Η φωνή της κορυφαίας Ελληνίδας τραγουδίστριας ζωντάνεψε τον πόνο της μάνας του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α μέσα από το «Ξύπνα Γληόρη».
Η ίδια η ερμηνεύτρια, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στην «Καθημερινή» (Κύπρου), μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της.
Συνέντευξη της Μαρινέλλας
στον δημοσιογράφο Τάσο Τρύφωνος
για την Κυπριακή έκδοση της εφημερίδας
«Η Καθημερινή της Κυριακής»
Κυκλοφορία: 1 Απριλίου 2012, Κύπρος
Ο μεστός από λυρισμό επικήδειος λόγος της μεγαλύτερης ηρωίδας μάνας τραγουδιέται σήμερα από την κορυφαία ερμηνεύτρια της Ελλάδας. Ο Γιώργος Θεοφάνους, με τη βοήθεια της αδελφής του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, κατέγραψε τον επικήδειο λόγο της μητέρας του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α και στη συνέχεια τον μελοποίησε. Το τραγούδι παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της μουσικής παράστασης του Γιώργου Θεοφάνους «Τραγουδώ το νησί μου» το 2008, στην Ελλάδα (Ηρώδειο) και στην Κύπρο (Τάφρο Ντ' Αβίλα).
Η Μαρινέλλα ανταποκρίθηκε θετικά στο κάλεσμα του συνθέτη και «ζωντάνεψε» με τη φωνή της αυτό τον σπαρακτικό λόγο σε μια συγκλονιστική ερμηνεία. Όταν η τέχνη συναντά τους ήρωες, μια μεγάλη φωνή καταφέρνει να τους ζωντανεύει στο σήμερα. Η ίδια η ερμηνεύτρια, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στην «Καθημερινή» (Κύπρου), μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της.
 |
Marinella singing at the D'Avila Moat in Nicosia, Cyprus.
| Photo credit:
Panagiota Karastergiou © September 11, 2008 |
- Η ερμηνεία σας στο «Ξύπνα Γληόρη (Σήμερον που σ' αντίκρυσα)» είναι σπαρακτική. Πώς μπήκατε στην ψυχοσύνθεση της μάνας ενός ήρωα που σπαράζει στην κηδεία του γιου της;
- Είχα πολύ τρακ, Τάσο μου. Έπρεπε να «πιάσω» τον σπαραγμό της μάνας προς τον γιο, που είναι κάτι συγκλονιστικό. Επίσης, έπρεπε να προφέρω σωστά τα Κυπριακά. Αποφάσισα λοιπόν να βγάλω «έξω» από την ερμηνεία τη «Μαρινέλλα» και να κρατήσω μόνο τη «μάνα». Δεν είναι εύκολα αυτά που λέει η μάνα. Του δίνει την ευχή της που σκοτώθηκε και δεν παραδόθηκε. Δεν είναι εύκολα αυτά να ειπωθούν από μια μάνα. Αυτό σημαίνει ότι ο γιος έγινε ήρωας επειδή είχε μια μάνα με τέτοια λιονταρίσια καρδιά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
- Είχατε δυσκολία να εκφραστείτε μέσα από την κυπριακή διάλεκτο;
- Το φοβόμουνα. Δεν ήθελα να βγει κωμικό γιατί αυτό θα κατέστρεφε τα πάντα. Με βοήθησε ο Θεοφάνους πάρα πολύ, αλλά και στην πρόβα οι κυρίες και οι κύριοι της χορωδίας με καθοδηγούσαν στην προφορά. Ήταν η πρώτη μου φορά που τραγούδησα στην Κυπριακή. Αν μπόρεσα λοιπόν να εκφράσω τον λόγο μιας σπουδαίας ηρωίδας μάνας ενός μεγάλου ήρωα, τότε είμαι ευτυχισμένη.
- Τι νιώσατε στο Ηρώδειο όταν ερμηνεύσατε αυτό το τραγούδι;
- Ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί. Έβλεπα τον κόσμο που έβγαζε μαντίλια για να σκουπίσει τα δάκρυά του. Τότε ήξερα ότι το κατάφερα αυτό που έπρεπε. Ίσως στην αρχή να μην είχα καταλάβει το μέγεθος αυτού του λόγου, αλλά το κατάλαβα από την ανταπόκριση του κόσμου. Αν προσέξεις, μου «φεύγουν» κάποιοι λυγμοί. Στην πρόβα έλεγα στον Γιώργο: «Δεν μπορώ να το πω ρε Γιώργο, με “παίρνει” αυτό το τραγούδι».
- Πάντως, δεν θα μπορούσα να το φανταστώ με άλλη τραγουδίστρια.
- Σ’ ευχαριστώ πολύ που το λες. Είναι και ένα λεβέντικο ζεϊμπέκικο με συγκλονιστική μουσική.
- Πιστεύω ότι, επειδή είστε τραγουδίστρια και ηθοποιός, δηλαδή μια ολοκληρωμένη ερμηνεύτρια, δώσατε το «ανάστημα» και την παλικαριά που χρειαζόταν.
- Αυτά όλα τα συναισθήματα είναι που με παρακίνησαν να ερμηνεύσω έτσι το τραγούδι και να ορθώσω το «ανάστημα» που λες και να του δώσω τη διάσταση που έπρεπε. Το ερμήνευσα σαν μια μάνα που καταλαβαίνει αυτό που λέει μια άλλη μάνα.
- Πώς νιώθει ένας τραγουδιστής που φτάνει στο σημείο, πέρα από τα σουξέ και τα τραγούδια, να ερμηνεύει και κομμάτια αυτού του είδους που διδάσκονται πλέον στα σχολεία;
- Πάντα το ήθελα αυτό. Το «Έπος της Αλβανίας» με τον «Έφεδρο ανθυπολοχαγό» και το «Κράτα μάνα» διδάσκονται στα σχολεία όπως το λες. Εκεί που έλεγε κάποιος «η Μαρινέλλα είναι λαϊκή τραγουδίστρια», έκανα κάτι για να το ανατρέψω αυτό. Ένας τραγουδιστής δεν πρέπει να έχει σφραγίδα. Ήθελα να βγάλω αυτή την ετικέτα της «λαϊκής τραγουδίστριας» από πάνω μου. Όχι γιατί δεν μου αρέσει το λαϊκό τραγούδι. Αντιθέτως, το υπηρετώ τόσα χρόνια. Αλλά ήθελα να κάνω και άλλα πράγματα, και άρχισα να «χώνομαι» σε άλλα είδη και να ψάχνομαι.
- Λείπουν οι ήρωες σήμερα;
- Ναι, λείπουν. Σήμερα βγαίνουν κάποιοι που κάνουν τους ήρωες χωρίς να είναι. Δεν έχουν ιδέα τι θα πει ηρωισμός.
- Ποιοι είναι οι ήρωες σήμερα;
- Όπως έχουν γίνει τα πράγματα, ήρωες είναι οι γονείς που πρέπει να φέρουν κάποια λεφτά στο σπίτι για φαΐ. Αυτοί είναι οι ήρωες, που κάνουν δέκα δουλειές και πάνε για «part-time» δουλειά για να θρέψουν την οικογένεια.
Σήμερον
που σ' αντίκρυσα
τζι είδα την ζωγραφκιάν
σου,
την
τόλμην σου φαντάστηκα
τζιαι την
παλληκαρκάν σου.
Να
μεν σε πιάσουν ζωντανόν
τζι ας ήταν όπως
τύχει,
αφού
για την Πατρίδα μας
το γαίμα σου εχύθην.
Ξύπνα
Γληόρη μου να δεις
που κόντεψεν η Νίκη,
τζι
εσέναν βάλλουσιν μπροστά
γιατί σ'
εσέν' ανήκει.
Μια
μάνα τέτοιου ήρωα
εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει
τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ'
απολάψει.
Χαλάλιν
της Πατρίδος μου
ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι
αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι
εσκοτώθηκεν
ας
έσιει… την ευτζήν μου!
«Σήμερα ζούμε μια εθνική κατάθλιψη. Δεν νομίζω να σωθούμε…»
- Ισχύει ότι οι Έλληνες ζουν μια ομαδική εθνική κατάθλιψη; Το «εισπράττετε» πάνω στη σκηνή
- Εθνική κατάθλιψη δεν λες τίποτα. Γι' αυτό και φέτος με τη Νατάσα Θεοδωρίδου στον «Βοτανικό» κάναμε πολύ καλό πρόγραμμα και επιστράτευσα όλη μου την πείρα για να ανεβάζω τον κόσμο και να ξεχνάει τα προβλήματά του. Είναι σαφώς όμως πολύ πιο δύσκολο να ανεβάσει ο καλλιτέχνης τον κόσμο με τόσα προβλήματα. Άσε που πλέον, από την ερχόμενη σεζόν, το βλέπω να δουλεύουμε μόνο Σάββατο.
- Είναι χειρότερη αυτή η κρίση απ' αυτά που έζησαν οι Έλληνες της φτωχής Ελλάδας του '50, του '60 και της Χούντας;
- Είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα, γιατί κακομάθαμε όλοι μας με την καλοπέραση. Τότε δεν υπήρχαν αυτά. Επίσης, τώρα ο πόλεμος είναι εσωτερικός και αναίμακτος. Δεν βλέπεις να χύνεται αίμα, ούτε υπάρχει φανερός εχθρός.
- Θα σωθούμε;
- Δεν νομίζω. Βλέπω ότι μας κοροϊδεύουν και δυστυχώς η μεγαλύτερη κοροϊδία έρχεται από «μέσα». Από τους δικούς μας πολιτικούς. Φταίμε και εμείς.
- Τι μπορούμε να κάνουμε;
- Δουλειά, τρέλα και αισιοδοξία. Να πούμε «θα δουλεύω και δεν θα με ρίξει κανένας στο Ζάλογγο».
- Τι διαφορά έχει η σημερινή γενιά από τη δική σας;
- Εμείς μεγαλώσαμε σε μια φτωχή Ελλάδα αλλά αυτό μας έδινε την ώθηση να ονειρευόμαστε ότι θα φτιάξουμε τη ζωή μας και τα πράγματα. Τώρα στα σημερινά παιδιά τούς έχουν κόψει και τα όνειρα. Δεν μπορούν να ονειρευτούν. Μόνο αν φύγουν στο εξωτερικό.
- Αγχώνεστε περισσότερο ως μητέρα και ως γιαγιά;
- Περισσότερο ως γιαγιά, επειδή η κόρη μου είναι γύρω στα σαράντα, έχει ζήσει πράγματα. Τα εγγόνια μου τι θα ζήσουν; Αυτό με αγχώνει. Εμείς προλάβαμε και φλερτάραμε και ζήσαμε. Έχει χαθεί το «κοίταγμα», το φλερτ και όλη η μαγεία. Σήμερα οι ρυθμοί είναι άλλοι.
- Στα χρόνια της ευμάρειας «παραμυθιαστήκατε»;
- Σίγουρα δεν το περίμενα ότι θα συνέβαινε αυτό. Εγώ ένα σπίτι έκανα μόνο στη ζωή μου. Προσπαθώ να ζήσω την οικογένειά μου πολύ καλά και ποτέ δεν ήμουνα της πολυτέλειας. Είμαι υπερπροστατευτική και έχω μια τεράστια αγκαλιά για όλους. Είμαι μάνα και ήμουν έτσι από μικρό παιδί. Στα δεκαπέντε μου χρόνια στο σχολείο οι συμμαθήτριές μου με φώναζαν «μάνα».
- Μετανιώσατε που τα καλά χρόνια διώχνατε τους επιχειρηματίες που ερχόντουσαν στο σπίτι σας με τις βαλίτσες γεμάτες λεφτά;
- Όχι, ποτέ δεν έχω μετανιώσει και δεν το λέω ως κλισέ.
 |
| Marinella and Geortina at the Odeon of Herodes Atticus. |
- Εγώ ήθελα πολλά παιδιά να κάνω, αλλά ο Θεός μού έδωσε ένα αλλά το καλύτερο. Δεν υπάρχει δεύτερο παιδί από την Τζωρτίνα μου. Ώρες - ώρες κάθομαι και την κοιτάω, τη χαζεύω και λέω μέσα μου «άντε καλέ που έβγαλες εσύ αυτό το πλάσμα».
- Δεν είχατε ποτέ κόντρες, ούτε καν όταν ήταν στην εφηβεία;
- Όχι. Ήμουν πολύ προσεκτική. Δεν ήθελα να ξιπαστεί και να νομίζει ότι η μάνα της είναι κάτι ιδιαίτερο και ούτε της έλεγα ποτέ «αυτό που σου λέω εγώ θα κάνεις ή αυτό που σου λέω είναι το σωστό». Την μεγάλωσα με το να ξέρει ότι απλώς κάνω μια δουλειά.
- Συνήθως όταν οι γονείς δεν ζουν μαζί, υπάρχει ο ανταγωνισμός των γονιών ποιος θα κάνει τα περισσότερα χατίρια.
- Δεν το είχα ποτέ αυτό επειδή την κόρη μου την μεγάλωσα μόνη μου χωρίς πατέρα. Μεγάλωσε υγιέστατα. Δεν την έβγαλα προς τα έξω και στη δημοσιότητα ποτέ. Ίσως βοήθησε ότι εγώ δεν έχω επίθετο και το δικό της είναι άλλο -του πατέρα της.
- Ήταν πολύ αντισυμβατικό αυτό που κάνατε τότε στην ελληνική κοινωνία, να μεγαλώσετε ένα παιδί μόνη σας ενώ ήσασταν μια διάσημη γυναίκα.
- Ήταν άρα πολύ δύσκολο. Ήμουν εγώ και η Έλενα Ναθαναήλ. Ήμασταν πολύ φίλες. Θυμάμαι, εγώ είχα κοιλιά, εκείνη καθόλου (γέλια). Τότε ήταν κάτι ανήκουστο. Δεν είναι σαν τώρα που πρώτα κάνουν τα παιδιά, και τα βαφτίσια αργότερα μαζί με τον γάμο. Ήθελε μεγάλα «καρύδια» για να το κάνεις τότε.
- Πώς το αντιμετωπίσατε;
- Δεν με ένοιαζε ποτέ τι θα πει ο κόσμος και τι θα γράψουν οι δημοσιογράφοι. Από την άλλη, όμως, δεν προσέβαλα ποτέ τον κόσμο και αυτό ο κόσμος το ξέρει, το νιώθει και στο ανταποδίδει. Αυτό είναι στάση ζωής.
Κατεβάστε το τραγούδι «Ξύπνα Γληόρη (Σήμερον που σ' αντίκρυσα)» ΔΩΡΕΑΝ από την επίσημη ιστοσελίδα της εφημερίδας, την 1η και 2η Απριλίου 2012.
Ακολουθήστε μας:
·
FACEBOOK
·
YOUTUBE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου