Ένα μυστήριο στο χρόνο της μουσικής

«Η Μαρινέλλα είναι το σώμα ενός ονείρου που μοιάζει να ολοκληρώθηκε αλλά που δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει πουθενά απ' αυτά που φανταζόμαστε…»

Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 1995

Κείμενο του σκηνοθέτη Σταύρου Τσακίρη για την Μαρινέλλα, από το πρόγραμμα της παράστασης «Γυναικών Πάθη», στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, τον Ιούλιο του 1995.

 

 

Μυστήριο η Μουσική, γιατί Μυστήριο είναι ο ήχος και μυσταγωγία το αποτέλεσμα.

Μυστήριο η Μαγεία, γιατί Μυστήριο είναι η αγάπη της πίστης και θαύμα το αποτέλεσμα.

Μυστήριο η Γυναίκα, γιατί Μυστήριο είναι αναπαραγωγή και θαύμα η ζωοδότρα ανάσα.

Μαρινέλλα Μουσική, Μαρινέλλα μαγεία, Μαρινέλλα γυναίκα.

Μόνο οι Έλληνες ξέρουν το τριαδικό, το μικρό και το μέγα. Κι' αυτή η Γυναίκα είναι Ελληνίδα. Μην προσπαθείτε, λοιπόν να τα ξεχωρίσετε, να τα χωρέσετε και να τα καταλάβετε, απλά ακούστε την, αναπνεύστε την, και αν σας επιτρέπουν οι αισθήσεις γευτείτε την.

Αν ξεκινώντας, οι παρακαταθήκες που σου έδωσε ο κόσμος είναι “δεν μπορείς”, το μόνο που μένει είναι να πιστέψεις ότι υπάρχει και όνειρο; Παντού και Πουθενά. Οι πρόσφυγες όταν ήρθαν στη Μητροπολιτική Ελλάδα έφεραν μαζί τους κρυμμένα μέσα στην πραμάτεια τους αυτήν την παραδοξότητα. Το όνειρο και την πίστη στο “θαύμα” στο καλύτερο αύριο. Φυσικά, αυτό οδήγησε άλλους παντού και άλλους στο πουθενά. Ένα μικρό κορίτσι λικνισμένο με όνειρα και μαγεία, από γονείς πρόσφυγες, θρεμμένο από το ορυχείο της ψυχής του, από τα τοπία της Θεσσαλονίκης προσπαθώντας να περπατήσει στων μπουζουξίδικων το γκέτο, και ν' αστράψει στο τέλος εκεί που δεν το φανταζόταν.

Γιατί το τέλος του ονείρου δεν περιέχει ποτέ το προσχέδιο.

Η επιτυχία δεν έχει σύνορα, δεν έχει όνομα, δεν έχει χώρο.

Η Μαρινέλλα είναι το σώμα ενός ονείρου που μοιάζει να ολοκληρώθηκε αλλά που δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει πουθενά απ' αυτά που φανταζόμαστε.

Η φαντασία έχει χώρο αναφοράς, το ταξίδι της Μαρινέλλας κανέναν.

Η Μαρινέλλα είναι ψέμα και απάτη γιατί αλλοίμονο αν μέσα στη τέχνη της ή την ζωή της υπήρχε κάποια αλήθεια. Κανείς δεν θα μπορούσε να την χρησιμοποιήσει σαν καθρέφτη της δικής του ζωής.

Το είδωλο πρέπει να χωράει την φιγούρα του καθενός. Αυτό έχει να κάνει βέβαια με το μουσικό και μαγικό σώμα της τραγουδίστριας.

Πού ζεί όμως η Μαρινέλλα; Πού η Μαρινέλλα είναι Μαρινέλλα; Παντού και Πουθενά.

Η Μαρινέλλα γυναίκα – μητέρα είναι δικό της μυστικό σ' έναν ουρανό που μόνη της περνάει. -Σβύστε, σβύστε τα φώτα, ντρέπομαι.

Ο Κόσμος της τραγωδίας, η σύγκρουση του εθνικού δικαίου με τον νόμο. Ο λόγος της τραγωδίας, η προσωδία, η μουσική, η όρχηση. Η όψη της τραγωδίας, ο μοναχικός ήρωας, η απόγνωση του, με τα χέρια ανοιγμένα στο άπειρο, το κορμί τεντωμένο – κρεμασμένο από ένα αόρατο κενό -Ποιος θεός, Ποια τύχη με εμάς χαμογελά.

Μαρινέλλα, περπάτησε σ' αυτό το μονοπάτι που εσύ μόνο ξέρεις. Χωρίς λόγια, μόνο με ήχους, με χειρονομίες, με κραυγές. Αυτό το μονοπάτι που μυστικά γνωρίζεις κι' ας φοβάσαι να το πείς.

Υπήρξε, δεν υπήρξε θα υπάρξουν κι' άλλα.

Τα χέρια σου, τα χέρια σου μόνο ζητώ κι' όχι κουπιά να προχωρήσω.

Τα «Γυναικών Πάθη» πραγματοποιήθηκαν στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στις 24 και 26 Ιουλίου του 1995, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, σε σκηνοθεσία του Σταύρου Τσακίρη. Η παράσταση βασίστηκε σε μεταφρασμένα και μελοποιημένα κείμενα Χορικών από αρχαίες Τραγωδίες του Ευριπίδη («Τρωάδες», «Εκάβη», «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Μήδεια», «Ελένη», «Ιππόλυτος», «Βάκχες», «Ικέτιδες», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη») του Σοφοκλή («Αντιγόνη») και του Αισχύλου («Αγαμέμνωνας»), σε επιμέλεια του συγγραφέα Τάσου Ρούσσου.

Τα Χορικά είχαν μελοποιηθεί για παλαιότερες θεατρικές παραστάσεις από τον Γιώργο Κουρουπό, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Χρήστο Λεοντή και τον Μιχάλη Χριστοδουλίδη. Ειδικά γι' αυτή την παράσταση, ο Κραουνάκης μελοποίησε τον «Θρήνο της Εκάβης» σε μετάφραση του Τάσου Ρούσσου, και αποτέλεσε την πρώτη παγκόσμια μελοποίηση του. Τις μεταφράσεις των Χορικών, επιμελήθηκαν οι Τάσος Ρούσσος, Γιώργος Χειμωνάς, Γιάννης Τσαρούχης (σε προσαρμογή στίχων της Λίνας Νικολακοπούλου), Θρασύβουλος Σταύρου, Κωστής Κολώτας, Χρύσα Προκοπάκη, Δώρα Μοάτσου - Βάρναλη και Παντελής Πρεβελάκης.

Marinella and Chorus at the Siviri Amphitheater in Kassandra of Chalkidiki.

| Photo credit: Kostos Dokos © August 29, 1995

Marinella and Chorus at the Siviri Amphitheater in Kassandra of Chalkidiki.

| Photo credit: Kostos Dokos © August 29, 1995

Η Μαρινέλλα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μητέρας (Εκάβη), ενώ Κορυφαίες του Χορού ήταν οι Μαρία Ματσούκα, Γεωργία Καλλέργη, Μάρθα Τομπουλίδου, Εύη Βασιλειάδη και Μαριάννα Καυκαρίδου. Την Κασσάνδρα έκανε η Μαριάνθη Σοντάκη, την Πολυξένη η Ναταλία Καποδίστρια, την Ανδρομάχη η Κατερίνα Διδασκάλου, το Φάντασμα του Πολυδώρου η Γεωργία Καλλέργη, και την Ελένη, η Αλεξάνδρα Παυλίδου.

Photo credit: Dinos Diamantopoulos © 1995

Τον Χορό αποτελούσαν οι Κατερίνα Διδασκάλου, Φαίδρα Δρούκα, Βερόνικα Ηλιοπούλου, Φραντζέσκα Ιωαννίδη, Ναταλία Καποδίστρια, Αλίνα Κοτσοβούλου, Νίκη Παλληκαράκη, Αλεξάνδρα Παυλίδου, Μαριάνθη Σοντάκη, Φωτεινή Τσακίρη και Κωνσταντίνα Ψωμά.

Χορογραφίες: Ντόρα Τσάτσου

Σκηνικά κοστούμια: Μιχάλης Σδούγκος

 

Μουσική διεύθυνση: Χρήστος Λεοντής

Διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Νιάρχος

Σχεδιασμός ήχου: Γιάννης Σμυρναίος

Βοηθός σκηνοθέτη: Τζωρτίνα Σερπιέρη

Μουσική διδασκαλία Χορού:

Γιώργος Νιάρχος - Νανά Θρασυβουλίδου

Μουσικοί: Ross Daly, Νίκος Τάτσης, Αλέξανδρος Χρηστίδης, Δημήτρης Κοντός, Κώστας Τηλιακός, Γιάννης Σούκας, Βαγγέλης Ζωγράφος, Νανά Θρασυβουλίδου και Γιώργος Νιάρχος.

Ακολουθήστε μας: 

· INSTAGRAM 

· FACEBOOK 

· YOUTUBE 

 

| Greek director Stavros Tsakiris writes about the Grande Dame of the Greek Song Marinella, describing her as “A mystery in time of music”, on occasion of the musical performance “Ginekon Pathi (Women's Passions)” by Choral Odes from ancient Greek Tragedies by Euripides (“The Trojan Women”, “Hecuba”, “Medea”, “Iphigeneia in Tauris”, “Helen”, “Hippolytus” etc.) at the Odeon of Herodes Atticus, on July 24 and 26, 1995. | Source: GINEKON PATHI (Women's passions) - PROGRAMME (Booklet).