«“Με
λένε Κυριακή Παπαδοπούλου!” Μα τι ηλίθια
έναρξη! Τι
σημαίνει Κυριακή Παπαδοπούλου; Εγώ είμαι
η Μαρινέλλα!»
Αποκλειστικά
αποσπάσματα από το έργο «Μαρινέλλα
- Το μιούζικαλ» των
Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου
που φέρνει τη Μεγάλη Κυρία του
Ελληνικού τραγουδιού και τη ζωή της στη
σκηνή του «Παλλάς»!
 |
Photo credit: George
Kavallierakis © 2010
|
Από
τον δημοσιογράφο Βασίλη Μπουζιώτη
για
την εφημερίδα «Το έθνος»
Κυκλοφορία:
Σάββατο 13 Μαρτίου 2010, Ελλάδα
«Όλη η ιστορία της Μαρινέλλας ξεκίνησε με ένα όνομα που δεν διάλεξα και με ένα τραγούδι που δεν γράφτηκε για 'μένα!»
 |
Marinella
at the "Rex" Music Hall.
|
Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 1988
|
Καιρό
πριν, πρώτοι εμείς είχαμε γράψει ότι
ετοιμάζεται ένα μιούζικαλ για το «Παλλάς»
που θα ανεβάσει στη σκηνή τη μεγάλη
Κυρία του τραγουδιού μας, μέσα από τις
μεγάλες επιτυχίες της αλλά και σκηνές
από τον τρόπο που «άνθισε» από το ξεκίνημα
της έως σήμερα. Στιγμές από τα παιδικά
της χρόνια, στιγμές απ' τους έρωτες της,
από τα γεγονότα που τη σφράγισαν όχι
μόνο ως ερμηνεύτρια, αλλά και ως άνθρωπο.
Ο
Σταμάτης Φασουλής κλήθηκε να υπογράψει
τη σκηνοθεσία της παράστασης και το
έκανε με μεγάλο κέφι μια και πρόκειται
όχι μόνο για στενή του συνεργάτιδα, αλλά
και για πολυαγαπημένη του φίλη. Πρώτοι
είχαμε αποκαλύψει τη συνεργασία τους,
πρώτοι ότι «έκλεισαν» τους Ρέππα -
Παπαθανασίου να γράψουν το έργο όταν η
Μαρινέλλα είδε την «Αττική Οδό» τους
και ενθουσιάστηκε και πρώτοι τώρα
δημοσιεύουμε αποσπάσματα από το έργο
που θα φωτίσει τη μεγάλη προσωπικότητα
του Ελληνικού τραγουδιού… «Μαρινέλλα
- Το μιούζικαλ» ο τίτλος του. Ας δούμε
τι είναι αυτό.
Το
μουσικό έργο «Μαρινέλλα - Το Μιούζικαλ»,
σύμφωνα με το συγγραφικό δίδυμο Ρέππα
- Παπαθανασίου και τον Σταμάτη Φασουλή,
διατρέχει τις δεκαετίες από το '50 έως
σήμερα και αφηγείται την ιστορία τριών
γυναικών. Οι δύο πρώτες είναι πρόσωπα
φανταστικά και η τρίτη πραγματικό. Η
πρώτη είναι η Ειρήνη - Ευαγγελία
Μουμούρη (μια γυναίκα από την επαρχία),
η δεύτερη η Μαρία - Τζένη Μπότση (μια
Αθηναία) και η τρίτη ένα κορίτσι από τη
Θεσσαλονίκη η οποία πήρε το όνομα
Μαρινέλλα και έμελλε να γίνει μύθος.
Τον
ρόλο της Μαρινέλλας υποδύεται φυσικά
η Μαρινέλλα και μια νεαρή ηθοποιός που
κάνει την παιδική της ηλικία. Οι βασικοί
αντρικοί ρόλοι παίζονται από τον Μέμο
Μπεγνή και τον Αντώνη Λουδάρο και ο
θίασος συμπληρώνεται από δέκα ακόμα
ηθοποιούς και χορευτές. Οι φανταστικές
ιστορίες της Ειρήνης και της Μαρίας
συμπλέκονται με την πορεία της Μαρινέλλας
και τα τραγούδια της ακολουθούν τις
περιπέτειες, τους έρωτες και τις
διαψεύσεις τους. Οι ζωές τους κυλάνε
παράλληλα με την καριέρα της τραγουδίστριας
και η φωνή της Μαρινέλλας γίνεται
παραπλήρωμα και έκφραση του αισθήματος
τους. Κι' έτσι οι σημαντικότερες επιτυχίες
της γίνονται ορόσημα για τη ζωή της
Ειρήνης και της Μαρίας όπως και
εκατοντάδων χιλιάδων άλλων Ελληνίδων.
Η συνέχεια επί της σκηνής…
«Ποια
είναι η Παπαδοπούλου;»
«Με
λένε Κυριακή. Κυριακή Παπαδοπούλου.
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Παντρεύτηκα
δύο φορές και έχω μία κόρη. Προσπάθησα
να γίνω ηθοποιός. Τελικά βγήκα στο
τραγούδι και έγινα γνωστή με το όνομα
Μαρινέλλα…».
«“Με
λένε Κυριακή Παπαδοπούλου!” Μα τι ηλίθια
έναρξη! Τι τους έπιασε τους συγγραφείς
να μου γράψουν τέτοια έναρξη; Τι σημαίνει
Κυριακή Παπαδοπούλου; Ποια είναι η
Παπαδοπούλου; Εγώ είμαι η Μαρινέλλα. Η
Κυριακή Παπαδοπούλου ήταν ένα κορίτσι
που ήθελε να γίνει ηθοποιός κάποτε. Ναι,
είχα αυτή την πετριά… Ηθελα να γίνω
κάτι σαν τη Μαίρη Αρώνη. Να πάω στο
Βασιλικό θέατρο. Από τις πρώτες κιόλας
παιδικές μου αναμνήσεις με θυμάμαι στο
σινεμά. Εβλεπα στο σινεμά σαν μαγεμένη.
Και μετά γύριζα σπίτι και τα έκανα όλα.
Κλεινόμουνα στο δωμάτιο μου και τα
παρίστανα. Και γινόμουνα Βίβιαν Λι,
Μαρία Μοντέζ, Σιλβάνα Μάγκανο… Και το
δωμάτιο γέμιζε με τον Κλαρκ Γκέιμπλ σαν
Ρετ Μπάτλερ, τον Ντάγκλας Φαίρμπανκς
σαν Κλέφτη της Βαγδάτης. Με πλησίαζαν
απαλά, μου μιλούσαν ψιθυριστά και με
φιλούσαν. Το χειρότερο δε έγινε όταν η
Βίβιαν Λι σαν Σκάρλετ Ο' Χάρα ξεκρέμασε
την κουρτίνα και την έκανε… φουστάνι.
Τι ήταν να το κάνει η Σκάρλετ, τη μάδησα
την κουρτίνα της μάνας μου. Ξεκρέμαγα
την κουρτίνα και την έκανα τουαλέτα.
Και σαν το βελούδο της κουρτίνας με
τυλίγανε μελωδίες. Μελωδίες και λόγια
που έρχονταν από μακριά…».
«Στα
δεκάξι μου μπήκα στο θέατρο»
«Είχα
ταλέντο όμως στο θέατρο… Γι' αυτό και
στα δεκαέξι μου το αποφάσισα. Μπήκα στον
θίασο της Μαίρης Λωράνς. Τι θίασος;
Μπουλούκι ήτανε. Μπουλούκι! Ένα πατάρι,
μια αυλαία και κάτι τσουρούτικα
σκηνικούλια. Και τι παίζαμε; Επιθεωρήσεις
βέβαια. Σκετς, νούμερα και πάνω απ' όλα
τραγούδια. Τραγούδια που μιλούσαν για
μέρη εξωτικά. Για τόπους μακρινούς. Εκεί
που έχει μόνο ήλιο και έρωτα. Γιατί εδώ
είχε μόνο φτώχεια και των γονέων… Εγώ
στον θίασο ήμουνα το παιδί για όλες τις
δουλειές. Έφευγε κάποιος, έπαιζα τον
ρόλο του. Ήξερα όλο το έργο απ' έξω. Έκανα
ακόμα και αντρικούς ρόλους. Μάλιστα!
Και μια βραδιά -στον Παλαμά Καρδίτσας-
αρρωσταίνει η τραγουδίστρια του θιάσου.
Και μου λένε: Εσύ. Εγώ; Εγώ να τραγουδήσω;
Ντρεπόμουνα… Φοβόμουνα. Αλλά τι να πω;
Να πω όχι; Κι' έτσι είπα το πρώτο μου
τραγούδι μπροστά σε κόσμο. Εκεί στον
Παλαμά Καρδίτσας. “Να με παίρνανε τα
σύννεφα, οι άνεμοι, τα κύματα…”».
 |
Marinella with
Vaggelis Seilinos, Nora Valsami in the Greek musical film
"Gorgones ke
magkes (Mermaids and tough guys)" by Giannis Dalianidis.
| Photo credit: Kostas Sakadakis ©
1968
|
«Πώς
η Κυριακή έγινε… Μαρινέλλα!»
«Μαρίκα:
Για να βγεις στο πάλκο πρέπει να έχεις
ένα όνομα ξεχωριστό.
-
Τόλης: Κάτι πιο ντιστεγκέ. Πιο Γαλλικό.
-
Μαρίκα: Γαλλικό; Μμμμ… Γαλλικό δεν είναι
το Μπονζούρ; Κική Μπονζούρ. Πολύ
αριστοκρατικό.
-
Τόλης: Όχι ρε Μαρίκα. Δεν είναι ωραίο.
Να την πούμε Κική Μερσί.
-
Μαρίκα: Πολύ τσουρούτικο είναι το Μερσί.
Θέλει κάτι πιο μπουγιαδόρικο. Κική
Φοντάν.
-
Τόλης: Όχι. Όχι.
-
Μαρίκα: Κική Εκμέκ;
-
Μαρινέλλα: Σιγά μη με πούνε και Κική
Προφιτερόλ.
-
Τόλης: Όχι. Ούτε αυτό μ' αρέσει. Και να
σου πω τι με χαλάει; Το όνομα. Πρέπει να
της αλλάξουμε και το Κική.
-
Κυριακή: Και πώς να το κάνουμε;
-
Τόλης: Πρέπει να έχεις ένα όνομα εξωτικό.
Που να θυμίζει άρωμα ή λουλούδι. Βιολέτα
ας πούμε ή Ντάλια…
-
Μαρινέλλα: Σιγά μη με πούνε και μπιγκόνια.
-
Μαρίκα: Όχι. Να κάνουμε ένα όνομα
πρωτότυπο. Κάτι σαν την Ντιριντάουα. Να
θυμίζει ζούγκλα. Τι θυμίζει ζούγκλα;
-
Τόλης: Το ταμ - ταμ.
-
Μαρίκα: Ταμπτάουα;
-
Μαρινέλλα: Κοίτα που θα με πουν και
τσιουάουα!
-
Τόλης: Όχι ρε Μαρίκα άσ' τη τη ζούγκλα.
Ας πούμε κάτι πιο απλό. Κάτι να θυμίζει
ταξίδια, θάλασσα. Τι θυμίζει θάλασσα;
-
Μαρινέλλα: Η τράτα, η βρατσέρα, η μαούνα...
-
Τόλης: Το βρήκα. Απλό και ωραίο. Μαρίνα.
-
Κυριακή: Μαρίνα Παπαδοπούλου;
-
Μαρινέλλα: Όχι, Μαρίνα Ζέας καλύτερα.
Που είναι και πιο παραθαλάσσιο.
-
Τόλης: Όχι ρε κορίτσι μου. Μαρίνα σκέτο.
Χωρίς επώνυμο.
-
Μαρίκα: Ε, πολύ σκέτο είναι ρε Τόλη.
Μαρίνα μόνο;
-
Τόλης: Ε, ωραία. Να σε λένε Μαρινέλλα.
Σαν το τραγούδι μου. Μαρινέλλα.
-
Μαρινέλλα: Αυτό πάλι ακούγεται σαν
μανιβέλα.
-
Μαρίκα: Αυτό μάλιστα. Μαρινέλλα!
-
Μαρινέλλα: Κάπως γύφτικο μου φάνηκε το
Μαρινέλλα. Αλλά τι με ένοιαζε; Για ένα
- δυο μήνες θα το είχα αυτό το όνομα. Για
να μαζέψω λεφτά να πάω στο Βασιλικό
Θέατρο. Μαρινέλλα θέλουνε να με πούμε;
Μαρινέλλα. Μωρ' δεν πα' να με πουν και
κατσιβέλα. Θα τους χαλάσω το χατίρι; Και
έτσι μου βγήκε το όνομα. Ο Τόλης Χάρμας
με βάφτισε. Εκεί στο Πανόραμα. Να σας πω
την αλήθεια μου το Κυριακή και όλα τα
παράγωγά του -Κική, Κίτσα και τα λοιπά-
ούτε που τα θυμάμαι. Να με φωνάξεις
Κυριακή δεν θα γυρίσω πλέον…».
 |
Marinella
and director Stamatis Fasoulis
at
the "Rex" Music Hall in Athens.
|
Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 1989
|
H
αλλαγή
«Το
'75 έγινα ξανθιά. Αυτή ήταν και η τελευταία
αλλαγή που έκανα στη ζωή μου. Από τότε
παραμένω ίδια. Δεν θέλω σχόλια. Δεν έχω
αλλάξει καθόλου…».
Τα
«κουλά»
«Βέβαια έκανα και μερικά κουλά στην καριέρα μου. Μωρέ έκανα. Και μπροστά στα μάτια σας. Δεν είναι να πεις ότι τα έκανα κρυφά. Και αντί να βγει κάποιος από σας να με βάλει στη θέση μου, να μου πει “Τι κάνεις εκεί βρε κοριτσάκι μου” εσείς με χειροκροτούσατε με ενθουσιασμό. Διότι εγώ είχα μια κίνηση καλή, δεν μπορώ να πω. Χόρευα στη σκηνή. Το κακό είναι ότι μερικές φορές έπαιρνα φόρα, χόρευα και εκεί που δεν έπρεπε. Το πιο κουλό λοιπόν που έκανα ήταν στο τραγούδι του Χατζηνάσιου… “Συμβιβαζόμαστε, δεν χωριζόμαστε…”».
«Στην
Αλίκη χρωστώ το “Σταλιά - σταλιά”»
«Η
πρώτη αληθινά μεγάλη προσωπική μου
επιτυχία έγινε χάρη στο τραγούδι του
Ζαμπέτα “Σταλιά - σταλιά”. Ο Γιώργος
το είχε γράψει για την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Για την “Κόρη μου τη σοσιαλίστρια”. Τη
μέρα που το ηχογραφούσαν εγώ είχα πάει
στο στούντιο για μια άλλη δουλειά. Και
με βλέπει στο διάδρομο η Αλίκη. Με
φωνάζει, πάμε στο Ζαμπέτα και του λέει
“αποκλείεται, εγώ δεν το λέω, θα μου
γράψεις άλλο για την ταινία και αυτό θα
το πει η Μαρινέλλα”. Δεν ξέρω πώς πείστηκε
ο Ζαμπέτας -ήταν και καταφερτζού η Αλίκη-
και όντως το ηχογράφησα. Όλη η ιστορία
της Μαρινέλλας ξεκίνησε με ένα όνομα
που δεν διάλεξα και με ένα τραγούδι που
δεν γράφτηκε για 'μένα… “Ματιά - ματιά
τα μάτια σου, αγάπη με χορταίνουν…”».
«Από
τον έρωτα ζούμε οι τραγουδιστές»
«“Άμα
δείτε το φεγγάρι…” Έχουνε κλάψει πολλές
καρδούλες με το φεγγάρι. Εμ, άμα δεν
κλαίγανε οι άνθρωποι για τον έρωτα πώς
θα κάναμε καριέρα και εμείς οι μουσικοί,
οι στιχουργοί και οι τραγουδιστές.
Τραγουδιστές… Εγώ ακόμα δεν ήμουν
τραγουδίστρια. Εγώ είχα ξεκινήσει θέατρο
αλλά επειδή τα λεφτά στο θέατρο δεν ήταν
και δεν έγιναν και ποτέ πολλά, σκέφτηκα
να τσοντάρω τραγουδώντας. Έτσι σαν μια
δεύτερη δουλειά για έναν - δυο μήνες
μέχρι να πάω στο Βασιλικό Θέατρο. Ήταν
έξω από τη Θεσσαλονίκη ένα κέντρο, το
“Πανόραμα”».
 |
Marinella and
Stelios Kazantzidis with Giannis
Aggelou, Memos Kiriazis, Giorgos Koulaxidis, Stelios Lazarou and
Giannis Chrisinis in the Greek film "I kiria
dimarchos (Madame mayor)".
| Photo credit: Dimitris Sklavis ©
1959
|
Το
τέλος του παραμυθιού
«…Και;
Τι θέλετε ακόμα; Το τέλος του παραμυθιού;
Το τέλος του παραμυθιού είναι ότι είμαι
μια ευτυχισμένη γιαγιά… Γιαγιά - γιαγιά
κανονική. Κρατάω τα εγγόνια μου, τους
μαγειρεύω, τέτοια… Έχω μια μεγάλη
οικογένεια, αδέρφια, ανιψιά… Ε, τι άλλο
θέλω πια; Η κόρη μου και τα εγγόνια μου
είναι η πιο μεγάλη βεβαιότητα που έχω
σ’ αυτή τη ζωή. Η πιο βέβαιη αγάπη. Γιατί
ποτέ δεν ζήτησα καμιά ανταπόδοση. Όπως
ποτέ δεν μου ζήτησαν ανταπόδοση η μητέρα
μου κι' ο μπαμπάς μου…».
«Ο
Στέλιος, η πρώτη μου αγάπη»
«Ποιος
να το έλεγε ότι θα γινόμουν λαϊκή
τραγουδίστρια… Εκεί στο Πανόραμα
τραγούδησα πρώτη φορά τα λαϊκά. Και εκεί
γνώρισα την πρώτη μεγάλη αγάπη μου. Τον
Στέλιο τον Καζαντζίδη… Δεν ξέρω αν τα
τραγούδια αντιγράφουνε αυτά που λένε
οι άνθρωποι όταν ερωτεύονται ή αν οι
άνθρωποι αντιγράφουν τα τραγούδια. Το
γεγονός είναι ότι εγώ στη ζωή μου και
τα είπα και τα τραγούδησα… “Πέρασα και
εγώ βράδια αξημέρωτα, κλαίγοντας για
ένα μεγάλο έρωτα…”».
«Το '66 πάψαμε να είμαστε ζευγάρι»
«Το
'66
ήταν η τελευταία φορά που τραγούδησε
σε μαγαζί ο Στέλιος Καζαντζίδης. Το '66
πάψαμε να είμαστε ζευγάρι. Και στο
τραγούδι και στη ζωή. Μετά δέκα χρόνια
ήμουν μόνη. Απόλυτα μόνη. Άρχισα πάλι
να ψάχνω δουλειά σαν λαϊκή τραγουδίστρια.
Και τότε κάτι άρχισε να αλλάζει στη ζωή
μου…».
 |
| Photo credit: George Kavallierakis © April 8, 2010 |
Τα πρόσωπα της παράστασης
Μαρινέλλα,
Κυριακή, Ειρήνη, Γιάννης, Ηλίας, Μαρία.
Σύνολο
6 κύρια πρόσωπα (4 γυναίκες και 2 άντρες),
2
γυναίκες καρατερίστες, 3 χορεύτριες, 3
χορευτές.
«Μαρινέλλα - Το μιούζικαλ»
Από 15 Απριλίου 2010, στο Θέατρο Παλλάς!
Από 5 Ιανουαρίου 2011, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης!
Ακολουθήστε μας:
·
FACEBOOK
·
YOUTUBE
