«ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ - Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια»
Η ζωή της κορυφαίας ερμηνεύτριας όπως την αφηγήθηκε στον Γιάννη Ξανθούλη, διανθισμένη με σχόλια και προσωπικές αναφορές του πολυγραφότατου συγγραφέα. Από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
 |
| Photo credit: Giorgos Economopoulos © |
Συνέντευξη
του Γιάννη Ξανθούλη
στον
δημοσιογράφο Αντώνη Κυριαζάνο
για το περιοδικό «Madame Figaro»
Τεύχος Δεκεμβρίου 2023
 |
| Photo credit: Giorgos Economopoulos © |
- Συζητήσεις με τη Μαρινέλλα με απόσταγμα «στιγμές» από τη
ζωή της συνέθεσαν μια σχεδόν βιογραφία. Ποια ήταν η πρώτη γνωριμία σου μαζί της
αλλά και πότε πρωτάκουσες τα τραγούδια της;
- Όλοι ξέραμε τη Μαρινέλλα, αλλά ποτέ
δε με απασχόλησε. Γνωριστήκαμε μέσω μιας συνέντευξης το 1980. Τότε την άκουσα και
την είδα. Ήταν ένα σοκ!
- Τι θυμάσαι από την πρώτη συνάντηση μαζί της; Ποιο ήταν
αυτό το ιδιαίτερο αποτύπωμα που σου έμεινε;
- Αμέσως κατάλαβα ότι είχα να κάνω με
μια γυναίκα που εξέπεμπε ηλεκτρισμό μεγάλου φορτίου.
- Η συνεργασία σου μαζί της
στο «…Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες» ήταν ένα ακόμη όνειρο που έγινε πραγματικότητα;
- Ήταν
συμπτωματική συνεργασία. Όμως γνωριστήκαμε καλύτερα και από τότε, όπως συνηθίζω
να λέω, «κουμπαριάσαμε». Σαφώς και ήταν μια σχέση - εμπειρία
αλησμόνητη.
- Η πρώτη ύλη του βιβλίου με τη ζωή της Μαρινέλλας προέκυψε από μια
σειρά γευμάτων σας. Πώς θυμάσαι εκ των υστέρων αυτές τις συναντήσεις; Και τι
φαγητά νοσταλγείς από εκείνα τα μεσημέρια;
- Τριάντα πέντε γεύματα με λαδερά και ψάρι.
Και λευκό κρασί. Μέσα από τις γεύσεις βρήκα τρόπο να πειθαρχήσω, γιατί στην αρχή
είχα πολλές αντιρρήσεις για το εγχείρημα. Τελικά, βρήκαμε κοινούς τόπους.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
ΒΡΑΔΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΤΟΥ 1980, στο
κέντρο «Νεράιδα» στο Καλαμάκι. Βρίσκομαι εκεί για να της πάρω συνέντευξη για
την «Ελευθεροτυπία». Εντολή της διεύθυνσης. Ψαρωμένος στα τραγουδιστικά αυτού
του τύπου -προφανώς κάτι με τρόμαζε εξαιτίας της κοσμικής της δημοφιλίας-,
προετοιμασμένος ωστόσο να αντιμετωπίσω το θηρίο. Παίρνω μάλιστα για παραθάρρια
μαζί μου κι’ έναν φίλο, περπατημένο στη νυχτερινή Αθήνα. Είχα τρακ, λες και
πήγαινα για οντισιόν στα Ελευσίνια Μυστήρια.
Να πω ότι ήμουν θαυμαστής των
τραγουδιών της; Θα πω ψέματα. Σχεδόν τα αγνοούσα -κι’ ό,τι ήξερα ήταν
κομματιαστά, από τα ραδιόφωνα των ταξί, παρόλο που το όνομά της έπαιζε σε πολλά
και διαφορετικά ταμπλό. Ο Μίνως Βολανάκης, για παράδειγμα, κορυφαίος
σκηνοθέτης, ήθελε να ανεβάσει μαζί της την «Κάρμεν» του Μπιζέ, ο Κάρολος Κουν
ενδιαφερόταν να της αναθέσει ρόλο Κορυφαίας σε τραγωδία, όπως άκουγα. Άλλωστε
ήδη το προσωνύμιό της ήταν συνυφασμένο κατά κάποιον τρόπο με τον Ευριπίδη.
Δηλαδή Μαρινέλλα ίσον «Εκάβη του Τραγουδιού».
Σημασία είχε πως βρισκόμουν
ανήσυχος στην παραλιακή «Νεράιδα», κατάμεστη από ένα καλοντυμένο κοινό, αφού
αποτελούσε σημείο αναφοράς στη διασκέδαση των Αθηναίων και όχι μόνο. Ψίθυροι,
γέλια, ευχάριστη αναμονή, οι μουσικοί είχαν πάρει θέση, ενώ από τη θάλασσα με
ανακούφιζε ένα αλμυρό αεράκι.
Καθίσαμε κάπου διακριτικά κι’ ύστερα… μα δεν
υπάρχει ύστερα, γιατί σταμάτησε ο χρόνος. Αναβόσβησαν τα φώτα για να μας
προετοιμάσουν πως θα μας επιτεθεί -έτσι το ένιωθα-, η ορχήστρα ζωντάνεψε
επικίνδυνα, κάνοντας εισαγωγή σε ρυθμό ντίσκο στο τραγούδι της Βέμπο «Σβήσε το
φως»… κι’ ύστερα όρμησε στη σκηνή, διατάζοντας μέσα σε μια απόλυτα ηλεκτρισμένη
ατμόσφαιρα: «Σβήσε το φως κι’ έλα γείρε κοντά μου…».
Τολμώ να πω ότι το πήρα
προσωπικά. Γνώριζα πως εκείνο τον καιρό μόλις είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος της με
τραγούδια της θρυλικής Σοφίας, αλλά εδώ συνέβαιναν άλλα πράγματα. Το σοκ που
υπέστην ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ηλεκτρική εκκένωση. Δεν μπόρεσα να
μετρήσω τα λεπτά που ιερουργούσε σε ένα χιλιοακουσμένο τραγουδάκι. Θυμάμαι πως,
όταν κατάλαβα ότι έπρεπε να χειροκροτήσω, έψαχνα να βρω τις παλάμες μου…
- Η ζωή
της Μαρινέλλας έτσι όπως την αφηγείσαι στο βιβλίο σου είναι εντυπωσιακή.
Μοιάζει να έζησε δέκα ζωές μαζί. Τι είναι αυτό που οδήγησε αυτή τη γυναίκα σε
μια τόσο έντονη ζωή; Έχεις κάποια ερμηνεία;
- Η Μαρινέλλα νομίζω πως δημιούργησε
τη «Μαρινέλλα» από ανάγκη. Φτωχό κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη στα μεταπολεμικά χρόνια,
βοηθούσε όσο μπορούσε την οικογένειά της. Φυσικά είχε τον "διάβολο"
μέσα της. Έκανε παιδικό ραδιόφωνο, παιδικό θέατρο και μετά βγήκε στο θέατρο σε
ένα μπουλούκι αξιοπρεπές. Εκεί έμαθε να αφομοιώνει ό,τι θεωρούσε σημαντικό. Σαν
θεατρίνα. Το τραγούδι προέκυψε συμπτωματικά, όπως και το όνομα «Μαρινέλλα».
Έτσι θυσίασε το πραγματικό της όνομα «Κυριακή» για τη «Μαρινέλλα». Η
ζωή τής έμαθε, συχνά με σκληρό τρόπο, να επιβιώνει. Επιβίωσε και θριάμβευσε με πολλές…
Εκδορές. Κι' έτσι συνεχίζει. Προφανώς είναι κατασκευασμένη από ιδιαίτερη,
ανθεκτική στόφα με απίστευτα αντανακλαστικά.
- Δίπλα στη Μαρινέλλα και πάντα στις
σελίδες του βιβλίου σου «περνάνε» όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί της αλλά και οι
εποχές, τα γεγονότα, η ατμόσφαιρα της καλλιτεχνικής ζωής. Πέρα από τη
νοσταλγία, πώς θα τα συνέκρινες με την παρούσα Ελλάδα και το καλλιτεχνικό της «φορτίο»;
- Στο
βιβλίο δίπλα στη Μαρινέλλα βρίσκεται και η δική μου ζωή. Έστω δειγματοληπτικά.
Υπάρχω σαν αντίστιξη. Διαφορετικά δε θα μπορούσα να το γράψω. Δε γινόταν να
είμαι μόνο παρατηρητής της. Φυσικά οι εποχές έρχονται και παρέρχονται, αφού η
Μαρινέλλα διανύει αισίως την ένατη δεκαετία της. Απορίας άξιον η απήχησή της σε
νεότερους ως υπόδειγμα οπτικοακουστικού φαινομένου. Άλλοι τη θεωρούν «θρύλο» κι'
άλλα τέτοια υπερβολικά. Προσωπικά, την αντιμετώπισα ως μια γυναίκα που
μεγαλώνει αγέραστη, έτοιμη για μάχη. Εξάλλου και τώρα ετοιμάζεται να εμφανιστεί
σε ένα κέντρο στην Ιερά Οδό. Με τη Μαρινέλλα ομολογώ ότι σηκώνεις τα χέρια ψηλά!…
 |
| Photo credit: Alinda Mavrogeni © 1981 |
- Μια
τόσο "κοντινή" αφήγηση απομυθοποιεί ή μυθοποιεί εκ νέου τον
καλλιτέχνη; Και τι ήταν αυτό που εσένα σε εξέπληξε περισσότερο από όλα στη ζωή
της;
- Τίποτα δεν απομυθοποιεί τη Μαρινέλλα, ίσως γιατί η ίδια
διαφοροποιείται αμέσως μόλις τελειώσει η παράστασή της. Όταν τη βλέπεις και την
ακούς, ψηλώνει και υπερίπταται των τραγουδιών της. Μετά όμως γίνεται γήινη,
φίλη, κανονικός άνθρωπος. Έχει ήδη προφτάσει μόνη της οποιαδήποτε "απομυθοποίηση".
- Εσένα
τι τραγούδια σε συγκίνησαν και σε συγκινούν ακόμη; Ποια είναι η δική σου
διαδρομή ζωής ως ακροατή;
- Με τα τραγούδια δεν τα πάω καλά. Τα βαριέμαι, με
ελάχιστες εξαιρέσεις. Υπήρξα αθεράπευτα λάτρης της μουσικής του Μάνου Χατζιδάκι.
Για 'μένα υπήρξε κλειδί ζωής. Σήμερα προτιμώ τη σιωπή και τους φυσικούς ήχους.
- Κατά
τη γνώμη σου ποιος είναι ο ρόλος της λαϊκής μουσικής στη ζωή μας;
- Η λαϊκή
μουσική εκφράζει απλά, αλλά δυναμικά το αισθηματικό μας εκτόπισμα. Βάζω μέσα
και τη δημοτική μουσική με τους υπέροχους στίχους και ρυθμούς. Τα άπειρα
ερωτοβασανισμένα άσματα δε με αφορούσαν ποτέ, όπως και οι ερμηνευτές τους με τα
μεσσιανικά σύνδρομα γελοιότητας… Και για να τελειώσω, η Μαρινέλλα είναι μια
τεράστια εξαίρεση, όσο κι' αν ουκ ολίγοι την αντιμετωπίζουν σαν μια
αμφιλεγόμενη Εκάβη του τραγουδιού. Αλλά ποιος
νοιάζεται…
info.
Η πρωτότυπη βιογραφία
με την υπογραφή του Γιάννη
Ξανθούλη
κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα
σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
| Greek novelist, journalist and playwright Giannis
Xanthoulis gave an interview to Antonis Kyriazanos for the Greek magazine Madame Figaro
and spoke about the Grande Dame of the Greek Song Marinella and their new
biography-book “Marinella - I nichtes pou eginan mesimeria (The nights that
became middays) by Dioptra Publications. The new book is available in all
bookstores from October 18, 2023 | Published: December, 2023 | Source: MADAMEFIGARO.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου