φάνταζε η ζωή στα παραμύθια. Αν δε σ' είχα θα 'ξερα τα δέντρα τα κατάξερα πως κρύβουν στη σιωπή τους τόση αλήθεια. Υπάρχουνε δρόμοι που βρίσκουμε ακόμη, μ' ένα σου γέλιο περνάω καιρό. Λέμε να βγούμε, αλλάζουμε γνώμη, το συζητάμε, νάρκισσος θα 'μαι κι' ήρεμο εσύ νερό. Το συζητάμε, νάρκισσος θα 'μαι, ήρεμο αγάπης νερό.
05. ΑΧ ΝΑ ΞΥΠΝΟΥΣΑ - 3:28
Αχ να ξυπνούσα, να ξυπνούσα, τον εαυτό μου άλλο να μην τυραννούσα. Αχ να ξυπνούσα δίχως σκέψεις και δε πα' να 'χες όσες θέλεις επισκέψεις. Αχ να ξυπνούσα όπως πριν που δεν σε ζούσα κι' είχα μπροστά μου τη ζωή, αχ να ξυπνούσα ένα πρωί που επιτέλους άλλο να μη σ' αγαπούσα. Όμως το σκέφτομαι ξανά πως όλα θα 'ταν πιο φτηνά αν μέχρι κύτταρο για 'σένα δεν πονούσα. Κι' όσο θα μπαίνει η αναπνοή τόσο η καρδιά θα εννοεί: χωρίς εσένανε κι' εμένα θ' αγνοούσα. Αχ να ξυπνούσα δίχως σκέψεις και δε πα' να 'χες όσες θέλεις επισκέψεις. Αχ να ξυπνούσα να με δεις να μην πιστέψεις πως το ποτάμι έχει ροή, αχ να ξυπνούσα ένα πρωί, να με ξανάβλεπες προτού να με γιατρέψεις.
06. ΦΛΟΓΑ - 3:37
Μας είδα να χορεύουμε κι' είμαστε ευτυχισμένοι, δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε υπαρκτή στιγμή. Το κάνει φαντασία μας σαν είναι λυπημένη, προβάλει αλλιώς τον έρωτα με κάθε αφορμή. Είχα ανάψει μία φλόγα, είχα ανάψει ένα κερί, τί ωραία φέγγαν όλα, που χωρίσαμε μπορεί. Κι' όπως έτρεμε η λάμψη σαν πνοή που σπαρταρά, τις φορές που 'χε χαράξει είδα όλες στη σειρά. Μας είδα να χορεύουμε περαστικοί ένα μπάλο, σε πανηγύρι, σε νησί, μπορούσαμε εγώ και εσύ, μην κλαις για τίποτ' άλλο.
07. ΣΚΑΛΑ
- 3:51
Να κοιτάς, είναι να βάζεις χρώμα. Να πετάς, ράμφος να θες για στόμα. Να μιλάς, μιαν ευχή να σπέρνεις. Να γελάς, δίνε, μην πουλάς. Ο χωρισμός είναι σκάλα που τα παιδιά τα μεγάλα σκυφτά ανεβαίνουνε. Ο γυρισμός είναι πέτρα, μα του ονείρου τα μέτρα στο ράφτη μένουνε. Να κυλάς, είναι να γίνεις δάκρυ. Να φυλάς μια μεταξένια άκρη. Να αγαπάς, τι θα πει φαντάσου. Να χωράς, πλάι να προχωράς.
08. ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
- 4:00
Βήμα χορού, του πάθους ίχνη. Σώμα που κρατάς και αυτό σε ρίχνει. Μάτια που κοιτάς έξω απ' το χρόνο. Δε μιλάει κανείς, κινείσαι μόνο. Εσύ κι' εγώ στα χέρια της βραδιάς. Εσύ, εγώ, κι' ο χτύπος της καρδιάς. Εσύ κι' εγώ, ολόκληρη ζωή. Εσύ κι' εγώ στην ίδια αναπνοή. Ένας ρυθμός τα πάντα δένει. Του έρωτα ο θυμός για ό,τι πεθαίνει. Πάτωμα γυμνό χτυπούν τα χρόνια. Γόβες γιορτινές, στιλπνά κορδόνια.
09. …ΝΑ ΛΕΕΙ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ - 3:02
Φεγγάρι στο ταξίδι σου ποτέ δεν θα 'σαι μόνο, γιατί οι ανθρώπινες καρδιές πετούν ψηλά στον πόνο. Φεγγάρι στο ταξίδι σου, στο μεσουράνημά σου, τον θέλεις έναν άνθρωπο να λέει τ' όνομα σου. Μάτια μου που ασήμι, ασήμι σκορπάς όπου πας, δύσκολο ταξίμι στη μνήμη χτυπάς, πού με πας κι' εσύ. Γίναν επιστήμη τα πάθη για 'μας, βγες για 'μας. Όνειρα συντρίμμι, καρδιές ερημιάς, βγες για 'μας. Φεγγάρι στο ταξίδι σου ποτέ δεν θα 'σαι μόνο, γιατί οι ανθρώπινες καρδιές πετούν ψηλά στον πόνο. Μάτια μου, ασήμι, ασήμι σκορπάς όπου πας, δύσκολο ταξίμι στη μνήμη χτυπάς, πού με πας κι' εσύ. Γίναν επιστήμη τα πάθη για 'μας, βγες για 'μας. Όνειρα συντρίμμι, καρδιές ερημιάς, βγες για 'μας. Ελάτε απόψε όλοι να πούμε μ' ένα στόμα τ' αλφάβητο του έρωτα που μας παιδεύει ακόμα.
10. ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ - Συνοδεύει ο Αργύρης Κούκας -
3:57
Πες πως είσαι ένα λουλούδι ντελικάτο, ευωδιαστό, και φυσούσε ένας αέρας μ' ανεξήγητο θυμό, και φυσούσε ένας αέρας μ' ανεξήγητο θυμό. Δεν θα έμπαινες στον κόπο όπως τώρα να ρωτάς πού να βρω έναν άλλο τόπο, ένα εσύ να με κρατάς, πού να βρω έναν άλλο τόπο, ένα εσύ να με κρατάς. Θ' αφηνόσουνα στην τρέλα δίχως στάλα λογική, να ξεσπούσε ό,τι ξεσπάει κι' ίσως να 'σουν πάλι εκεί την επόμενη την ώρα, μ' όλα γύρω ή και χωρίς, αχ αυτό που φτάνει τώρα ν' αποφύγεις δεν μπορείς, δεν μπορείς. Χέρι - χέρι εσύ που βάφεις κάθε αυγή τον ουρανό και τ' απόγευμα που απλώνεις για σεντόνι δειλινό. Χέρι - χέρι εσύ που βάφεις κάθε αυγή τον ουρανό και τ' απόγευμα που απλώνεις για σεντόνι δειλινό. Πες πως ήσουν σκαλοπάτι, ένα ασήμαντο σκαλί λίγο έξω απ' το παλάτι ή μια απόμερη αυλή, δε θα γύρευες να βγαίνεις, δε θα ζήλευες να μπεις, για το σχέδιο σου μένεις στη καρδιά της αστραπής. Δε θα γύρευες να βγαίνεις, δε θα ζήλευες να μπεις, για το σχέδιο σου μένεις στη καρδιά της αστραπής, αστραπής. Χέρι - χέρι εσύ που βάφεις κάθε αυγή τον ουρανό και τ' απόγευμα που απλώνεις για σεντόνι δειλινό, έλα μάθε μου ν' αντέχω στη ζωή τ' αληθινό, να λυγίζω να μην έχω πιο γερό απ' το τρυφερό.
11. ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΑ - 3:02
Πώς να το κάνω το τραγούδι αυτό, πώς να το κάνω αυτό που λένε «επιτυχία», να πουν οι άνθρωποι μ' αυτό θα ονειρευτώ κι' ας είναι με τη συννεφιά μεσοτοιχία. Κάτι ανεβαίνει απ' την ψυχή μου μέχρι εδώ, απ' τ' αδιέξοδο να πάρει τα στοιχεία. Τι μου λες καρδιά μου, τί, με μολύβι και χαρτί; Με μολύβι και χαρτί, τι μου λες καρδιά μου, τί; Τι μου λες καρδιά μου, τί, με μολύβι και χαρτί; Με μολύβι και χαρτί -η ζωή είναι γιορτή.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Κωνσταντίνος Παπαδούκας (πλήκτρα, προγραμματισμός computer), Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρες στα «Γυάλινη καρδιά», «Θαύματα»), Θανάσης Σοφράς (μπάσο στα «Γυάλινη καρδιά», «Θαύματα»), Βιβή Γκέκα (μαντολίνο στα «Γυάλινη καρδιά», «Θαύματα»), Νίκος Καλαντζάκος (πιάνο στα «Γυάλινη καρδιά», «Θαύματα»), Σπύρος Γκούμας (μπουζούκι στο «Θαύματα»), Μανώλης Καραντίνης (μπουζούκι, μπαγλαμά, κιθάρα στο «Φλόγα»), Στέλλα Τσάνη (βιολί), Selmani Migen (βιολί), Λευκή Κολοβού (τσέλο), Δήμητρα Λουκά (βιόλα), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί στα «Φλόγα», «Στα χέρια της βραδιάς»), Ζωή Τηγανούρια (ακορντεόν στα «Το λουλούδι», «Στα χέρια της βραδιάς»), Βαγγέλης Καρίπης (κρουστά στα «Φλόγα», «Το λουλούδι», «Υπάρχουνε δρόμοι»), Ανδρέας Παππάς (κρουστά στο «Φλόγα»), Νίκος Αντύπας (πλήκτρα, ντραμς, κρουστά, προγραμματισμός computer).
 |
| Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 2004 |
“Όταν συναντηθήκαμε ήταν ο μήνας Σεπτέμβρης. Είχε μια καταγάλανη μέρα. Φως πολύ. Νιώσαμε κι’ οι τρεις μια χαρά κι’ ακούγοντας τις μουσικές του Νίκου είχα μια αγωνία κι’ ένα καρδιοχτύπι σαν το πρώτο ερωτικό ραντεβού μου περιμένοντας τους στίχους της Λίνας. Έκλεισα τα μάτια μου να ονειρευτώ αφήνοντας τα πάντα να κυλήσουν. Όταν τα ξανάνοιξα ήταν άνοιξη κι’ ο μήνας Μάρτης. Η Λίνα έφερε δυο λογάκια ακόμα για να κλείσει ο δίσκος.
Τι μου λες καρδιά μου, τι,
με μολύβι και χαρτί,
με μολύβι και χαρτί,
η ζωή είναι γιορτή.
Γιορτή για όλους μας.
Να μας έχει ο Θεός καλά.
Λίνα και Νίκο σας ευχαριστώ και σας αγαπώ.”
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
(σημείωμα από το ένθετο του άλμπουμ)
“Κάθε
φορά που ολοκληρώνεται ένας δίσκος νομίζω ότι δεν θα ξαναγράψω άλλο
τραγούδι ή μουσικό θέμα. Ότι έχω δώσει αυτό που είχα να δώσω.
Με
συνοδοιπόρους όμως σαν την Μαρινέλλα και την Λίνα αυτό το συναίσθημα
γκρεμίζεται. Με φέρνουν στην αρχή εκεί απ’ όπου ξεκίνησα. Δηλαδή ένας
ονειροπόλος ερασιτέχνης μουσικός.”
ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ
(σημείωμα από το ένθετο
του άλμπουμ)
“Πήγαινα γυμνάσιο ακόμα όταν έστριψα στην οδό Κυδαθηναίων να βρω την πόρτα του «Zoom» στην Πλάκα. Να δω από κοντά την Μαρινέλλα.
Τα θυμάμαι τα κόκκινα σκαλιά που ανέβηκα με τόσο χτυποκάρδι για να πάρω τελικά τη θέση μου, τέρμα δεξιά όπως βλέπαμε τη σκηνή. Κάτω απ’ τα ηχεία.
Κόσμος πολύς, τα τραπέζια μια σταλιά.
Δεν καλοθυμάμαι αν είχε και κουρτίνα ή ημικυκλική σκηνή που σε χώριζε απ’ το παραμυθένιο. Όλα τ’ άλλα τα ‘χω καταγράψει με ακρίβεια στον σκληρό μου δίσκο. Τον πεντακάθαρο ήχο της ακουστικής ορχήστρας, το ωραίο φως, την φίνα σιλουέτα της, το κομψό της ντύσιμο, την απόλυτα ελεγχόμενη ενεργεία της φωνής, της αναπνοής, των κινήσεων του σώματος, του βλέμματος.
Πέρασαν χρόνια; Όχι. Το περίμενα; Ναι. Το περίμενε; Νομίζω, ναι. Αυτή η συνεργασία μάλλον είχε δρομολογηθεί από τότε. Και εκείνο που λένε πως σου ανήκει μονάχα εκείνο που ‘χεις δώσει είναι αλήθεια. Της ανήκουν αυτά τα τραγούδια, της ανήκει αυτό το χαμόγελο, της ανήκει η αγάπη που δίνει στον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια.
Από ‘μένα κι’ απ’ το Νίκο με αγάπη και συγκίνηση.”
ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
(σημείωμα από το ένθετο του άλμπουμ)
«Να μου γελά χωρίς να με καταλαβαίνει,
δεν ζει καλά αυτός που δάκρυα προλαβαίνει!Να τυλιχτώ σ' αυτό το απέραντο που βγήκα,
να ξηλωθώ πιασμένη εκεί που δεν ανήκα…»
 |
| Photo by NDP Photo Agency © July, 2004 |
Η
παραγωγή του άλμπουμ έγινε από τη δισκογραφική εταιρεία «Minos EMI»
(νυν
«Minos EMI - A Universal
Music Company») υπό τη διεύθυνση του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο στούντιο
«Odeon» της Αθήνας, σε ηχοληψία του Γιάννη
Σμυρναίο,
με ηχολήπτες τους Ηλία Λάκκα και Μάνο Γοβατζιδάκη, και βοηθό ηχολήπτη
τη Νιόβη Παναγιωτάτου.
Μίξη: Παναγιώτης Πετρονικολός, Βαγγέλης Λάππας, Ηλίας Λάκκας. Mastering:
Γιάννης Ιωαννίδης, Πέτρος Σιακαβέλλας. Τις ενορχηστρώσεις των
τραγουδιών και
τη διεύθυνση ορχήστρας ανέλαβε ο ίδιος
ο μουσικοσυνθέτης.
Το εξώφυλλο επιμελήθηκε η Αρετούσα Αρβανίτη και τη σχεδίαση (artwork) του άλμπουμ ο Δημήτρης Θ. Αρβανίτης. Τα φωτογραφικά πορτραίτα της Μαρινέλλας ανήκουν στον Ντίνο
Διαμαντόπουλο. Το φωτογραφικό υλικό στο εσώφυλλο, στη Λίνα Νικολακοπούλου. Μακιγιάζ, ο Αχιλλέας Χαρίτος.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε δίσκο ψηφιακής
μορφής (MINOS EMI: 7243 5788 6628) στην
Ελλάδα και στην Κύπρο. Μάλιστα, το CD είναι φτιαγμένο με τεχνολογία
ελεγχόμενης αναπαραγωγής, που σημαίνει πως σε computer παίζει μόνο με
δικό του software (περιλαμβάνεται στο CD και δεν χρειάζεται εγκατάσταση).
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (Μάρτιος 2004):
“«Άμμος ήτανε…» είναι ο τίτλος ενός κύκλου τραγουδιών που φέρει τις υπογραφές δυο δημιουργών και μιας μεγάλης ερμηνεύτριας.
Η
ερμηνεία της Μαρινέλλας, η μουσική του Νίκου Αντύπα και οι στίχοι της
Λίνας Νικολακοπούλου, συνθέτουν μια πρόταση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Τα
διαφορετικά βιώματα, η πολύχρονη προσωπική αναζήτηση του καθενός από
τους συντελεστές και η επιθυμία τους για συνεχή κατάθεση καινούργιου
έργου στην Ελληνική Δισκογραφία, ήταν οι ουσιαστικές συνισταμένες αυτής
της συνάντησης.
Η
μοναδική πορεία της Μαρινέλλας όλα αυτά τα χρόνια, σίγουρα είχε δώσει
όλα τα στοιχεία της προσωπικότητας της και των άπειρων δυνατοτήτων της.
Με
τον δίσκο «Άμμος ήτανε…», η Μαρινέλλα επιστρέφει μετά από επτά χρόνια
με καινούργια τραγούδια, υπηρετώντας ένα ποικίλο φάσμα μελωδιών. Ο Νίκος
Αντύπας και η Λίνα Νικολακοπούλου, με την πολύχρονη συνεργασία τους,
αντίστοιχα, πειραματίζονται και έχουν τη χαρά να δημιουργούν με το
ιδιαίτερο ύφος τους τον σύγχρονο επικοινωνιακό τους λόγο. Η αγάπη στο
λαϊκό τραγούδι είναι εμφανής και με οδηγό τη φωνή αυτής της Μεγάλης
Κυρίας, τα τραγούδια δημιουργούν αμέσως μια οικειότητα στον ακροατή.
Πρόθεση
και επιθυμία των συντελεστών, είναι αυτός ο δίσκος να συντροφεύει τους
ακροατές, τονίζοντας τους τα πιο τρυφερά στοιχεία της καθημερινότητας.
«Άμμος ήτανε προτού γυαλί να γίνει…» όπως άπειρα είναι τα ελληνικά
τραγούδια που μας έχουν συντροφέψει μέχρι τώρα.
Με την ελπίδα ότι γεννήθηκαν και καταγράφηκαν και άλλα λεπτά αισθήματα και αυτή την άνοιξη του 2004…”.
«Μα δεν πίστευα στα θαύματα
γιατί είχα μόνο τραύματα…
Γιατί έχω μόνο τραύματααφού δεν έχω εσένα…»
 |
| Photo credit: Vaios Chasialis © August, 2004 |
Δυο
ημέρες πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ, στις 28 Μαρτίου 2004, η
εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» (για το ένθετο περιοδικό «ΒΗMagazino») έβγαλε
σε CD μια ωριαία ηχογραφημένη συνέντευξη της Μαρινέλλας, του Νίκου
Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου στον δημοσιογράφο Θανάση Λάλα (CD PR
/ ΒΗΜΑRadio No. 2 / Minos EMI), με αποκλειστικά αποσπάσματα των νέων
τους τραγουδιών. Ακούστε τη σπάνια συνέντευξη στο παρακάτω βίντεο:
Από
τις 29 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου 2004, η Μαρινέλλα πρωτο-παρουσίασε
ζωντανά τα τραγούδια «Γυάλινη καρδιά» και «Θαύματα» στη μεγαλειώδη μουσική παράσταση «Φωνή από φως» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ μαζί με το
τραγούδι «Μεσημέρι», τα συμπεριέλαβε και στην επιτυχημένη καλοκαιρινή
της περιοδεία -με τίτλο «Μαρινέλλα · Άμμος ήτανε · Καλοκαίρι 2004»- ανά την Ελλάδα (Αθήνα, Κέρκυρα, Τρίκαλα, Πειραιά, Φίλιπποι, Κασσάνδρα, Δίον, Σέρρες, Βέροια, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα…) και την Κύπρο
 |
| Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 2004 |
 |
| Photo by Nikos Soulis (Archive) © |
Επίσης,
η Μαρινέλλα βιντεοσκόπησε τα τραγούδια «Μεσημέρι», «Γυάλινη καρδιά» και
«Θαύματα» για την Ελληνική Τηλεόραση σε σενάριο - σκηνοθεσία του Νίκου Σούλη. Τα
βίντεο κλιπς μεταδόθηκαν για πρώτη φορά από τον ALPHA στις 11 Απριλίου
2004 (ξημερώματα Κυριακής του Πάσχα, στις 6:10π.μ.), με ηχητικό
απόσπασμα από τη συνέντευξή της στο «ΒΗMagazino».
Δείτε παρακάτω και το
βίντεο κλιπ της «Γυάλινης καρδιάς» -του τραγουδιού που αποτέλεσε την
μεγαλύτερη επιτυχία του άλμπουμ. Συμμετέχει ο ηθοποιός Παναγιώτης
Πετράκης.
Τον επόμενο χρόνο, με αφορμή την κυκλοφορία του «Άμμος ήτανε…», η Μαρινέλλα βραβεύτηκε ως η «Καλύτερη Ερμηνεύτρια» του 2004 από τις Εκδόσεις Λυμπέρη και τους αναγνώστες του περιοδικού «Life & Style».
 |
| Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 2004 |
Η κορυφαία καλλιτέχνιδα έλαβε το βραβείο της από τα χέρια του καλού της φίλου Σταμάτη Φασουλή και ευχαρίστησε όλους εκείνους που την στηρίζουν -τραγουδώντας στο τέλος της ομιλίας της το «Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει» (Κώστα Χατζή - Σώτιας Τσώτου).
Ξεχωριστή ήταν και η στιγμή κατά την οποία στην αίθουσα προβλήθηκε ένα σπάνιο βίντεο του 1971 στο οποίο εμφανίζονταν μαζί η Μαρινέλλα και η σπουδαία Νάνα Μούσχουρη -η οποία, την ίδια βραδιά, βραβεύτηκε ως «Διεθνής Ελληνίδα» του 2004.
Η τελετή βράβευσης «Γυναίκες της Χρονιάς» για το 2004 μεταδόθηκε από τον ALPHA στις 14 Μαρτίου 2005. Δείτε το απόσπασμα στο παρακάτω βίντεο:
«Τα σκούπισα, τα μάζεψα
τα θρύψαλα της γυάλινης καρδιάς μου,
με τόσο πόνο χάζεψα
πώς γλίστρησε απ' τα χέρια ο έρωτας μου…
Τα σκούπισα, τα μάζεψα
τα θρύψαλα της γυάλινης καρδιάς μου,
τ' απίστευτο σημάδεψα
πώς μού 'φυγε απ' τα χέρια ο έρωτας μου…
Άμμος ήτανε
προτού γυαλί να γίνει,
γάμος ήταν που δεν ήτανε να γίνει…
Ό,τι ήτανε χρειάστηκε,
χρειάστηκε καμίνι
για να λιώσει, τόσο διάφανο να γίνει!
Μα τα 'χει αυτά το γυάλινο
το μέσα το κρυστάλλινο να σπάσει,
κοιτάς τα λαμπυρίσματα
που πάει πια, τα παίρνει το φαράσι…
Μα τα 'χει αυτά ο έρωτας
σαν έρωτας να 'ρθει και να περάσει,
μια πρόσθεση, μια αφαίρεση,
ας έκανε μια εξαίρεση, μια στάση…»
 |
| Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 2004 |
«I wiped them, I gathered them
the fragments of my broken heart of glass,
all that pain abstracted me of
how slipped from my hands the love of mine…
I wiped them, I gathered them
the fragments of my broken heart of glass,
I aimed for the impossible;
how left off my hands the love of mine…
Sand it's what it was before becomes glass,
wedding it's what it was not to happen…
Whatever it was, needed, needed a kiln,
to melt and become that transparent!
But it's the nature of glass,
the inner of it, the crystal to brake,
and you stare at the sparkles
which are now gone in the dust pan…
But that's how goes loving,
like a proper love to show up and pass by,
an addition, an abstraction,
if only there was some exception, some stopping…»
Ακολουθήστε μας / Follow us:
·
FACEBOOK
·
YOUTUBE
01.
“Mesimeri”
(Noon)
– 5:23
Na me pári kanís apó to héri pu san ísihos xéri na vadízi sto hróno. Na me pái se méri pu yirnás mesiméri me to ésthima móno, me to ésthima móno. Na me pári kanís ap' ton ómo na thimáme éna drómo na ton do m' álla mátia. T' anexíyita na sindéso kommátia, na m’ arésune óla, na m’ arésune… Na mu yelá horís na me katalavéni, den zi kalá aftós pu dákria prolavéni. Na tilihtó s' aftó to apéranto pu vgíka, na xilothó piasméni ekí pu den aníka. Na mu yelá horís na me katalavéni, den zi kalá aftós pu dákria prolavéni. Na me pái kanís os tin porta, na me féri mia vólta sti hará ti megáli. Ap’ to próto mu spíti teliká den ím’ álli, na me pái os tin porta, na me pái…
02.
“Gialini kardia (Ammos itane)”
(Heart of glass)
– 3:52
Ta skúpisa, ta mázepsa ta thrípsala tis yiálinis kardiás mu. Me tóso póno házepsa pós glístrise ap' ta héria o érotas mu. Ta skúpisa, ta mázepsa ta thrípsala tis yiálinis kardiás mu. T' apístefto simádepsa pós mú 'fiye ap' ta héria o érotas mu. Ámmos ítane protú yialí na yíni, gámos ítan pu den ítane na yíni. Ó,ti ítane hriástike, hriástike kamíni, yia na liósi, yia na liósi, tóso diáfano na yíni. Ma ta 'hi aftá to yiálino to mésa to kristállino na spási, kitás ta lampirísmata pu pái pia, ta pérni to farási. Ma ta 'hi aftá o érotas san érotas na 'rthí ke na perási. Mia prosthesi, mia aféresi, as ékane mia exéresi, mia stási.
03.
“Thavmata”
(Miracles) – Lyrics by Nikos Antypas
– 4:16
Thélo tóso na se do se éna tétio uranó pu tha miázis mian avgí san astéri lamperó. Thélo tóso na se do, ého tósa na su po, monaxiá ke dilinó, sti zoí esí ke egó. Haramáda esí pu skorpás to fos, piáse me ap' to héri, monaxiá mu alithiní. Ma den písteva sta thávmata yiatí íha móno trávmata, yiatí ého móno trávmata afú den ého eséna. Ma den písteva sta thávmata yiatí íha móno trávmata, yiatí ého móno trávmata afú den ého eséna. Ého tósa na su po, thélo tóso na se do, san pliyí na yiatreftó ap' ta híli su ta dió. Éna dákri apalá ého afísi na kilá, ín' aftó to mistikó: líyisa állo den mporó.
04.
“Iparchoune dromi”
(There are roads)
– 4:37
Ipárhune drómi pu hánome akómi, ágnosta méri, dikó mu kenó. Piós eaftós mu st' alíthia me xéri; aftós pu krívo, pu den anígo ki' an de se do xehnó. Aftós pu krívo, pu den anígo ke an de se vlépo xehnó. An de s' íha tha 'vaza sto nu mu aftá pu diávaza, pos fántaz' i zoí sta paramíthia. An de s' íha tha 'xera ta déntra ta katáxera pos krívun sti siopí tus tósi alíthia. Ipárhune drómi pu vrískume akómi, m' éna su gélio pernáo keró. Léme na vgúme, allázume gnómi, to sizitáme, nárkissos tha 'me ki' íremo esí neró. To sizitáme, nárkissos tha 'me, íremo agápis neró.
5.
“Ah na xipnousa”
(If only I could wake up)
– 3:28
Ah na xipnúsa, na xipnúsa, ton eaftó mu állo na min tirannúsa. Ah na xipnúsa díhos sképsis ke de pa' ná 'hes óses thélis episképsis. Ah na xipnúsa ópos prin pu den se zúsa ki' íha mprostá mu ti zoí, ah na xipnúsa éna proí pu epitélus állo na mi s' agapúsa. Ómos to skéftome xaná pos óla thá 'tan pio ftiná an méhri kíttaro yia 'séna den ponúsa. Ki' óso tha mpéni i anapnoí tóso i kardiá tha ennoí: horís esénane ki' eména th' agnoúsa. Ah na xipnúsa díhos sképsis ke de pa' ná 'hes óses thélis episképsis. Ah na xipnúsa na me dis na min pistépsis pos to potámi éhi roí, ah na xipnúsa éna proí, na me xanávlepes protú na me yiatrépsis.
06.
“Floga”
(Flame)
– 3:37
Mas ída na horévume ki' ímaste eftihisméni, den ítan úte óniro úte iparktí stigmí. To káni i fantasía mas san íne lipiméni, prováli alliós ton érota me káthe aformí. Íha anápsi mía flóga, íha anápsi éna kerí, tí oréa féggan' óla, pu horísame mporí. Ki' ópos étreme i lámpsi san pnoí pu spartará, tis forés pu 'he haráxi ída óles sti sirá. Mas ída na horévume perastikí ena bálo, se paniyíri, se nisí, mporúsame egó ki' esí, min kles yia típot' állo.
«I saw us dancing and we were happy,
it was neither a dream
nor a real moment,
it's a trick of our imagination when it's sad,
it projects love differently
with every chance…
I had lit a flame,
I had lit a candle,
how nicely they all shone,
might be because we've separated,
and as the flame flickered
like a breath that writhes,
the times it had dawned
I saw them all in a row!
I saw us dancing in passing a balo,
at a festivity on an island,
you and I could, cry no more…»
07.
“Skala”
(Staircase)
– 3:51
Na kitás, íne na vázis chróma. Na petás, rámfos na thes yia stóma. Na milás, mian efhí na spérnis. Na yelás, díne, min pulás. O horismós íne scála pu ta pediá ta megála skiftá anevénune. O yirismós íne pétra, ma tu oníru ta métra sto ráfti ménune. Na kilás, íne na yínis dákri. Na filás mia metaxénia ákri. Na agapás, tí tha pi fantásu. Na horás, plái na prohorás.
08.
“Sta cheria tis vradias”
(In the hands of the evening)
– 4:00
Víma horú, tu páthus íhni. Sóma pu kratás ke aftó se ríhni. Mátia pu kitás éxo ap' to hróno. De milái kanís, kiníse móno. Esí ki' egó sta héria tis vradiás. Esí, egó, ki' o htípos tis kardiás. Esí ki' egó, olókliri i zoí. Esí ki' egó stin ídia anapnoí. Énas rithmós ta pánta déni. Tu érota o thimós yia ó,ti pethéni. Pátoma yimnó htipún ta hrónia. Góves giortinés, stilpná cordónia.
09.
“…Na lei t' onoma sou”
(…To say your name)
– 3:02
Feggári sti taxídi su poté den tha 'se móno, yiatí i anthrópines kardiés petún psilá ston póno. Feggári sto taxídi su, sto mesuránimá su, ton thélis énan ánthropo na léi t' ónomá su. Mátia mu pu asími, asími skorpás ópus pas, dískolo taxími sti mními htipás, pú me pas ki' esí. Yínan epistími ta páthi yia 'mas, vges yia 'más. Ónira sintrímmi, kardiés erimiás, vges yia 'más. Feggári sti taxídi su poté den tha 'se móno, yiatí i anthrópines kardiés petún psilá ston póno. Mátia mu, asími, asími skorpás ópus pas, dískolo taxími sti mními htipás, pú me pas ki' esí. Yínan epistími ta páthi yia 'mas, vges yia 'más. Ónira sintrímmi, kardiés erimiás, vges yia 'más. Eláte apópse óli na púme m' éna stóma t' alphávito tu érota pu mas pedévi akóma.
10.
“To louloudi”
(The flower) – Featuring Argyris Koukas
– 3:57
Pes pos íse éna lulúdi delicáto, evodiastó, ke fisúse énas aéras m' anexíyito thimó, ke fisúse énas aéras m' anexíyito thimó. Den tha émpenes ston kópo ópos tóra na rotás pú na vro énan állon tópo, éna esí na me kratás, pú na vro énan állo tópo, éna esí na me kratás. Th' afinósuna stin tréla díhos stála loyikí, na xespúse o,ti xespái ki' ísos na 'sun páli ekí tin epómeni tin óra, m' óla yíro í ke horís, ah aftó pu ftáni tóra n' apofígis den mporís, den mporís. Héri - héri esí pu váfis káthe avgí ton uranó ke t' apógevma pu aplónis yia sentóni dilinó. Héri - héri esí pu váfis káthe avgí ton uranó ke t' apógevma pu aplónis yia sentóni dilinó. Pes pos ísun skalopáti, éna asímanto skalí lígo éxo ap' to paláti í mia apómeri avlí, de tha yíreves na vgénis, de tha zíleves na mpis, yia to shédio su ménis stin kardiá tis astrapís, astrapís. De tha yíreves na vgénis, de tha zíleves na mpis, yia to shédio su ménis stin kardiá tis astrapís. Héri - héri esí pu váfis káthe avgí ton uranó ke t' apógevma pu aplónis yia sentóni dilinó, éla máthe mu n' antého sti zoí t' alithinó, na liyízo na min ého pio yeró ap' to triferó.
11.
“Mesotichia”
(The wall between the worlds)
– 3:02
Pós na to káno to tragúdi aftó, pós na to káno aftó pu léne “epitihía”, na pún' i ánthropi m' aftó tha onireftó ki' as íne me ti sinnefiá mesotihía. Káti anevéni ap' tin psihí mu méhri edó, ap' t' adiéxodo na pári ta stihía. Tí mu les kardiá mu, tí, me molívi ke hartí? Me molívi ke hartí, tí mu les kardiá mu, tí? Tí mu les kardiá mu, tí, me molívi ke hartí? Me molívi ke hartí -i zoí íne yiortí.
The
three first songs of the album (“Mesimeri”, “Gialini kardia” and “Thavmata”) were videotaped by Nikos Soulis for
Greek Television, while they were presented by Marinella in the musical
performance “Foni apo fos (Voice full of light)” at the Athens Concert
Hall (March - April 2004), as well as in the Summer Tour that followed,
in Greece and Cyprus.
In fact, a few days before the release of the
album, Marinella, Antypas and Nikolakopoulou "prefaced" their
collaboration with a joint interview to journalist Thanassis Lalas (for
“VIMagazino”), which was recorded and released on CD as a newspaper
insert, on March 28, 2004.
 |
| Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 2004 |
In the following year, Marinella was awarded as the “Best Female Singer” of 2004 by Limberis Publications and the readers of “Life & Style” magazine in Greece. Our beloved artist received her award from the hands of her good friend Stamatis Fassoulis and thanked all those who support her -singing at the end of her speech “Sinora i agapi den gnorizi (Love knows no boundaries)” by Kostas Chatzis and Sotia Tsotou.
Also, special was the moment when a rare video from 1971 was shown in the room in which Marinella and Nana Mouschouri appeared together -who, on the same evening, was awarded as “International Greek Woman” of 2004.
The 2004 Women of the Year Awards ceremony was broadcast by ALPHA on March 14, 2005.
 |
| Ticket: Marinella at the Gis Theater on September 9, 2004 |
Musicians.
Konstantinos Papadoukas (keyboards), Christos Pertsinidis (guitars on “Gialini kardia”, “Thavmata”), Thanassis Sophras (bass on “Gialini kardia”, “Thavmata”), Vivy Gkeka (mandolin on “Gialini kardia”, “Thavmata”), Nikos Kalantzakos (piano on “Gialini kardia”, “Thavmata”), Spiros Gkoumas (bouzouki on “Thavmata”), Manolis Karantinis (bouzouki, baglamas, guitar on “Floga”), Stella Tsani (violin), Selmani Migen (violin), Lefki Kolovou (cello), Dimitra Louka (viola), Kyriakos Gkouventas (violin on “Floga”, “Sta cheria tis vradias”), Zoe Tiganouria (accordion on “To louloudi”, “Sta cheria tis vradias”), Vaggelis Karipis (percussion on “Floga”, “To louloudi”, “Irparchoune dromi”), Andreas Pappas (percussion on “Floga”), Nikos Antypas (keyboards, drums, percussion).Personnel.
Minos EMI (production),
Nikos Antypas (arranger
and conductor),
Giannis
Smyrneos
(recording
engineer in
the studio “Odeon”),
Dinos
Diamantopoulos
(photographer),
Achilleas Charitos (make-up artist),
Aretoussa Arvaniti (album cover),
Dimitris Th. Arvanitis (artwork).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου