ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ /marinelladiva: Μαΐου 2025

«Τα λόγια είναι περιττά»

«Τραγουδάω 65 χρόνια, αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι "έκλεισα τον κύκλο μου" και δεν είπα "φτάνει". Νομίζω ότι αυτό θα γίνει εντελώς ξαφνικά, όταν κάποιο καμπανάκι μέσα μου θα χτυπήσει και θα το ακούσω μόνο εγώ… Τότε θα αποσυρθώ αθόρυβα, χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα. Νομίζω ότι θα είναι το πιο ήσυχο φευγιό που θα υπάρχει…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Απόψε σε θέλω, σε θέλω πολύ»

«Η Μαρινέλλα δεν είναι μια τραγουδίστρια καλή ή μέτρια, περίφημη ή σπουδαία. Είναι μια καλλιτέχνις δημιουργός. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτού που λέμε Μεγάλος στο είδος του. Ένα από τα χαρακτηριστικά της Μαρινέλλας είναι το πάθος της, ο έρωτας για την δουλειά που κάνει. Η ανεπανάληπτη προσπάθεια για να φτάσει όσο γίνεται πιο κοντά στην τελειότητα, αναδεικνύοντας το στίχο, τη μελωδία, με χίλια δυο τεχνάσματα και παιχνίδια ηχητικά της φωνής της, με μια ανεπανάληπτη δεξιότητα στην κίνηση του σώματος και, με μια χωρίς προηγούμενο μέθεξη μυαλού και ψυχής. Είναι μια πραγματικά ανεπανάληπτη καλλιτέχνιδα στο είδος της…» ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ

«Έλα γι' απόψε, μόνο γι' απόψε»

«…Ούτε μύθος είμαι, αγόρι μου, ούτε θρύλος. Σοβαρές κουβέντες είπαμε να πούμε. Αν ξεντυνόμασταν τώρα και μέναμε γυμνοί σ' αυτό το δωμάτιο, ποιος θρύλος, ποιος μύθος; Μου λες; Απλώς, διαφορετικές δουλειές κάνουμε… Όλοι ίσοι είμαστε σ' αυτή τη ζωή. Όλοι ίσοι! Και θες να σου δώσω και μια συμβουλή; Τους ανθρώπους έτσι να τους φαντάζεσαι, γυμνούς. Γυμνοί ούτε χρήματα έχουμε, ούτε δόξα, ούτε εξουσία…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Πάρε με μαζί σου, τσιγγάνε»

«Σ' αγαπώ, όπως η μάνα το παιδί, όπως η φλόγα το δαδί, όπως ο γέρος τη ζωή που τον αφήνει… Σ' αγαπώ, όπως η άβυσσος το φως, όπως τα όνειρα ο φτωχός και ο κουρασμένος στρατιώτης την ειρήνη… Δεν έχω τίποτ' άλλο, είμαι μια φωνή, είμαι δυο χέρια αδειανά που σε τυλίγουν, μα σ' αγαπώ και κοίτα, ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν…»

«Σαν κάποιος θίασος περαστικός»

«Οι καλλιτέχνες διαρκούν τόσο λίγο όσο και οι αστραπές. Είναι απέραντοι και πανέμορφοι. Μυαλό στο κεφάλι. Το ένα μάτι στα περασμένα, το άλλο στα μελλούμενα. Τι ήσουν, τι πρέπει να γίνεις. Η συνέπεια είναι η πρώτη αρετή. Η δουλειά η δεύτερη. Η υπομονή πιο χρήσιμη από την πονηράδα. Οι φίλοι πιο απαραίτητοι από τα καλά αφεντικά. Η διάρκεια να σε απασχολεί περισσότερο από το μεροκάματο. Η πιο μεγάλη εφεύρεση είναι η ειλικρίνεια στο τραγούδι. Να ταπεινώνεις τον εαυτό σου πάντοτε μπροστά στους άλλους. Το πραγματικό σου ανάστημα μόνο στο πάλκο να το δείχνεις…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Μια στροφή και 'μείς στα σύννεφα»

«Το τραγούδι είναι το μέλι της ζωής μου. Αυτό ρέει μέσα μου από μικρό παιδί. Απολαμβάνω την αγάπη γι' αυτήν τη δουλειά. Την απολαμβάνω με όλες μου τις αισθήσεις… Όταν ανεβαίνω στη σκηνή είναι άλλος πλανήτης. Χαίρομαι, αγαπώ, διασκεδάζω. Εγώ, για τον εαυτό μου και με τον εαυτό μου. Δεν το κάνω αγγαρεία, δεν το κάνω για να πληρωθώ… Εκεί πάνω είμαι άλλος άνθρωπος. Εκεί δεν μ' αγγίζει τίποτα. Όταν κατεβαίνω, κατεβαίνω. Τίποτα από 'μένα δεν μένει πάνω στη σκηνή…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Να με πάρει κανείς από το χέρι»

«Το μόνο που ξέρω είναι ότι ένας άνθρωπος μπορεί μέσα από το τραγούδι, μέσα από τη μουσική να εκφράσει τα μέσα του μ' ένα τρόπο που αντανακλά και την ψυχή ενός άλλου ανθρώπου, χιλιόμετρα μακριά. Η τέχνη έχει αυτήν την δύναμη να μας κρατάει παρέα, να μην νιώθουν μόνα τους τα αισθήματα μας, οι σκέψεις μας, οι χαρές μας. Δεν είναι απίστευτο αυτό; Δεν είναι μαγικό; Είναι αυτή η χημεία μιας στιγμής που μπορεί να μας πηγαίνει και να μας πηγαίνει…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Φως να γεμίζουν οι στιγμές»

«Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο ρόλος του Τραγουδιού: να γλυκαίνει την καρδιά, να ψυχαγωγεί, να δίνει φιλί ζωής και να εμψυχώνει τον κόσμο… Είναι δύσκολες οι εποχές και ο κόσμος είναι φοβισμένος, τρομοκρατημένος, όμως η Τέχνη λειτουργεί θεραπευτικά… Σε κάθε εμφάνιση μου με αγκαλιάζει με τόση θέρμη κι' αγάπη που ειλικρινά συγκινούμαι πολύ… Γιατί όσο κι' αν θέλουν κάποιοι να μας κλείσουν στα σπίτια μας, στερώντας μας κάθε χαρά, εμείς δεν θα το βάλουμε κάτω και θα κυνηγάμε το φως… Και το Τραγούδι είναι φως… Γι' αυτό και το λατρεύω…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Η καρδιά έχει δικό της φως»

«Όχι πως δεν ξέρω τα χρόνια μου ή δεν ξέρω πόσο είμαι. Αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αν το αντιμετώπιζα με άγχος θα είχα σβήσει προ πολλού. Ο χρόνος είναι φυσικό πράγμα. Πρέπει να τον ζήσεις, να τον αντιμετωπίσεις και… Καλώς να 'ρθει. Αρκεί κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε χρόνος, να περνάει ωραία… Είμαι μια χαρά. Μ' αρέσει έτσι όπως είμαι. Δε νομίζω ότι την ώρα που τραγουδάω, οι από κάτω μένουν στο πόσων χρονών είμαι. Ή, αν το πουν, το λένε τα πέντε πρώτα λεπτά. Μετά το ξεχνούν… Μόλις βγαίνω στην πίστα, αρχίζουν "ψου - ψου", πώς είναι, τι είναι… Αλλά μετά, με βλέπουν να αλλοιώνομαι, να ιδρώνω… Γίνομαι μούσκεμα, χαλάνε τα μαλλιά μου, ξεβάφομαι γιατί με τον ιδρώτα χαλάει το μακιγιάζ, κολλάει το φόρεμα πάνω μου… Ο χρόνος για 'μένα σταματάει την ώρα που βγαίνω στη σκηνή… Η ωριμότητα δεν έχει ηλικία. Ξέρω νεαρά άτομα που είναι πολύ ώριμα. Εγώ πάντα ήμουν ώριμη και όταν πρωτοβγήκα στο τραγούδι και όταν, νεαρό κοριτσόπουλο, είχα μπει στην παραγωγική διαδικασία και έπρεπε μόνη μου να διεκδικήσω και να κατοχυρώσω τα διακαιώματα μου. Στη σκηνή φαίνεται πως ωριμάζω με πολύ δύσκολο τρόπο. Θέλω να πω πως όταν βγαίνω στην πίστα, νομίζω ότι είμαι πολύ νέα. Με κάνει να ξεχνιέμαι από τα προβλήματα μου, από τα προσωπικά μου, από τον κοινωνικό κυκεώνα που ζούμε. Και ξέρετε κάτι; Τραγουδάω πάντα για 'μένα…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Καμιά φορά λέω ν' αλλάξω ουρανό»

«Είμαι ανήσυχο πνεύμα… Όποτε ένιωθα στάσιμη αναζητούσα κάποια αλλαγή. Είχα ένα ένστικτο που δεν με πρόδωσε ποτέ, με καθοδήγησε σωστά. Όποτε κάτι μέσα μου μού έλεγε "κάν’ το αυτό", το έκανα. Ό,τι ωραίο προέκυπτε στη ζωή μου ήθελα να το δοκιμάζω. Αισθάνομαι καμιά φορά σαν ένα δέντρο που τα κλαδιά του έχουν μεγαλώσει προς άλλες κατευθύνσεις και ρίχνει ωραία βαριά σκιά…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει»

«Πήγαινε σε μια παραλία και πάρε στα χέρια σου μια χούφτα άμμο. Προσπάθησε να ξεχωρίσεις έναν κόκκο. Αυτό είσαι. Αυτό είμαστε. Ένα τίποτα. Κι' όμως, ο Θεός βλέπει κάθε κόκκο χωριστά. Και τον προστατεύει. Τον κάθε κόκκο άμμου. Γι' αυτό κάθε μέρα να τον ευχαριστείς. Για αυτά που σου έδωσε, αλλά και για αυτά που δεν σου έδωσε…» ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

«Τολμώ, όσα δεν τόλμησε κανείς»

«Ιστορική προσωπικότητα στο χώρο της μουσικής τέχνης η Μαρινέλλα αποτελεί ζωντανό θρύλο για το ελληνικό τραγούδι και σύμβολο για τις νεότερες γενιές… Η Μαρινέλλα έχει αποδείξει στην πράξη ότι ζει πραγματικά την καλλιτεχνική δημιουργία. Αντιμετωπίζει τη μουσική και το τραγούδι πρώτα σαν λειτούργημα και κατά δεύτερο λόγο σαν επάγγελμα, γι' αυτό άλλωστε και στέκεται όρθια πάνω στη σκηνή τόσες δεκαετίες, ενσαρκώνοντας τον όρο Μεγάλη Καλλιτέχνις. Η σταθερή και ολοένα ανανεωμένη αγάπη του κοινού στο πρόσωπο της επιβεβαιώνει το μέγεθος της πολύχρονης προσφορά της. Ταυτόχρονα η αγάπη και η προσήλωση ενός κόσμου ολόκληρου στη μεγάλη τραγουδίστρια αποτελεί επιβράβευση μιας καλλιτέχνιδας που, εκτός από το μοναδικό ταλέντο της φωνής της κι' εκτός από τα μυστικά του τραγουδιού που κατέχει, τη διακρίνει μια διαρκής και επίπονη προσπάθεια για ανανέωση του ρεπερτορίου της και γενικά της παρουσίας της μέσα στις εποχές που αλλάζουν ραγδαία… Η μεγάλη ερμηνεύτρια είναι ένα σύμβολο δύναμης, αντοχής, θέλησης και δημιουργίας. Έχει αποδείξει πως το τραγούδι είναι η ίδια της η ζωή!» ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ

«Αγάπη μου, πολύτιμη σαν φυλακτό»

"An historical personality of the Greek music art, Marinella is the living legend of the Greek Song and a symbol for the generations following… Marinella proved in action that she really lives through the artistic creation. She faces music and singing first as a function and secondly as a profession, that is why she is still standing on stage with the title of a Great Artist. The constant and growing love of the audience for her justifies the size of her multi-year offer, while the love and devotion of an entire audience to this great artist, is a reward to an artist who besides the unique voice talent and the secrets she keeps in singing, always tries hard to renew her repertoire and her presence throughout the years and the modern requirements. This Great Performer is a symbol of strength, stamina, will and creation. Marinella has proven that singing is her entire life!" PANOS GERAMANIS

«Τα 'ζησα, τα χάρηκα, τα γιόρτασα»

«…Τραγουδά ερμηνεύοντας ρόλους με πολύτροπο πάθος. Είναι μόνη, αδιαφιλονίκητα μοναχική αρχόντισσα ενός επινοημένου τοπίου, που χάνεται μόλις σιγήσει. Τραγουδά την απώλεια, την αγάπη, τη φθορά, τα ασήμαντα εμβαδά της ζωής, που αποκτούν σημασία στην κορύφωση των ρεφραίν… Με τη φωνή της, τα μάτια, το σώμα υπερασπίζεται τους φθόγγους των τραγουδιών, παρηγορεί τις ενοχές ρημάτων όπως "Τολμώ", "Μισώ", "Αγαπώ", "Αλλάζω", "Φεύγω". Μια ατέλειωτη φραστική συγκυρία, που στο λαρύγγι της αναμετριέται με τις πιο ακραίες εντάσεις…» ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ

«Μ' ένα φιλί να μ' αναστήσεις»

«Η Μαρινέλλα πέτυχε όσα ήθελε και όσο της άξιζε. Έχει ταλέντο, μυαλό, γοητεία και ένα τυχερό αστέρι. Βέβαια και άλλοι είχαν τυχερά αστέρια, αλλά πολλοί από αυτούς τυφλώθηκαν από τη λάμψη τους, ενώ άλλοι κοιτάζοντας συνέχεια το σήμερα, έχασαν την αιωνιότητα… Η Μαρινέλλα είναι μια σχολή. Μια μοναδική και μοναχική παρουσία. Αν ήμασταν σε άλλη χώρα θα διδάσκονταν οι νέοι άνθρωποι όχι μόνο από τον τρόπο που τραγουδάει -που δεν είναι και λίγο- που ερμηνεύει το τραγούδι και τον λόγο του, αλλά και από τον τρόπο που έχτισε τον μύθο της. Δηλαδή, τον τρόπο που έχτισε τη ζωή της…» ΙΑΣΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

«Απ' όλα τα παιδιά ζητώ συγγνώμη»

«Εγώ ζωγράφισα τη Γη, μια ολοστρόγγυλη πληγή που έσταζε αίμα, και σ' ένα βλέμμα παιδικό έβαλα ερωτηματικό αντί για βλέμμα, κι' ήρθες εσύ μια Κυριακή κι' είπες "Από ζωγραφική δεν ξέρεις τίποτα! Τι λάθη ανείπωτα"! Τί να σου πω την ώρα αυτή; Ότι κι' εσύ από ζωή δεν ξέρεις τίποτα, δεν ξέρεις τίποτα!»

«Άφησέ με να 'ρθω μαζί σου»

«Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, -όχι, όχι το φεγγάρι… Την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου… Την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμι και στη γροθιά της… Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, την πολιτεία που όλους μας αντέχει στη ράχη της, με τις μικρότητες, τις κακίες, τις έχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοια και τα γηρατειά μας… Ν' ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας… Να μην ακούω πια τα βήματα σου μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα…»

19 Μαΐου 2025

Χρόνια πολλά, κυρία Μαρινέλλα!